Εάν δεν ληστέψεις τους άλλους δεν μπορείς να επιβιώσεις

θα πρέπει να το αφομοιώσεις το νόημα αυτής της πρότασης, να το κάνεις δικό σου, να μπορεί να κυλάει στο αίμα σου εάν φυσικά θέλεις τελικά να έχει νόημα στη ζωή σου. Είναι όμως έτσι ή απλώς έτσι σκεφτόμαστε ή μας οδήγησαν να κάνουμε ανάλογες σκέψεις αυτοί του περίφημου διευθυντηρίου; Κάθε τόπος έχει το διευθυντήριο του, κάθε χώρα, κάθε λαός και κάθε έθνος. Και το διευθυντήριο δεν είναι άλλο από όλους εκείνους που προσπαθούν να διαμορφώσουν την σκέψη μας κατά το δοκούν και να μας οδηγήσουν στα μονοπάτια που οι ίδιοι θεωρούν ως μονοπάτια σπουδαία, ως μονοπάτια μάλλον μονόδρομους. Σκεφτείτε να ζούσαμε σε μια κοινωνία όπου το κορυφαίο πολίτευμα θα ήταν η Δικτατορία και ο Φασισμός η κορυφαία θεωρία. Τότε η Δημοκρατία θα ήταν η δεξιά ή και η αριστερή απειλή και θα την εξοστράκιζαν από τα έδρανα ενός κοινοβουλίου με συνοπτικές διαδικασίες. Σκεφτείτε να ήταν το λογικό αλλά και το νόμιμα αποφασισμένο η τριμελής οικογένεια απλά. Τότε όποια οικογένεια θα αποτελούνταν από τέσσερα ή και περισσότερα μέλη θα ήταν καρκίνωμα, θ α ήταν περιττή σε τούτη την κοινωνία. Το λέω αυτό όχι επειδή ντε και καλά θα μπορούσαν να ισχύουν αλλά εάν ίσχυαν; Έτσι λοιπόν εάν δεν ληστέψεις τους άλλους δεν μπορείς να επιβιώσεις; Και φυσικά θα διαφωνήσουμε καθώς χρησιμοποιούμε την λέξη διαβίωση και όχι την λέξη πλουτισμό. Αν δηλαδή βάλουμε στη θέση του "επιβιώσεις" το "πλουτίσεις" τότε σίγουρα βγαίνει ένα απολύτως φυσιολογικό νόημα. Φυσιολογικό γιατί ο πλουτισμός λειτουργεί πάντα σε βάρος των ανθρώπων που ξοδεύονται, ταλαιπωρούνται, βασανίζονται, βαφτίζονται ήρωες και στις πλάτες τους ως εργάτες, τρώνε με χρυσά κουτάλια οι επιτήδειοι, οι κλέπτες των λαών, οι κλέπτες των πολιτών, οι κλέπτες των εργατών.