τι είναι Πατρίδα.
Έχω χαθεί
στου αγέρα τα χρώματα.
Έξω απ΄ τον κύκλο
ζει μια μαύρη κουκίδα
και ξεχασμένα
ανθρώπων αρώματα.
Ανάμνηση είμαι
και δεν θυμάμαι,
του μικρού μου σπιτιού,
τ΄ άπειρα σχήματα.
Καρφώνω στα χέρια,
το ρήμα λυπάμαι
και σβήνω τη φλόγα
σα γράφω ποιήματα.
Φορτώνω στις πλάτες
τους δρόμους που κλείσανε,
τους ήλιους που φόνευσαν
ωκεανούς.
Εικόνες και ήχους
που με μισήσανε
και αναλύομαι
στους ουρανούς.
Δεν ξέρω πια,
τι είναι Πατρίδα.
Ποτάμια που στέρεψαν,
μνήμη υγρή.
Ότι δεν έζησα
κι ότι δεν είδα
ή κει, που φωλιάζουνε
οι γερανοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου