Γράμμα από τη νήσο Κάσο ... του Δημητρίου Γκόγκα

Σου γράφω γράμμα κατά τις δύο και το ραντίζω με δενδρολίβανο.

Γίνομαι φλόγα του έρωτά σου που χω ξεφύγει από κλίβανο!

Με παγιδεύεις με μία σφαίρα και σ΄ ένα στίχο μπαίνω αόρατα.

Παλεύω πάντα με τα όνειρά μου,  που με τρομάζουν γιατί ειν΄ θεόρατα.

Μην απελπίζεσαι αγαπημένη,

για όλα φταίει ο καπιταλισμός.

Κλείνουν τα σύνορα να μην περάσει

ο μετανάστης  κουμμουνισμός.

Τα παλιά βιβλία, τα έκαψαν όλα

κι έχει γεμίσει κάπνα ο ουρανός.

Μα κάποιες φορές που σου φιλώ στα χείλη,

ο κόσμος όλος γλυκά αλλάζει

και άλλη ρότα η γη χαράζει.

Σου γράφω γράμμα από την Κάσο, στην Αντιπέρατο* μολύβι έσταξε.

Στο λιμανάκι βρήκαν πνιγμένο, πουλί που τόλμησε και πέταξε.

Κάποιες στιγμές μ΄ είχε φοβίσει η ποίηση. Τολμώ και κρύβομαι,

από τα κόμματα και τις τελείες και απ΄ τους λόγους τους και πνίγομαι.

Μην απελπίζεσαι αγαπημένη,

για όλα φταίει ο φασισμός.

Πώς να περάσει αφού φασίστας

είμαι εγώ, εσύ κι αυτός.

Ο πόνος στη μέση πως με τραβάει

και δεν υπάρχει κανείς γιατρός.

Μα κάποιες φορές που σου φιλώ στα χείλη,

αυτός ο κόσμος δεν με τρομάζει

γιατί άλλη ρότα η γη χαράζει.

*Αντιπέρατος: Περιοχή της Κάσου