Ένας λύκος στο Στρυμονικό / Δημήτριος Γκόγκας

 

Σε καφενείο ενός χωριού κάπου στις Σέρρες, συγκεντρωθήκαν οι τσομπάνηδες, πρωί.
Για να σκοτώσουν ένα λύκο που τους τρώει, κάθε Σαββάτο μια κατσίκα κι ένα αρνί.

Βάλανε δόκανα, παγίδες, ρίξαν μέλι, μα ο Λύκος δεν τσίμπησε παιδιά.
Κάποιο τον είδανε τα δειλινά στο βάλτο κι άλλοι τον είδανε πίσω απ΄ την εκκλησιά.
 
Αυτόν το λύκο δεν θα πιάσουμε ποτέ μας, παίζει κρυφτό μες στα χαλάσματα.
Στο Πέγκο, στη Μαγκίλα, στο Τουλμπέσι και στου Στρυμόνα τα υγρά περάσματα.

«Μην είναι μύθος, μην είναι παραμύθι;», είπανε κάποιοι και γελάσανε πολύ.
«Λέγε την πρόταση» φωνάξανε οι μεγάλοι κι όλοι σιωπήσανε και στήσανε αυτί.
 
«Αν είναι μύθος, αν είναι παραμύθι, ξέρω έναν τζιμάνι κυνηγό.
Ζει με την κόκκινη- Σκουφίτσα, σε παραμύθι ολίγον λαϊκό.»

«Πάρτε τηλέφωνο, αν πιάν΄ το κινητό σας, σε κάποιο δάσος θα τρέχει ευτυχής.
Ακόμα κι οι αρκούδες κι οι αλεπούδες, παρακαλούνε: μην πυροβολείς»
 
Μα το «τζιμάνι» ο κυνηγός είπε το όχι. Οι απαιτήσεις του ήταν πολλές.
Για πληρωμή τους ζήτησε τον κάμπο και κάθε βράδυ να έχει αρπαχτές!»

«Α! να χαθείς πορνό γερε» απαντήσαν, πήγαινε να … (ακατάλληλη λέξη) τη γριά.
που την κατάπιε ο λύκος κι αναμένει, να του ξεσκίσεις και πάλι την κοιλιά.»
 
Κοιτάχτηκαν οι τσοπαναραίοι, μήπως ο λύκος είναι κάπου εκεί.
Μήπως και είν΄ ανάμεσα τους κι όχι ψηλά, κάπου εις το Σιβρί.

Διότι αν είν΄ απλώς στο παραμύθι δεν πρέπει να φοβούνται στο μαντρί,
χαλάλιν ότι τρώει κι ότι πίνει, χαλάλιν του η κατσίκα και τ΄ αρνί.
 
Οι μεγαλύτεροι οι λύκοι ζουν μαζί μας και δείχνουνε τα δόντια τους συχνά.
Σκίζουνε με όρεξη τα σωθικά μας, πίνουν καφέ το πρωινό με τον παπά.

Αυτούς του λύκους ν΄ αποφεύγετε, αν δείτε. Σας συνιστώ με πόνο της ψυχής.
Δείξτε και σεις τα δόντια σας . Μπορείτε.  Και πείτε είν΄ παιχνίδι της ζωής.
 
Επεξηγήσεις:

Πέγκο, Σιβρί, Μαγκίλα = Περιοχές του Στρυμονικού Σερρών
Τουλμπέσι= Περιοχή μεταξύ των κοινοτήτων Στρυμονικού και Ζευγολατιού
Στρυμόνας= Ποταμός του Ν. Σερρών