Στους αδελφούς μου… / Δημήτριος Γκόγκας

Πουλιά και άστρα, πετούνε γύρω μου.
Χτίζονται κάστρα, γι όλο το είδος μου!
Ρίζες και χώμα, στον ήλιο απλώνονται.
Σιωπή και λόγος, αναδιπλώνονται!
 
Τους αδελφούς μου, αν συναντήσετε.
«Ήρωας είμαι;» να τους ρωτήσετε.
Κι αν απαντήσουν, με κάποια άρνηση,
στο πυρ θα πέσω, με αυταπάρνηση.
 
Φιλιά και χάδια, πατρίς σου ζήτησα.
Στην απιστία, μαζί σου γλίστρησα.
Δράκοι γεννιούνται. Παιδιά που χάνονται.
Απλοποιούνται, αυτά που αισθάνονται!
 
Τους αδελφούς μου, αν συναντήσετε.
Μην αμελείστε, να τους ρωτήσετε:
«Ποιος φταίει τώρα, πέρσι ποιος έφταιξε;»
Φωτιά στη μπόρα, αχός την διέτρεξε.