Ο Εφιάλτης της Εβδομάδας

Τη πρώτη μέρα που την είπαν Κυριακή
χωρίσανε οι άνθρωποι στα δύο.
Από τη μια οι λύπες σκοτεινοί
διάδρομοι κι οι χαρές ένα πικρό αντίο.

Τη δεύτερη αντάλλαξαν τους όρκους
μα ο παράδεισος μια στάση μακριά.
Τους εαυτούς βάφτισαν επιόρκους
και συνηγόρους με τους λόγους μαχαιριά.

Η Τρίτη μέρα δεν ξημέρωσε μονάχη.
Με παντρειά θανατικού απ΄ την αυγή.
Θεοί με τύψεις καβαλήσανε τη ράχη
και απλωθήκανε πληγές πάνω στη γη.

Τετάρτη μέρα κι ο Ιούδας συντροφεύει
ευαίσθητες καρδιές – δε λες με οργή-
Όνειρα, στόχους, έρωτα που λεν κωφεύει
σαν με αργύρια δεν έχει σφαλιστεί.

Πόλεμο Πέμπτη μας κηρύξανε στη πόλη.
Στα πεζοδρόμια συντρόφους κυνηγούν.
Ζωής δραπέτες οδηγήσαν στην αγχόνη.
Κάποιους αθώους με ψευτιές κατηγορούν.

Παρασκευή σ΄ επιταφίους τα λουλούδια.
Κρίνα γαρούφαλλα κι ωραίες πασχαλιές.
Άριες, ύμνοι , τσιφτετέλια κλπ….τραγούδια
από πλανόδιους σικέ τραγουδιστές.

Ήρθε το Σάββατο απόλυτη ηρεμία.
Ήρθες με φως και φεύγεις με βροχή.
Γαλήνια η θάλασσα μετά την τρικυμία.
Ήταν εφιάλτης και μας έχει πιστωθεί.

Βασισμένο στο ποίημα ΠΑΡΑΜΥΘΙ της κας Τάτης Κ. Καλπακτσόγλου.