«Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος.»

  

Δεν το λέω εγώ,  το είπε ο Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  Αριστοτέλης,  που έζησε από το 384 έως και το 322 π.Χ.  Πρόσφατα ένας από τους αθλιότερους γραβατωμένους της ΕΕ, που ζει με μισθό άνω των 40000 χιλιάδων ευρώ  μηνιαίως,  ξεστόμισε κάτι που μάλλον πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων λέγοντας μεταξύ άλλων ηλιθιοτήτων ότι εάν δεν μικρύνουν οι αποκλίσεις των χωρών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης τότε θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε επαναστατικές τάσεις και εξεγέρσεις. Πάνω – κάτω, μην επιμένετε να αντιγράψω ακριβώς τα λόγια του.

΄

Υποκλίνομαι ως βαθιά αντίθετος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως αυτή έφτασε στο σημείο να λειτουργεί ως μια ομάδα κρατών που εγκληματεί σε βάρος κάποιων άλλων, εξαπολύοντας οικονομικές επιθέσεις και ενισχύοντας τέτοιου είδους συμφορές και πολέμους και εκβιάζοντας διαρκώς κάθε κράτος που τολμά να ορθώσει έναν διαφορετικό λόγο καθώς έχουν δαιμονοποιηθεί οι ιδέες της Ευρώπης για ισότητα, ελευθερία κτλ. Ξέρετε τα φρυγανισμένα εκείνα ψωμάκια με την επάλειψη βουτύρου και ορισμένες φορές σερβιρισμένα με σκόρδο προκειμένου να πέφτει η πίεση.

Το προσέξατε ίσως και στην απόφαση της Βρετανίας ( Ξέρετε δα όλοι, του λαού αυτού που αιώνες τώρα ζει σε βάρος όλων των κρατών που συνθέτουν την λεγόμενη Βρετανική Κοινοπολιτεία) που όντως τους τιμά αφού έστω και αργά κατάλαβαν για το δικό τους συμφέρον και όχι υποκριτικά, ότι η ΕΕ είναι εκτός εποχής πλέον, να εγκαταλείψουν την Ένωση. Όλα τα υποκινούμενα ΜΜΕ από την ΕΕ δημοσιεύουν διαρκώς θέματα που αφορούν την Βρετανία και ανακαλύπτουν μείωση της αξίας της λίρας, μείωση της αγοραστικής δύναμης των Άγγλων, μείωση της Ανάπτυξης, κάτω οι δείκτες της βιομηχανίας, πάνω η ανεργία κτλ. Όλα δυσοίωνα. Κάποιοι κερδίζουν …..και σίγουρα μία από τις χώρες που κερδίζουν είναι η Γερμανία και οι χώρες γύρω από αυτήν που συνθέτουν έναν γερμανικό άξονα, όπως και την παλιά καλή εποχή πριν από τις ενάρξεις των παγκόσμιων πολέμων.

Στην μικρή ελλαδίτσα μας, που πιστεύουμε ότι μετά από 7 χρόνια θα βγούμε από το τάφο που έχουμε μπει και βρισκόμαστε ένα σκαλί πριν αρχίσει να πέφτει το χώμα από το φτυάρι, δεν ξέρω πράγματι τι κάνουμε, που οδεύουμε και με ποιους στην κεφαλή. Διάβαζα σήμερα ένα άρθρο σχετικά με την φορολογία και έλεγε ότι σε ορισμένες κατηγορίες με όλα τα νέα μέτρα η αφαίμαξη του πολίτη από το κράτος θα φτάσει μέχρι και το 70% του μηνιαίου μισθού του. Αν αληθεύει ή εάν είναι αλήθεια το μισό από τούτο το ανάγνωσμα, η επίκληση του θεού δεν είναι αρκετή. Κρίμα, κρίμα, κρίμα. Μπορεί να μην είμαστε ο πλέον καλός λαός του κόσμου, μπορεί να μην είμαστε οι πιο εργατικοί, μπορεί να μην είμαστε οι πιο φιλόξενοι, οικονόμοι κτλ αλλά σίγουρα δεν είμαστε οι πιο…τεμπέληδες και δεν μας αξίζει αυτή η τύχη που και εμείς την ευλογούμε. Ο καθένας φυσικά με τον τρόπο του.