Κραυγή / του Δημητρίου Γκόγκα

Στέκομαι ασυνήθιστα μετέωρος,

απέναντι από ένα βαθύ φαράγγι.

Περιμένω μέσα στην άνυδρη εποχή 

να κυλήσει ορμητικά 

το νερό μιας καλοκαιρινής βροχής 

που ονειρεύομαι. 

Θα βγάλω φωνή μεγάλη.

Ποιος θα με ακούσει;

Θα ψιθυρίσω.

Ο εαυτός μου θα γυρίσει πίσω 

να δει ποιος τον ενόχλησε!

Μόνο σκιές -σκιές των άλλων- θα κουνιούνται μπροστά

κάτω από τη δική μου ανύπαρκτη στο γκρίζο των βράχων