Τιμή στους Στρατιωτικούς , στις Ένοπλες Δυνάμεις / Δημήτριος Γκόγκας

 

 

 
    Φλυαρώ συνήθως εδώ μέσα για θέματα διάφορα, που μπροστά στην απώλεια κάποιου συνανθρώπου, φαντάζουν παράταιρα. Άνευ ουσίας. Και πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες χρειάζεται πολύς, μα πάρα πολύς χρόνος για να προσπεραστούν. Με αφορμή λοιπόν τον τραγικό θάνατο των δύο νέων πιλότων της Ελληνικής Αεροπορίας θα ήθελα να επισημάνω τα παρακάτω. Το πιθανότερο να μην καλύπτουν το όλο θέμα αλλά σίγουρα ένα μέρος αυτού.
 
Κυρίες και Κύριοι, αγαπητοί φίλοι
 
    Οι στρατιωτικοί, όλων των κλάδων είναι στη θέση τους επί καθημερινής βάσεως για να έχετε όλοι εσείς την ελευθερία που αρμόζει στους ανθρώπους να παράγετε, να εργάζεστε, να σπουδάζετε, να κάνετε εν ειρήνη οικογένειες και να μεγαλώνετε τα παιδιά σας. Με λίγα λόγια να ζείτε. Βρίσκονται στα σύνορα και σε κάθε πλευρά της Ελλάδας, κάθε στιγμή και ώρα, κάτω από αντίξοες συνθήκες (καιρικές, ψυχολογικές, οικονομικές, πρακτικές κτλ) για να μπορεί ο κάθε Έλληνας να αισθάνεται ασφαλής. Μην λοιπόν είστε φειδωλοί και άκρως τσιγκούνηδες στην τιμή που τους πρέπει. Και μάλιστα μια τιμή που θα πρέπει να δίνεται τόσο εν ζωή, όσο και στο θάνατο. Και κυρίως εν ζωή. Μην περιμένετε να πεθάνει κανείς εν ώρα καθήκοντος και υπηρεσίας, για να βγουν από τα μάτια σας τα μελιστάλακτα δάκρυα και από το στόμα σας, τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα.
       Και όταν μιλώ για τιμή, εννοώ τόσο την ηθική όσο και την υλική. Σεβασμός σε κάθε περίσταση. Το σύνολο του προσωπικού, και φυσικά μιλώ εκ πείρας, είναι συν-άνθρωποι μας, που εκπαιδεύτηκαν κάτω από τη μέγιστη αυστηρότητα στις διάφορες στρατιωτικές σχολές, υπέστησαν ψυχολογική και σωματική βία, γαλουχήθηκαν με αυτές που όλοι ονομάζουμε ηθικές και εθνικές αξίες και ορκίστηκαν να τις υπηρετούν και να δώσουν τη ψυχή και το κορμί τους για την έρμη Πατρίδα.
      Η Πατρίδα, η πολιτεία, η κοινωνία λοιπόν τους χρωστά διαρκή σεβασμό. Υπόκλιση. Διότι την υπόκλιση των στρατιωτικών την έχει ήδη. Την έχει κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε λεπτό. Δυστυχώς η πολιτεία βρίσκει τους τρόπους να σωπαίνει και να στέκεται απέναντι από αυτή την τάξη των ανθρώπων τόσο κατά την διάρκεια της θητείας τους όσο και μετά την αφυπηρέτηση τους. Αφού τους εξαντλεί με τις συνεχείς μεταθέσεις, αφού δοκιμάζει τις αντοχές των οικογενειών τους, αφού κρύβει τις μισθολογικές αυξήσεις πίσω από προσωπικές και απρόσωπες διαφορές, αφού δεν καταργεί την ενίσχυση του υπέρ κράτους ποσού που επί 12 χρόνια βρίσκεται εκεί στο μισθολόγιο, αφού, αφού … έρχονται και αυτές οι θλιβερές μέρες (με τις απαραίτητες τυπολατρικές παραστάσεις γύρω από ένα φέρετρο και την γαλανόλευκη ως νεκροσέντονο) να αφυπνίσουν δήθεν την πατρίδα.
      Είναι κρίμα, απολύτως άδικο να χάνονται ζωές εν ειρήνη και να αναφωνούμε το παραδεκτό. ΗΡΩΑΣ και ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Δώστε τιμή σε κάθε μορφή, στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους ήρωες των μονάδων του στρατού για να ζούμε όλοι εν ειρήνη.