Θέλουμε όλοι μας ν΄αλλάξει αυτός ο κόσμος. Ο κόσμος αυός που μας πικραίνει, που μας διαλύσει που μας εξοντώνει. Κανείς όμως δεν τολμά να κάνει μια ακόμα επανάσταση, ειδικά σήμερα που βρισκόμαστε περικυκλωμένοι από συρματοπλέγματα σε ένα τεράστιο οικονομικό στατόπεδο συγκέντρωσης. Και φυσικά δεν εννοώ να πάρουμε στα χέρια, όπλα, τουφέκια, κανόνια και ν΄αρχίσουμε να εξορμούμε δεξιά και αριστερά σκοτώνοντας αλλήλους. (Θεέ μου λες δεξιά και κουνάς το κεφάλι, λογάς αριστερά και είναι σαν να έχεις μια καυτερή πιπεριά κόκκινη στο λαρύγγι σου) Πρέπει οι άνθρωποι, οι πολίτες, εγώ και εσύ να βρούμε λογικούς, δημοκρατικούς δρόμους και να ορίσουμε την δική μας επανάσταση και τα όριά μας.
Ξαφνιαζόμαστε όλοι μας.
Μας τρομάζει η λέξη επανάσταση, η λέξη ελευθερία . Μας ξαφνιάζει η δράση κι όμως....Στεκόμαστε με δέος μπροστά στα τραγούδια της λευτεριάς, της πατρίδας, της παλικαριάς. Στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι στους ποιητές εκείνους που δρόσισαν τους στίχους τους με το νερό της ελευθερίας, με το αίμα τόσων και τόσων αγώνων. Και , και τι έγινε θα αναρωτηθεί κανείς.......Που καταλήγουμε; Να παρακολουθούμε με πάθος πρωινές χαζοχαρούμενες εκπομπές επειδή μας έχουνε πείσει ότι έτσι θα γεμίσουμε κάποια κενά που ανακαλύπτουν ...σοφοί ότι έχει η καθημερινότητά μας. Έτσι όμορφα που την έχουμε πλέξει, έτσι λαμπρά που την έχουν κεντήσει και απαλά - απαλά, σιγα μην πονέσουμε εισχωρούν οι βελόνες στο σώμα μας. Κεντούν το όραμα της μη επανάστασης, της μη λευτεριάς. Κεντούν το βόλεμα στο κέντρο και από υποψία το κάνουν πραγματικότητα.
Έχετε δει ποιητή στα πρωινάδικα; Έχετε δει ποιητή στις εκπομπές μαγειρικής; Έχετε δει ποιητή αγύρτη στους δρόμους και τα σοκάκια χωριών ρωτώντας πως θα πάνε στη χώρα; Ποιος να χρηματοδοτήσει μια αποτυχία; Κι όμως στεκόμαστε με δέος μπροστά στον τίτλο του ποιητή, μπροστά στον κάθε στιχοπλάστη.
Επανάσταση λοιπόν, Ποιητική ναι αλλά επανάσταση. Να αφουγκραστούν οι ψεύτες μια καυτή ανάσα, να βάλουμε στα χνώμα μας το άρωμα του πολέμου Έτσι το ποιητικό φιλί θα γίνει δηλητήριο. Και ξέρετε δα, δεν υπάρχει αντίδοτο.
Ξαφνιαζόμαστε όλοι μας.
Μας τρομάζει η λέξη επανάσταση, η λέξη ελευθερία . Μας ξαφνιάζει η δράση κι όμως....Στεκόμαστε με δέος μπροστά στα τραγούδια της λευτεριάς, της πατρίδας, της παλικαριάς. Στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι στους ποιητές εκείνους που δρόσισαν τους στίχους τους με το νερό της ελευθερίας, με το αίμα τόσων και τόσων αγώνων. Και , και τι έγινε θα αναρωτηθεί κανείς.......Που καταλήγουμε; Να παρακολουθούμε με πάθος πρωινές χαζοχαρούμενες εκπομπές επειδή μας έχουνε πείσει ότι έτσι θα γεμίσουμε κάποια κενά που ανακαλύπτουν ...σοφοί ότι έχει η καθημερινότητά μας. Έτσι όμορφα που την έχουμε πλέξει, έτσι λαμπρά που την έχουν κεντήσει και απαλά - απαλά, σιγα μην πονέσουμε εισχωρούν οι βελόνες στο σώμα μας. Κεντούν το όραμα της μη επανάστασης, της μη λευτεριάς. Κεντούν το βόλεμα στο κέντρο και από υποψία το κάνουν πραγματικότητα.
Έχετε δει ποιητή στα πρωινάδικα; Έχετε δει ποιητή στις εκπομπές μαγειρικής; Έχετε δει ποιητή αγύρτη στους δρόμους και τα σοκάκια χωριών ρωτώντας πως θα πάνε στη χώρα; Ποιος να χρηματοδοτήσει μια αποτυχία; Κι όμως στεκόμαστε με δέος μπροστά στον τίτλο του ποιητή, μπροστά στον κάθε στιχοπλάστη.
Επανάσταση λοιπόν, Ποιητική ναι αλλά επανάσταση. Να αφουγκραστούν οι ψεύτες μια καυτή ανάσα, να βάλουμε στα χνώμα μας το άρωμα του πολέμου Έτσι το ποιητικό φιλί θα γίνει δηλητήριο. Και ξέρετε δα, δεν υπάρχει αντίδοτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου