Προσμονή ενός φεγγαριού

Μια μαγική νύχτα
χωρίς φεγγάρι
μόνο με ήλιο και μια καρδιά
γεμάτη λησμονιά και στεναχώρια.
Αυτό είσαι.

Μην εκπλαγείς
ο βραδινός ήλιος
κουβαλά στις ακτίνες του ένα ασήκωτο βάρος.
Έτσι είναι η λησμονιά ένα ασήκωτο βάρος.
Έτσι είναι η στεναχώρια
ένα αγκάθι.
Σκοτώνει το φεγγάρι,
μετακινεί τον ήλιο,
τρυπάει τις καρδιές.
Μια παρείσακτη ρίζα
τραβάς το δάκρυ
και παίρνει μαζί της και τα δύσβατα.

Ή πιστεύεις ;
Τα παρασέρνει
μαζί και τα σίδερα,
τις αλυσίδες
τις λαιμητόμους;

Αυτή είσαι.
Μια νύχτα.

Κι κείνο που χτίζεται παρατύπως
δεν είσαι εσύ μα ένα φάντασμα,
δεν είσαι εσύ μα μια προσμονή.
Προσμονή ενός νέου φεγγαριού
τη νύχτα…