ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΘΑΝΑΤΟ

 

Α΄ Έπαινος στον Ποιητικό Διαγωνισμό της ¨Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού" το 2014. Αυτό το ποίημα η Ποιήτρια και μεταφράστρια κα Τσορού Παναγιώτα το απόδωσε στη Γαλλική Γλώσσα. 

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΘΑΝΑΤΟ

Με το μολύβι σβήνει ένα φως.

Έρχεται θάνατος

και σε τυλίγει σαν ένα πελώριο δένδρο με κίτρινα φύλλα.

Δεν στοχάζεται πλην των άλλων

που θα φωνάξουν με δύναμη

και θα πούνε: Αθάνατος

καθώς ένα μικρός λεμονανθός θα σβήνει.

Είναι ο Χειμώνας που λιώνει στην ζωή,

κι ανθίζει η Άνοιξη.

Η προσμονή σέρνεται με το φίδι

ανάμεσα στους στίχους του ευαγγελίου.

Είναι το ίδιο φίδι που μας έδωσε την ζωή να την ζήσουμε

και εάν προλάβουμε να ρωτήσουμε λέμε: την ζήσαμε;

Κι εσύ ζήτησες για μαξιλάρι το μπράτσο μου

και μέσα στο στρατσόχαρτο το όνειρο σου

σύννεφο να στάζει.

Η κραυγή σου πορεύεται

καθώς το ατσάλι σπάει την σιωπή

και το μαύρο την γεύεται.

Το μάτι μου κλείνει σαν πόρτα

Σαν παραθύρι με πόμολο μια πένα

Κι απλώνεται στις λιάστρες να το ξεράνει ο άνεμος.

Μέσα στο μέτρο σκάλισες την καμαρούλα σου

σε διάφανο βάζο η στάχτη κι ένα γαρύφαλλο

στην κεφαλή.

Τότε δεν μπορείς να αποφύγεις τον μέλλοντα.

Ναυαγός στη γραμμή του θανάτου.

Μ΄ ένα μολύβι κουπί ως που να φτάσεις;

***

DESCRIPTION D'UNE MORT

Le crayon efface une lumière . 

La mort arrive 

et elle t’enveloppe comme un arbre énorme 

avec des feuilles mortes. 

Il ne médite pas excepté des autres 

qu’ils crieront en force 

et ils disent :Immortel 

de même qu'un petit citronnier va mourir. 

C'est l'hiver qui fond le printemps 

et le printemps fleurit.

L'expectative rampe avec le serpent 

entre les lignes d'évangile. 

C'est le serpent pareil qui nous a donné 

la vie pour la vivre

et si nous avons le temps à demander, 

nous disons :Est ce que nous l'avons vécue?

Et toi, tu as demandé mon bras pour d'oreiller

et ton rêve dans le papier d'emballage 

comme un nuage qui goutte. 

Et ton cri est en marche 

lorsque l'acier casse le silence 

et le noir le goûte. 

Mon oeil ferme comme une porte. 

Comme une fenêtre qui a une poignée comme une plume .

Et elle s'allonge aux beaux jours 

pour que le vent l'ait séchée. 

Dans la mesure tu as sculpté ta petite chambre 

sur une vase transparente ou cendre 

et un oeillet à la tête. 

Alors tu ne peux pas éviter le futur. 

Naufragé à la ligne de la mort.

Par un crayon comme rame jusqu'à que tu arrives.  

Traduction : Tsorou Panayiota ( Julie Tsorou).

Με εκτίμηση Τσορού Παναγιώτα.