Ανθολόγιο Ποιήσεως από τις Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ (Καλοκαίρι 2017) (Συμμετοχή του Δημητρίου Γκόγκα)

Στο Ανθολόγιο Ποιήσεως των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ (Καλοκαίρι 2017) συμμετείχα με τα παρακάτω  ποιήματα 

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ


Στεκότανε μ΄ ένα άτολμο μειδίαμα, μα βουβός  κι άκουγε τη καρδιά του. 
Χτυπούσε στις Αλκυονίδες μέρες πιο δυνατά απ΄ το ανάλαφρο του αέρα. 
Ζούσε ακόμα, κι ας προτιμούσε τον γρήγορο θάνατο. 
Στο απέναντι σιδερόφρακτο μπαλκόνι μια λυγερόκορμη κόρη,  
άπλωνε τ΄ ασπρόρουχα της, όμορφη θέα στα μάτια μας. 
Έριχνε κλεφτές ματιές στους άνδρες που διασταύρωναν τον δρόμο. 
Ο μαύρος καφές πάντα πικρός μαλάκωνε ένα ξερόβηχα.
Ότι απέμεινε απ΄ την εποχή της δικτατορίας.
Ούτε αγώνες, ούτε σημαίες, ούτε συνθήματα. 
Μόνο ένας ξερόβηχας που τράνταζε τα σωθικά του. 
Όχι τώρα πως πήγαιναν καλύτερα τα πράγματα.
Στις λαϊκές αγορές, πίσω από τους πάγκους,  
όπου στήνονταν μικρές συνεδρίες, 
μιλούσε πλέον όλο και λιγότερο. 
Φοβότανε.
Το βράδυ ξάπλωνε συνήθως μόνος. 
Κοίταζε τη πρασινογάλαζη θάλασσα που κρεμότανε στο τοίχο.
Στη παραλία πεταμένα φύκια, μισά όξω απ΄ τη κινούμενη άμμο. 
Μια σκουριασμένη βάρκα τσαλακωμένη στο κάδρο
κι ένας γλάρος που ποτέ του δεν πέταγε. 
Κι όμως,  πάντα τον έβρισκε ένα πόντο πιο πέρα.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ

Ότι αγόραζε μισο τιμής,  του χάλαγε σε λίγες μέρες. 
Έτσι ήταν σκέφτηκε. Ότι πληρώνεις παίρνεις. 
Μια ζωή, στα παζάρια της Τρίτης, στα πεταμένα φτηνιάρικα.  
Για σταθερό αποκούμπι κράτησε μια φωλιά από τούβλα στο χωριό του.
Να ΄χει ένα κεραμίδι πριν το τέλος που δεν θ΄ αργούσε. 
«Τι να το κάνει τότε…» μονολόγησε. 
Σαν η καρδιά δεν αγαπά, τι να κάμεις το σώμα; 
Άδειο κιβώτιο σε θάλασσα. Μουλιάζει, σαπίζει, χάνεται. 

Έσκαψε σαν γκρίζος κάστορας την τρύπα του. 
Ζώστηκε τους χρόνους γύρω από τη μέση του. 
Δεν ξεχώριζε τώρα από το υπόλοιπο σώμα. 
Ρύθμισε  τον πυροκροτητή στην ώρα που έπρεπε. 
Όταν βγήκε στην άλλη πλευρά. 
Δείλιασε. 
Πάλι ένα τούβλο και μια κεραμίδα τον περίμεναν. 
Η πολυπόθητη δραπέτευση που σχεδίαζε απέτυχε. 
Στο φως που σβήνει δεν έφτασε ποτέ του. 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ