«Ένα ποίημα για τους Πρόσφυγες» Λάρνακα, Πολυχώρος Αποθήκες Αγίου Λαζάρου

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 21 Μαρτίου (Παγκόσμια ημέρα Ποίησης) και ώρα 7.00 μ.μ. στον Πολυχώρο Αποθήκες επί της οδού Αγίου Λαζάρου 81-83, Λάρνακα η εκδήλωση με τίτλο: «Ένα ποίημα για τους Πρόσφυγες» που πραγματοποιήθηκε  ταυτόχρονα  σε 18 άλλες χώρες, υπό την αιγίδα της αντιπροσωπείας στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε για τους πρόσφυγες. 

Την ευθύνη της εκδήλωσης είχε η Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού». Χαιρετισμό απηύθυνε ο  γραμματέας της Πολιτιστικής Κίνησης κ. Αντρέα Τιμοθέου. Στα πλαίσια της εκδήλωσης προβλήθηκαν δύο μικρού μήκους ταινίες σχετικές με το δράμα των προσφύγων, ενώ οι  Τέα Χατζηκυριάκου και Antony Ellis μοιράστηκαν με τους παρευρισκόμενους  τις εμπειρίες τους. Ποιήματα απήγγειλαν  οι παρακάτω (με αλφαβητική σειρά) ποιητές: 

Χρήστος Αργυρού, 

Δημήτρης Γκόγκας, 

Στέφανος Ζυμπουλάκης, 

Κώστας Κατσώνης, 

Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης, 

Γιώργος Μαυρομάτης, 

Αφροδίτη Οικονόμου, 

Μαρία Παπαστεφάνου,

Λούης Περεντός, 

Ειρήνη Σιδερά, 

Ανδριανή Σουρή, 

Αθηνά Τέμβριου, 

Ελένη Τυρίμου, 

Ανδρέας Τιμοθέου.

Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα ποιήματα ήταν εμπνευσμένα από τη δική μας προσφυγιά, την προσφυγιά της Κύπρου. Όμως δεν μπορούσε ο ακροατής παρά να αισθανθεί τη δύναμη του πόνου, τη δυστηχία, το δράμα των προσφύγων της Συρίας. Μιας μετακίνησης προσφύγων που όμοιά της είχε να ζήσει η Ευρώπη από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Σ΄αυτή την προσέγγιση βοήθησαν οι φωτογραφίες που προβάλλονταν κατά την διάρκεια των απαγγελιών  του Γιώργου Κυβερνήτη και του Αχιλλέα Ζαβαλλή, καθώς και τα έργα της της εικαστικού Τέας Χατζηκυριάκου που εκτίθεντο στον χώρο και είχαν ως θέμα την προσφυγιά. 

Παρακάτω αναρτάται το ποίημα με το οποίο συμμετείχα.  

Κάτω στη Πατρίδα που σίγησε 

του Δημητρίου Γκόγκα

Χθες η Πατρίδα σίγησε

Όπως το όπλο αχνίζει πάνω στο νεκρό σώμα του αδελφού.

Σήμερα η Πατρίδα σιωπά

Παντρεύει όπως-  όπως τον ήλιο του μεσημεριού με τη σιωπή της νύχτας.

Πλάθει τον κόσμο γύρω της

Κι ο κόσμος αυτός αύριο θα είναι πιότερο θλιμμένος.

Δεν πέρασε ούτε μισός αιώνας

Κι η μάνα ακόμα είναι εκεί με το ποτήρι στο πάγκο της Κουζίνας,

Το πιάτο στο τραπέζι

Και τις σπαρακτικές φωνές που στέγνωναν στα σύρματα της αυλής.

Έξω από τον σώμα της Ειρήνης, μέσα στην ανάσταση του πολέμου.

Κοντεύει πια μισός ο αιώνας

Με τις καμινάδες στον τόπο μου

Την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, τη Μόρφου, τον Καραβά, τη Λάπυθο

Να αναδύουν τις μυρωδιές της λεμονιάς και της έρμης Πορτοκαλιάς.

Τ΄ ατσάλινα πόδα τους

Δεν μπόρεσαν να κόψουν οι επιδέξιοι ξυλοκόποι της ιστορίας. 

Χρόνια τώρα

Τα πρόσωπα τους αγκυλωμένα στους παγωμένους μήνες

Κι είναι μια δόλια σκλαβιά μέσα στη σκλαβιά όλου του κόσμου.

Μάνες δεν είστε έτοιμες;

Πάρτε τα γαρύφαλλα από τους τάφους των παιδιών σας

Στολίστε τα τύμπανα και τις χάλκινες καμπάνες

Να γίνει ο γάμος που ονειρεύεστε στα ξωκλήσια της Πατρίδας

Εκεί στις ασημοκέντητες στεριές που ασπάζονται τη θάλασσα

Εκεί που πετροκάραβα σηκώνουνε γαλανόλευκες σημαίες

Εκεί, όπου  ένα μικρό χρυσοπράσινο φύλλο πλέει ελεύθερο. 

---

Σημείωση : Το πρόγραμμα παρουσίασε  η ηθοποιός Χρυστάλλα Καλλένου.

                    Συντόνιζε:  το «Ιδεόγραμμα»