Σελίδες
- Αρχική σελίδα
- Δημήτριος Γκόγκας (βιογραφικό σημείωμα)
- ΑΝΑΣΕΣ από την Καμπούλ
- «16 αριθμοί και 24 γράμματα» / Β΄Μέρος
- «16 αριθμοί και 24 γράμματα» / Α΄Μέρος
- Δέκα [10] μικρά ταξίδια
- Ξέρω ένα Τόπο / Α΄
- Ξέρω ένα Τόπο / Β΄
- Ξέρω ένα Τόπο / Γ΄
- Ξέρω ένα Τόπο / Δ΄
- Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό / Α΄μέρος
- Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό / Β΄μέρος
- Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό / Γ΄μέρος
- Ωράρια Επιστροφών / Α΄μέρος
- Ωράρια Επιστροφών / Β΄μέρος
- Ωράρια Επιστροφών / Γ΄μέρος
- Ωράρια Επιστροφών / Δ΄ μέρος
- Κάμπος μιας Νιότης (απόσπασμα)
- Σημείο Συνάντησης [Δ.Γκόγκας/Ρ.Τριανταφύλλου]
- Απανθίσματα [Δ.Γκόγκας/Ρ.Τριανταφύλλου/Χ.Γαλιάνδρα]
- Ταξίδια Πολύτιμα του Νου[Δ.Γκόγκας, Σ.Σκουλίκα, Α.Βλαχιώτης, Ε. Δράτσελος],
- 199 χρόνια Ελεύθερης Ζωής +1 (αφιέρωμα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821)
Σάββατο 13 Απριλίου 2024
Η κυρά Μάγδα της γειτονιάς
Σάββατο 6 Μαΐου 2023
Τα μπισκότα
Κάθε φορά που βλέπω στο περίπτερο γεμιστά μπισκότα έρχεται στη θύμησή μου ο παπούς του οποίου το όνομα έλαβα και αποτελούσε μέγιστη τιμή για εκείνον. Όσο τον θυμάμαι, δεν επέτρεπε σε κανέναν να απλώσει χέρι πάνω μου. Ήμουν και ο πρωτότοκος μεταξύ των εγγονών του...οπότε...
Σηκωνόταν από τα άγρια χαρμάματα, για να ετοιμάσει όπως αυτός ήξερε το πρωινό για τα παιδιά των παιδιών του. Ειδικά τις άγριες νύχτες του Χειμώνα, άναβε τη σόμπα, ετοίμαζε τσάι ή γάλα πάνω στη ξυλόσομπα, ενώ το μικρό σπίτι μύριζε από την μεθυστική μυρωδιά των ντόπιων λουκάνικων που ψήνονταν πάνω στα κάρβουνα. Η γιαγιά η Πασχαλίνα δεν τον ενοχλούσε καθόλου. Εξάλλου δεν είχε όρεξη να εισπράξει κάποια παρατήρηση. Τα έβρισκε όλα έτοιμα, τουλάχιστον μέχρι να φύγουμε για το σχολείο. Ο παπούς ο Δημητρός υπήρξε μάγειρας στο στράτευμα, υπηρέτησε στα β΄κλιμάκια του στρατού, στο πεζικό στον ελληνοιταλικό πόλεμο. Δεν μας διηγήθηκε ποτέ του καμία ιστορία. Και δεν μάθαμε ποτέ το γιατί.
Άστρωνε με επιμέλεια πάνω στο σοφρά, μικρές πετσέτες, ένα για κάθε του εγγόνι, στη μέση τα λουκάνικα, τυρί οπωσδήποτε, τσάι και ξεροψημένο ψωμί πάνω στην μασιά. Δεν μπορούσε κανένα μας να αρνηθεί αυτή την πρωινή ιεροτελεστία. Εξάλλου ο παπούς είχε αναλάβει μεγάλη υποχρέωση απέναντι στο μεγάλο του γυιό. Το κοίταγμα των παιδιών του, όσο εκείνος με την γυναίκα του δούλευαν στην ξενιτιά για ένα καλύτερο μέλλον. Το χωριό ξεστόμιζε καλές κουβέντες και κείνος φούσκωνε από καμάρι.
Όταν τελείωνε το πρωινό, έπερνε τα εγγόνια του από το χέρι και κατηφόριζε προς το γήπεδο. Εκεί υπήρχε το περίπτερο της γειτονιάς. Αγόραζε μια μικρή συσκευασία γεμιστά μπισκότα, τους τα έδινε στο χέρι και τα ξεπροβόδιζε με την ευχή του. Να έχουμε κολατσό γα το διάλειμμα. Και τα μπισκότα κάτω από το βλέμμα του παπού, έπαιρναν κι άλλη ζάχαρη και γίνονταν πεντανόστιμη λιχουδιά. Όπως και όλη η ζωή μαζί του.
Δευτέρα 20 Μαρτίου 2023
Λαγός 1, Λαγός 2…
γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας
Μας είχε μείνει μόνο η εκπαίδευση ενός μήνα στο Κέντρο Εκπαίδευσης των Καταδρομέων στην περιοχή της Ρεντίνας(κοινότητα με 500 κατοίκους) στο νομό Θεσσαλονίκης και ύστερα θα παίρναμε το πτυχίο της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών από την έδρας στα Τρίκαλα και θα κινούσαμε για τα ειδικά Κέντρα Εκπαίδευσης ανάλογα με τα «‘Όπλα» και τα «Σώματα» που θα τύχαιναν στον καθένα από εμάς. Και λέω «τύχαιναν» διότι όπως αποδείχτηκε η διαδικασία επιλογής του Όπλου ή του Σώματος που θα υπηρετούσε και θα σταδιοδρομούσε ο καθένας, ήταν όχι μόνο τελικής κατάταξης ανάλογα με την τελική αξιολόγηση αλλά και σε μεγάλο ποσοστό θέμα τύχης.
Τετάρτη 1 Ιουνίου 2022
Η Λίζα και ο Απόστολος του Δημητρίου Γκόγκα
Ο κος Απόστολος από το Στρυμονικό Σερρών, την είχε υιοθετήσει στις αρχές του 1997. Του την είχε φέρει ένας συγχωριανός, δεν μπορούσε να κρατήσει όλα τα κουτάβια και του την παρέδωσε, σχεδόν με το έτσι θέλω. Δεν δυσανασχέτησε ο κος Απόστολος. Θα μεγάλωνε όπως όλα τα ζωντανά γύρω του. Και έτσι έγινε. Η Λίζα μεγάλωσε κρατώντας συντροφιά όλα τα μέλη της οικογενείας του. Μα πιο πολύ τον ίδιο. Έγιναν αχώριστοι. Η πρώτη έννοια της ημέρας και η τελευταία. Το 2002 ο κος Απόστολος διαγνώστηκε ότι έπασχε από ανίατη αρρώστια. Την πολέμησε περίπου όσο μπορούσε. Η Λίζα στο πλάι του. Δεν απομακρυνόταν από την πόρτα του σπιτιού καθόλου. Έπασχε και η ίδια. Τον Μάιο του 2003, συγκεκριμένα στις 3 Μαΐου ο κος Απόστολος άφηνε την τελευταία του πνοή επί γης. Η καρδιά της Λίζας μετά βίας άντεχε. Στη κηδεία του, οι παρευρισκόμενοι μιλούσαν για το κλαψούρισμα της μικρής σκυλίτσας, στην άκρη της βεράντας. Για τα πραγματικά της δάκρυα. Τρεις μέρες μετά, κάτω από την Ροδιά της αυλής, βρήκανε την Λίζα νεκρή, πάνω σε ένα πουκάμισο του κου Απόστολου. Θάφτηκε στην αυλή του σπιτιού τους.
Κυριακή 27 Μαρτίου 2022
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ * / Δημήτριος Γκόγκας
* Το διήγημα συμπεριλήφθηκε μαζί με άλλα 40 (μετά από διαγωνισμό με θέμα: 1Φραση +821 λέξεις για το 1821) στην ειδική έκδοση και παρουσιάστηκε σε τελετή στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο την 9 Νοεμβρίου 2019
Πέμπτη 22 Απριλίου 2021
Ο Θάνατος ενός ασήμαντου αγρότη
Πόσο ασήμαντος θάνατος μπορεί να είναι, το τέλος ενός ασήμαντου ζευγολάτη, ενός δουλευτή της γης, παρά όσο ένα ψίθυρος στο αυτί ενός δάσους, ένα θρόισμα ανέμου την ώρα που μάζευε τα στάχυα στο χωράφι και η τσουγκράνα υψωνόταν με θυμό προς τα ουράνια.
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020
Μη μιλάς, μην ακούς, μη βλέπεις… του Δημητρίου Γκόγκα
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020
Ο Μυστικός Δείπνος των Ποιητών /Δημήτριος Γκόγκας
Δευτέρα 20 Απριλίου 2020
Απαγορευμένος Έρωτας*
Σάββατο 18 Απριλίου 2020
Η σταύρωση ενός ποιήματος
Ο Καλλιτέχνης και η μετανάστρια
Το τέλος ενός ποιητή
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020
Μονόλογος ενός Ποιητή
Αποχαιρετισμός του Δημητρίου Γκόγκα
Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2019
Το έλατο που ήθελε να γίνει χριστουγεννιάτικο δένδρο
Τα 12 αγγελάκια /Δημήτριος Γκόγκας
Σημείωση : η φωτογραφία είναι από τη σελίδα: https://sentra.com.gr/kastoria-ekptwtoi-aggeloi-1-000-evrw-thliveroi-dhmotikoi-stolismoi/