Η ΤΡΑΒΕΣΤΙ ΜΑΜΑ του Δημητρίου Γκόγκα

 

 
Θα κοιμηθώ με κάποιον άνδρα,
πίσω από κάτι πουρναριές
και θα ξυπνήσω μια γυναίκα
με θηλυκές αναλαμπές.
 
Θα μεγαλώσω τα βυζιά μου
με σιλικόνη πλαστική.
Θα σχολιάζουν στη μαμά μου,
υποκριτές κι αναρχικοί.
 

Κι όταν φουσκώσει η κοιλιά μου
κι αρχίσουν πόνοι κι εμετοί,
θα φτύνουμε την ομορφιά μου
και την πρησμένη μου θηλή!
 
Κι όταν απλώνω τα βρακιά μου,
μαζί με άλλες αδελφές,
θα κρύβουμε τα πρόσωπά τους
οι θλιβερές νοικοκυρές.
 
Θα γεννηθεί το τερατάκι,
από τομή καισαρική.
Ίσως να είναι μογγολάκι,
μα θα ναι ακόμα ένα παιδί.
 
Θα με ρωτούν «ποια είναι η μητέρα;»
και θα χαμογελώ πικρά
«μα εσύ μου μοιάζεις με πατέρα»
ή με μια τραβεστί μαμά!
 
Στο κυριακάτικο τραπέζι,
που από νωρίς θα στολιστεί,
θα είμαι εγώ κι Παναγία
κι αυτό το μπάσταρδο παιδί.
 
Θα υπογράφω ως γονέας,
χωρίς σαφή διακριτικά,
στο στόμα όλων σάπιο κρέας
με φιλελεύθερα μυαλά.
 
Τέλος, θα κάψω την ψυχή μου.
Άνδρας γενναίος τραβεστί!
Θα κάνω κάστρο την ζωή μου,
να μεγαλώσω το παιδί.