--Καθώς γεννιότανε ο θεός,
Ποιητή μου τι είδες;
--Σταυρωμένους λαούς, στ΄ ουρανού τις τσιμπίδες.
-Καθώς γελούσε το παιδί,
γράψε ποιητή μου, τι είπες;
--Είπα: χαρές θα σκοντάφτουνε στο σεργιάνι
κι οι λύπες θα κερνούν την οικουμένη.
-Καθώς πονούσε ο θεός, ποιητή μου,
Πες μας τι απομένει;
-Δάκρυ που στάζει στην άκρια της γης
κι αναβλύζει ως μύρο απ΄ το ασκί της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου