τι κι αν θρηνώ / Δημήτριος Γκόγκας

Βάζω το δάκρυ στους αρμούς 
κι η πέτρα του ταιριάζει 
πέφτει θολό και καταγής 
μονάχο του λιμνάζει 

κι είναι σα βόλι που μεθά 
στη κάνη πολυβόλου 
σαν μια πνοή που καίγεται 
σ΄ευθεία φλογοβόλου

τι κι αν θρηνώ, ακούγομαι 
στα έγκατα της γης μου
που ΄τε ανθρώποι δεν πατούν 
κι ούτε ανθούν λουλούδια 

μόνο μια δύσοσμη οργή 
με χρώματα σφαγής 
γίνεται νότες πένθιμες 
σε νεκρικά τραγούδια.