ΚΡΥΦΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Έκαμε διαρκώς τον αδιάφορο στο σφύριγμα.

Αγόραζε χαρούπια στο πάρκο με τις καμήλες.

Είχε μεγάλη πείρα σε τούτο.

Πάντα ήταν εκεί για να δει τη φυλακισμένη  Πηνελόπη

όχι τα μοντέλα ζώα. 

Πίσω από την ταμειακή μηχανή, μόλις που ξεχώριζε.

Κοντή όπως όλοι οι κοντοί άνθρωποι στις φωτογραφίες.

Φόντο το πάρκο. 

Τα πόδια της ασπρουλιάρικα, ξυρισμένα άκομψα, τ΄ άπλωνε

κάτω από το γραφείο να ξεμουδιάσουν.

Ανώφελο καθώς η σκέψη τρεμούλιαζε στα φιλιά των κυμάτων.

Όταν δεν είχε άλλους πελάτες

αυτός άφηνε με επιμέλεια να πέσει κάποιο χαρούπι.

Το αετίσιο μάτι του ταξίδευε μέσα απ΄ τη σχισμάδα του βράχου. 

Η ανέραστη Πηνελόπη το κατάλαβε εγκαίρως.

Χαζή δεν ήταν. Της έλειπε το ύψος.

Είχε τελειώσει και λογιστικά. 

Από τότε, του κερνούσε τα χαλασμένα χαρούπια.