(Ο Κορονωιός αυτοθαυμάζεται) Ημερολόγιο αυτοπεριορισμού 21 Μαρ 2020

   

Κάτι λείπει από την πανδημία. Κάτι λείπει από αυτό τον ιό. Ήδη ξέρουμε τις προτιμήσεις του. Άνθρωποι που μεγαλώνουν. Άνθρωποι που μεγάλωσαν και έχουν αποθέματα μνήμης όχι όμως δύναμη. Ασθενεί μαζί τους, τους παραπλανά και ύστερα τους παρασέρνει σε ένα χορό Ζαλόγγου. Όμως κάτι λείπει. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο τελικός προορισμός του. Μάθαμε από ξεκίνησε το μακρύ του ταξίδι, τις στάσεις που έκανε, αλλά δεν γνωρίζουμε σε ποιο σταθμό θα κατέβει και τι δουλειά θα κάνει. Ή εάν τελειώσει τη δουλειά του που θα συνταξιοδοτηθεί.

Τα κρούσματα αυξήθηκαν και σήμερα 12 ημέρες μετά τον ερχομό τον ερχομό του θανατηφόρου ιού στην Κύπρο. Έφτασαν πλέον τα 84. Το ποσοστό επί του συνόλου του πληθυσμού πλησίασε το 0,0095%. Χθές ήταν στο 0,0085%. Διαβάζω και σήμερα σε εφημερίδες πως 776 άνθρωποι τέθηκαν σε περιορισμό σε κάποια ξενοδοχεία της μεγαλονήσου. Δηλαδή με συνοπτικούς υπολογισμούς το 0,085% του πληθυσμού. Εφιάλτης.

Με τις σκέψεις αυτές με πήρε ο ύπνος. Έψαχνα να βρω τι λείπει, ποιο στοιχείο λείπει από την υπόθεση. Διότι κάτι λείπει. Κάτι δεν εξηγείται. Σαν να είναι μια τεράστια προπαγάνδα που ξέφυγε από τον στόχο της. Ίσως πάλι έτσι μας φαίνεται γιατί δεν είμαστε στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Ίσως γιατί ακόμα δεν έχουμε αντικρύσει εμείς τον ιό.

Οι πρώτες κραυγές από την γειτονιά ήρθαν να με ξυπνήσουν. Οι ασπροφορεμένοι φύλακες τραβούσαν αλυσοδεμένους τρεις άγνωστους γειτόνους. Που τους πήγαιναν, τι θα τους έκαναν, κανείς δεν γνώριζε. Και φυσικά δεν γνώριζα και εγώ. (εφιάλτης)

Οι ειδήσεις στην τηλεόραση με σόκαραν περισσότερο από ποτέ. Σαν ένα πανωφόρι που δεν σε προφυλάσσει από το κρύο. Σηκώθηκα, ήμουν ζαλισμένος, δεν καταλάβαινα. Ο παρουσιαστής μας πυροβολούσε ασταμάτητα. Έπεσα κουρασμένος στην πολυθρόνα. Δεν είναι πλέον καθόλου αστείο! Και να μαθαίνω ότι ένας εγχώριος αστέρας πλήττει παίζοντας χαρτιά στο σπίτι του μόνο αποτροπιασμό μου προκαλεί.