Με στεναχωρεί ιδιαίτερα η άποψη που ορθώνεται από ορισμένους φίλους και φίλες της Κύπρου σχετικά με την Ελλάδα, την ελληνική σημαία, τον ελληνισμό γενικότερα, αλλά και τον χριστιανισμό. Αμφισβητούν την αναγκαιότητα του αγώνα του 55-59 θεωρώντας πως αν έμενε το νησί στην αγκάλη της Αγγλίας το πιο πιθανό, αν και μιλούν μετά βεβαιότητας, θα ήμασταν ανεξάρτητοι πλήρως ως την Μάλτα. Άποψη τους και δικαίωμα να την εκφράζουν. Διαβάζοντας όμως την ιστορία και τη θέση της Κύπρου δεν βρίσκω τίποτα άλλο παρά άρωμα Ελλάδας και ελληνισμού γενικότερα. Όσο για τον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59 που είχε τη στήριξη του συνόλου του λαού της Κύπρου, μόνο να κλάψω μπορώ πάνω από τους τάφους τόσων ανθρώπων που έδωσαν τις ζωές τους για τούτη τη γη, για ένα όραμα που τελικά για πολλούς και διάφορους λόγους δεν ευοδώθηκε, και βλέπουν να αμφισβητείται η θυσία τους.
Όσο αφορά τη θρησκεία του Χριστιανισμού ας μας πούνε τι ακριβώς επιθυμούν; Αθεϊσμό; Συμπαντική θρησκεία;, Επιστροφή στο δωδεκάθεο; Ειδωλολατρικά συμπλέγματα; Κουμφουκισμο; Μωαμεθανισμό; Διότι αν αναζητούν τον καλό άνθρωπο θα τον βρούμε στην Αγία Γραφή...η επιλογή να μην είμαστε καλοί άνθρωποι είναι δική μας.
Χρόνια τώρα, αιώνες ελληνισμός και χριστιανισμός προχωρούν μαζί με όλα τα λάθη, τα μιση, τα πάθη, τους συμφεροντολογικους πολέμους, τους μεγάλους σταυρούς, την εκμετάλλευση κτλ όμως όλα αυτά κατακρίνονται από τον Χριστιανισμό και από τον ιδρυτή του. Στο χέρι μας είναι η διαμόρφωση της σωστής ανθρώπινης χριστιανικής πορείας.
Αυτά προς το παρόν...η ιστορία και η σκέψη...η ανταλλαγή των απόψεων συνεχιζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου