Περί πολιτικών Κομμάτων ( Ένα Δημοκρατικό Παραμύθι)

 γράφει ο Μήτσος (κατά Κόσμον Δημήτριος Γκόγκας)

Τα πολιτικά κόμματα δεν είναι παρά «ιδιωτικές εταιρείες» που παράγουν και προάγουν πολιτικούς και πολιτικές, με μοναδικό στόχο την κατάκτηση, νομή και διανομή της εξουσίας του κάθε τόπου. Χρηματοδοτούνται (ή κατά το πλέον πολιτισμένο λαμβάνουν χορηγίες)  εκτός άλλων ιδιωτών από το κράτος, από την φορολογία δηλαδή του λαού, που πολλάκις είναι δυσβάστακτη αλλά δεν βαριέσαι βρε αδελφέ.

Η κρατική χρηματοδότηση ή χορηγία (εδώ γελάμε) βασίζεται εν πολλοίς στο ποσοστό που λαμβάνει κάθε κόμμα στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Τώρα αν υπάρχει και άλλο μέτρο ο θεός και η ψυχή του, θα σας γελάσω. Γι αυτό και κάθε φορά που έχουμε εκλογές οι εκπρόσωποι του κάθε κόμματος τρώγονται μεταξύ τους διότι η πίτα είναι μεγάλη και τα λεφτά είναι πολλά. Τώρα πως κάθε κόμμα φτάνει να χρωστά εκατομμύρια σε φορείς και κρατικούς οργανισμούς αυτό είναι ενός παπά ευαγγέλιο που μάλλον ανήκει στα απόκρυφα της Δημοκρατίας.

Κάθε κόμμα εξυπηρετεί την πολιτική του ατζέντα (αυτή η λέξη μου αρέσει πολλλλύ) που την αναμασά κάθε τρεις και λίγο προσπαθώντας να πείσει εμάς τους πτωχούς πλην τίμιους ελεεινούς και τρισάθλιους πολίτες ότι ακολουθώντας τους θα επέλθει η σωτηρία. Διότι η ευημερία του λαού αποδεικνύεται σε καθημερινή βάση ότι είναι  μία υπόθεση πολιτικά «χεσμένη»  

Μόλις κάποιο κόμμα ανέβει στην εξουσία γίνεται αυτομάτως «Δημόσια εταιρεία» και οι πολιτικοί του «Δημόσιοι Υπάλληλοι» Αυτοί βέβαια υποστηρίζουν ότι είναι λειτουργοί και ασκούν λειτούργημα αλλά ποιος τους ακούει. Οι χειροκροτητές φυσικά που εάν στηθούν σε γραμμές μπορεί και να καλύψουν την πλατεία συντάγματος (δεν είναι τυχαία η επιλογή της πλατείας) Κατά την διάρκεια της εξουσίας ,που έχουν βάλει όριο τα 4 χρόνια, γιατί τόσα χρειάζονται για να βυζάξεις το κράτος μοιράζεται ασύστολα δημόσιο χρήμα. Δεν τους πειράζει, διότι δεν είναι δικό τους.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι η συμπεριφορά όλων των κομμάτων είναι ίδια. Δεν υπάρχουν διαφορές. Απλά κάποιοι τονίζουν περισσότερο τις διαφορές από έναν άλλο ή μοιράζουν περισσότερα χαμόγελα. Όσοι είναι στην Κυβέρνηση, δηλαδή στο πρώτο κατά βάση κόμμα, δέχονται τις επικρίσεις της αντιπολίτευσης. Όταν δε η αντιπολίτευση γίνει κυβέρνηση δέχεται τις ίδιες επιθέσεις που στο παρελθόν έκαναν οι ίδιοι. Φαύλος Κύκλος. Ξέχασα να πω πως όλα τα κόμματα, μα όλα παλεύουν για την Δημοκρατία και τον κυρίαρχο λαό. Τόση λατρεία για τον κυρίαρχο λαό ούτε στο πανηγύρι του Οσίου Λουκά. Εδώ επιβεβαιώνεται η παγκοσμίως γνωστή φράση: Όλα τα γουρούνια ίδια μούρη έχουν και πως ίδια είν τα αφεντικά ,δεξιά κι αριστερά.

Γύρω από αυτό το πολιτικομάνι, συνωστίζονται  διάφορες φυλές της κοινωνίας και της πολιτείας γενικότερα. Όπως προείπα υπάρχουν οι χειροκροτητές, οι γλύφτες, οι οσφυοκάμπτες , οι έχοντες πρόβλημα στη μέση, οι τραπεζίτες του στόματος, οι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν και άλλες μικρές και μεγάλες εκδιδόμενες της Συγγρού (που δεν μου φταίνε και σε τίποτα) Και όλοι αυτοί περιέργως έχουν βολευτεί ή περιμένουν να βολευτούν. Για την προστασία των κομμάτων έχουν προσληφθεί σκύλοι, τα γνωστά κομματόσκυλα, ενώ όσοι δεν πρόλαβαν να μπουν στη βουλή, είτε γιατί δεν ανήκουν σε γνωστή οικογένεια, είτε γιατί δεν υπάρχουν άλλες θέσεις (300 είναι όλες κι όλες) τοποθετούνται σε θέσεις διευθυντικές, σε οργανισμούς, αναλαμβάνουν ομάδες, ιδρύουν ομίλους ή μη κυβερνητικές οργανώσεις που είναι και της μόδας.

Τελειώνοντας, γιατί πόσα να γράψω ο έρμος, θα αρχίσει και ο «Σασμός» και ποιος σε σώζει εάν σε πιάσει στο στόμα της η Σταματάκαινα . Θα έχετε προσέξει ότι: Ο μεγάλος γιος σκότωσε τον ξάδελφο για να πάρει τη γυναίκα του, ο μικρός γιος σκότωσε (κατά λάθος να τα λέμε και αυτά) τον αδελφό της γυναίκας που αγαπά αλλά μισεί η μάνα, η μάνα επιχείρησε να σκοτώσει τον ανιψιό και όλοι αυτοί είναι εκτός φυλακής και τρώνε «Καλιτσούνια»  και «Χοχλιούς» ως να μην συμβαίνει τίποτις. Και κείνος ο αστυνόμος, τόσα χρόνια δεν έπιασε και κανέναν. Α ρε Δημοκρατία που σας χρειάζεται!