Μια νιφάδα / Δημήτριος Γκόγκας

 Μια νιφάδα λαμπυρίζει στο κενό

Τρεις χειμώνες σε μια φωτογραφία

σκουριασμένο σ΄ ένατοίχο και παλιό

το πορτρέτο μου γεμάτο υγρασία. 

Καμουφλάρισες τα λάθη σου καλά

η ανάγκη μου σου έγινε παιχνίδι.

Στο σεντούκι της γιαγιάς τα μυστικά

και στη ξώθυρα τ΄ αντίο για στολίδι.

Σαν σχολούσε ο Δεκέμβρης 

σ΄είχα πάρει 

δυο ευχές να σου ψελλίσω, 

τυπικά.

Κι αν μου μίλησες το αισθάνθηκα

σαν χάρη

που την κάνει μια καρδιά 

που δεν πονά.

Η νιφάδα έπεσε μες στο κενό

οι χειμώνες σκορπιστήκανε στο χρόνο

στης ψυχής μου κολυμπάω τον βυθό

και για δόλωμα μοιράζω σ΄όλους πόνο