Στερνός αποχαιρετισμός του Δημητρίου Γκόγκα

 

 Μάνα μην κλαις, δεν θ΄ αργήσω.
Έχω χρόνια μπροστά, να τρυγήσω.
 
Κι έχω πάρει μαζί,
τη ζακέτα τη γκρι,
μη κρυώσω.
Έρχομαι στις οκτώ,
ετοιμάσου κι εγώ,
φιλί θα σου δώσω.

 
Μάνα μην κλαις, δεν σ΄ αφήνω.
Είμαι μες στη φωτιά και νιώθω πως σβήνω.
 
Έχω πάρει μαζί,
τη δική σου ψυχή
και το χάδι.
Φίλησε ότι αγαπώ.
Σπείρε βασιλικό,
να μυρίζω στον Άδη.
 
Μάνα μην κλαις,
οι δικές μου εποχές
ποτέ δεν ανθήσαν.
Στο κουρνιαχτό,
λάβα και ουρλιαχτό,
μόνο αφήσαν.

Σημείωση: Το παραπάνω ποίημα (Κατηγορία Μουσικού Στίχου)  έλαβε ΑΡΙΣΤΕΙΟ στον 14ο παγκόσμιο λογοτεχνικό διαγωνισμό ποίησης του ΕΠΟΚ (2024)