Κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου αλλά και συμπολίτες μου να βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη, τεράστια ουτοπία. Να θέλουμε να διορθώσουμε τον κόσμο. Λες και ο κόσμος είναι μια ζωγραφιά σε μια κόλλα Α4 και εμείς με ένα σβηστήρι, διαγράφουμε ότι δεν μας αρέσει. Στη προσπάθεια αυτή δεν κατανοούμε ότι πολλές φορές μουντζουρώνουμε. Και είναι ουτοπία. Ο κόσμος αυτός ποτέ δεν θ΄ αλλάξει όπως τον ονειρευόμαστε. Μα αν σταθείς αμέτοχος δίνει χώρο όλο και μεγαλύτερο χώρο σε εκείνους που επιθυμούν την περιθωριοποίησή σου για να δρουν ανενόχλητοι. Οπότε ένας διαρκής αγώνας και πόλεμος, με τις νίκες και τις ήττες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου