Ποίημα για τα τους Άρχοντες της χώρας του Φωτός *

Λέτε κονδυλοφόροι της Ιστορίας, λέτε συχνά-πυκνά

Καθώς το δείλι σκεπάζει τη χώρα κι απομακρύνεται στη πράξη ο ήλιος ο πρώτος του Ελύτη

Καθώς κλείνετε τα μάτια σας στις βουλές των πολιτών 

Λέτε, κραυγάζετε ότι έρχεται η Άνοιξη

Ποιο μέλλον μας έχετε ορίσει;

Ποια χώρα αναλογικά διαμοιράζεται;

Ποια στείρα αποφασιστικότητα προτάσσεται και

προπάντων ποια μετριοφροσύνη  καλύπτει τα όμορφα μάτια σας;

Απαστράπτουσες μορφές ηγεμονίσκων

έχετε μπερδέψει τις έννοιες και τους ορισμούς

έχετε λαθέψει στη ρότα της χώρας.

Πως μπορείτε να αισθάνεστε περηφάνια;

Πως  μπορείτε να αναφωνείτε ζήτω και εμπρός.

Πως μπορείτε να δέχεστε τα χειροκροτήματα

Άρχοντες και αρχοντόπουλα

Υπηρετώντας πεζά την φθαρτή εξουσία;

Συναντώντας  τους παλιούς συγγενείς,

στα οράματα πριν το κλείσιμο των ματιών στο γήινο ή επουράνιο ύπνο,

τον ύπνο το δικαίου σας,

ανακαλύπτω  την καμία ομοιότητα, ούτε στη σκέψη ούτε στη πράξη.

Ούτε στον τρόπο των αγαλμάτων

Εκείνοι ακίνητοι στο δέος

Εσείς ακίνητοι ενώπιων των ανάπηρων γεγονότων

Ακίνητοι μπροστά στη θέα του πολέμου

Νεκροί πριν τον θάνατο.

Έτσι λοιπόν, αυτή είναι η χώρα μας;

Αυτοί είμαστε ; Νεκροί;

Χωρίς μία δάδα από το παρελθόν!

Τόσες αφορμές κι ούτε μια σπίθα;

Τόσες επάρσεις κι ούτε μία επανάσταση από τη χώρα της δόξας ;

Εμπρός παίδες, εμπρός…

*Εμπνευσμένο από στίχους του ποιητή:  Owen Seaman