Ο Κυρ Αντώνης πέταξε / Δημήτριος Γκόγκας

 

Εισαγωγή: Πριν από 36 χρόνια σ ΄ ένα χωριό των Σερρών, 

έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, 

ένας υπέροχος άνθρωπος, πατέρας, κι οικογενειάρχης. 

Είχε ζήσει μέχρι τότε μια φτωχική ζωή, 

πότε ως αγρότης και πότε εργάτης.

Κουβαλούσε τον δικό του σταυρό,

όπως ο καθένας από εμάς.  

Είχε ζήσει όμως χωρίς να προλάβει να κάνει όλα όσα ήθελε. 

Πέταξε χωρίς να δει την μοίρα των παιδιών του.  

Κι είναι πάντα στη σκέψη μου.

 

Ο Κυρ Αντώνης πέταξε
 
Μέσα στην άνοιξη προσμένει,
μια ηλιαχτίδα να φανεί.
Μα ο καιρός είν΄ που βαραίνει,
τσιμπολογάει την ψυχή.
 
Ο Κυρ Αντώνης πέταξε!
Πουλί δεν ήταν, μα εχάθη.
Πέρα απ΄το πέρα τ΄ ουρανού.
Μες στην σιωπή του απέραντου.
Ο κυρ Αντώνης πέταξε!
Στην ερημιά, ανθός τ΄ αγκάθι!
 
Ξερό λουλούδι λύγισε.
Ένας λυγμός πικρός με σκίζει!
Τώρα η ανάμνηση πληγή,
το χθες στο μέσα μας μαυρίζει!
 
Ο Κυρ Αντώνης πέταξε!
Σκιά τον βλέπω στ΄ όνειρά μου.
Κάποτε έρχεται μιλά
και μου ανοίγει τα φτερά.
Ο Κυρ Αντώνης πέταξε!
Βρίσκεται ορθός μες στη καρδιά μου!