Της Αγάπης/ Δημήτριος Γκόγκας

και της Στρατούλας 

Ψάχνω να βρω πόσο σ΄ αγαπώ.
 Πως και πότε σ΄ αγαπώ
και χάνομαι 
Βλέπω την ψυχή μου να ψάχνει την γαλήνη
κι ο πόνος του κορμιού σου
συρματόπλεγμα.
Τόσο μα τόσο ματώνει το φεγγάρι.
Τόσο μάταιο να σου το χαρίσω ακόμα μια φορά.
 Τι να σου πω;
Πως σ΄ αγαπώ ;
Πότε να σου το πω;
Πως ;
Τερμάτισαν οι χρόνοι.
 Τελείωσαν οι τρόποι
Άλλες λέξεις δεν βαφτίζω.
Έχει φθηνύνει το αλφάβητο
κι η πίστη έχει φθηνύνει.
Άσε με ν΄ απλώσω πάνω σου τα σύννεφα για χάδι
Την ανάσα μου για βάλσαμο.
Να φιλήσω τις πληγές που ανθίζουνε.
 Θυμάσαι; Παπαρούνες και κρινάκια:
Να ζεστάνω το μέτωπο με τα δάκτυλα.
Να σβήσει ο πόνος,
 σαν λάθος λέξη σε μαυροπίνακα.
Χωρίς ανταμοιβή, η ζωή μου στα χέρια σου.