Είχα μια πήλινη αυλή* / Δημήτριος Γκόγκας

 

 
Είχα μια πήλινη αυλή
και το ποτάμι δίπλα.
Πουλί στο δένδρο η πνοή
και τ΄  όνειρο μια φυλακή
που έσβηνε τη νύχτα.
 
Από την άκρια της γης
τρεις μάγοι με ρομφαίες.
Πάνω στα βήματα θεών,
κεριά ανάβαν των νεκρών
άστρα πάνω στα κάστρα.
 
Αποσπερίτης μυστικά,
μέσα στη σκοτεινή αυλή,
κρυβότανε στους θάμνους.

Γιατί κι εγώ ήμουν παιδί
και δεν μεγάλωνα γιατί,
 χτένιζα τα φεγγάρια.
Κι ήμασταν όλοι μας εκεί.
Το γέλιο μι΄ ανοικτή πληγή.

Κάποτε- κάποτε χαράμι,
μες στην αυλή και το ποτάμι!

*@ κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα

* Φωτογραφία από τον ιστότοπο: https://puzzlefactory.com/el/%CF%80%CE%B1%CE%B6%CE%BB-%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1/502391-%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AC-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%AD%CF%86%CF%85%CF%81%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B6%CE%BB#16x13