Ενήμερος Ελλαδίτης πολίτης πάνω στην ιστορία της Κύπρου

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

   

κάθε φορά που έχουμε τον εορτασμό μιας εθνικής επετείου, όπως πρόσφατα τον εορτασμό του ΟΧΙ την 28η Οκτ, εμφανίζονται οι τρομεροί εκείνοι δημοσιογράφοι τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, που προσπαθούν να μας πείσουν με διάφορα ρεπορτάζ ότι σχεδόν κανένας από τους νέους αλλά και από τους μεγαλύτερους σε ηλικία πολίτες δεν είναι ενήμεροι ούτε για την ουσία του εορτασμού, ούτε όμως γνωρίζουν κάποιες σημαντικές πληροφορίες για τα γεγονότα της κάθε επετείου. Προβάλλουν μετά μανίας, τις λανθασμένες απαντήσεις των συμπολιτών μας και όπως γνωρίζουμε η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης, οπότε συμπεραίνουμε ότι αγνοούμε παντελώς την ιστορία μας. Όμως μια μικρή ματιά στα βιβλία των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, αλλά και των υπολοίπων τάξεων της Μέσης Εκπαίδευσης θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε ότι τα παιδιά μας από το Δημοτικό ακόμα, διδάσκονται τα σημαντικότερα γεγονότα τόσο της Ελληνικής όσο και της Παγκόσμιας Ιστορίας. Φυσικά και θα λείπουν οι πολλές λεπτομέρειες, όμως αυτή η απουσία δεν αποτελεί τροχοπέδη στη γνώση του κυρίου κορμού του κάθε ιστορικού γεγονότος. 

    Αν ο μαθητής και μετάπειτα ενεργός πολίτης δεν θυμάται αυτά που διδάχθηκε, προφανώς και δεν έχει σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών άλλων παραγόντων. Αν όμως ο καθένας από εμάς θέλει , υπάρχει πάντοτε χρόνος να αναζητήσουμε την μάθηση κάθε ιστορικού γεγονότος. Η μη λεπτομερής γνώση, δεν σημαίνει και άγνοια του γεγονότος. Γνωρίζω πχ ότι έγινε το 1974 πραξικόπημα στην Κύπρο και ακολούθησε σε δύο φάσεις η εισβολή της Τουρκίας και η κατάκτηση όλου του βόρειου τμήματος του νησιού. Η κατοχή δε συνεχίζεται επί 50 χρόνια. Αλλά π.χ δεν γνωρίζω λεπτομερώς ούτε τους προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε τις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. 

   Αυτή λοιπόν την άγνοια, την επισημαίνουν ως μείζον πρόβλημα και φυσικά η κάθε άστοχη απάντηση προκαλεί το γέλιο αλλά και τον δήθεν προβληματισμό μας. Η λύση βρίσκεται φυσικά στα χέρια του καθενός μας. Ανοίγεις το βιβλίο, ή ακόμα καλύτερα το κινητό τηλέφωνο εισέρχεσαι στο διαδίκτυο και μαθαίνεις τα γεγονότα, την κενή ώρα της ημέρας. Εμείς όμως προτιμάμε να γελάμε με τα διάφορα ανούσια βίντεο που κυκλοφορούν, με τις αδιάφορες αναφορές ασόβαρων ανθρώπων πάνω σε σημαντικά θέματα και πρόσωπα και με τις ελλειπείς γνώσεις μας, συμμετέχουμε σε συζητήσεις που πιθανότατα δεν οδηγούν και δεν καταλήγουν πουθενά. 

   Όταν ήρθα στην Κύπρο, κατάλαβα πως λόγω της μικρότητά της, ο πόνος του 74 δεν είχε απαλυνθεί ακόμα. Και μη γνωρίζοντας αναλυτικά το Κυπριακό πρόβλημα, αισθάνθηκα την ανάγκη, για να μην νιώθω μειονεκτικά σε συζητήσεις με φίλους και γνωστούς από την Κύπρο, να διαβάσω διάφορα βιβλία ιστορικών και ερευνητών, ώστε να έχω μια πιο ορθή άποψη, μια άποψη με λεπτομέρειες. Ξέφυγα λοιπόν από τις γενικές γνώσεις των Σχολείων και αναζήτησα την γνώση εκτός. Τόσο απλά. Θέληση υπήρχε! 

   Στην προσπάθειά μου λοιπόν να δείξω σε όλους σας, ότι από μικροί μαθαίνουμε στην Ελλάδα για την ιστορία της Κύπρου, θα σας παραπέμψω να διαβάσετε στις παρακάτω διευθύνσεις, τις αναφορές για την Μεγαλόνησο στα βιβλία Ιστορίας των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου της Ελλάδας. 

   α. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/1462-1470-1500-1522-1566-1571-1669-1718.html

   β. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_16.html

   γ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_14.html

  δ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_12.html