Κάθεσαι στον καναπέ σου (τον αγόρασες θυμάμαι,   εσύ ούτε που το είχες λογαριάσει,   σε τιμή ευκαιρίας,   πάντα έτσι έλεγες) και κλαις. ...

    Λάρνακα, Κυριακή πρωί. Η πρώτη μέρα της εβδομάδας. Η  τελευταία της ανθρώπινης ξεκούρασης.   Κάτι τελειωμένοι από την ανοησία συνάνθρωπο...

    Περπατάμε στους δρόμους Μαζί και οι ματιές μας θερίζουν τον αέρα. Πότε σου πιάνω το χέρι και πότε  το αφήνω (ιδρώτας) Ψάχνουμε να βρούμε...

  Την κάλεσαν ως νέα ποιήτρια να πει την γνώμη της. Όχι πως την είχαν ανάγκη αλλά να έπρεπε να καλέσουν και μια νέα ποιήτρια. Αυτή έγραφε απ...

  ΔΥΟ ΞΥΛΑ   Ήμασταν φίλοι και τώρα εχθροί   δυο ξύλα σ΄ ένα σταυρό

    Όταν πλαγιάζει και κρυώνει βάζει τα χέρια κάτω απ΄ το πάπλωμα μην τ΄ αγγίξει η παγωνιά και τα σπάσει Μερικές φορές κοιτά με την άκρη του...

    Λέω πως ζω κι όταν με ρωτούν πως τα πάω απαντώ "σπίτι - δουλειά δουλειά-σπίτι" Κάθε πρωί κατεβάζω τα σκουπίδια με προσοχή μην ...

    Χιόνι   Σπογγισμένο αίμα που στράγγιξε κι έγινε λάβα που καίει στα σπλάχνα της. Κάποτε, μέσα απ΄ τις ρωγμές του σώματος της,  γίνεται γρ...

  Όταν κοιμάσαι, βλέπω ένα μικρό σπιτάκι με τριαντάφυλλα και μια Στρελίτζια στην άκρη του κήπου.   Να ξέρεις εγώ                      (ναι ε...

  Σήμερα θα δειπνήσω μ΄ ένα νέο άγνωστο στρατιώτη. Θα καθίσουμε απέναντι,  σ΄ ένα καλό εστιατόριο, σαν αυτά που σερβίρουν με ευγένεια τη ακρ...

  Ξεκίνησε από τους μακρινούς τόπους άφησε πίσω του ένα μαγικό σήμαντρο και την μάνα του να το χτυπά κάθε Κυριακή στην αυλή της.   Έτσι έρχο...

  Ήρθε ο γαμπρός και έκατσε δίπλα του να μετρηθεί το ύψος και το πλάτος και προπαντός οι αποστάσεις.   Η κόρη του είχε φτάσει τα είκοσι ένα ...

  Το κεφάλι του βούιξε απ΄ τον αχό της απεργίας. Οι παλμοί του αυξήθηκαν στην διάρκεια της ανάβασης. «Ήρθε ο καιρός της εξέτασης»  είπε. Σκο...

Πονούσε και περίμενε -κρατώντας την υπομονή με το ασθενικό χεράκι- τον θάνατο να επουλώσει τις πληγές της.

  Και τώρα στον πεθαμένο κόσμο που  ζούμε ήρθε η ώρα να το παραδεχτούμε πως ο θάνατος είναι μια λύτρωση. Θα πάρω μόνος το βαθύ μονοπάτι για ...

  Ο Ανδρέας άπλωσε τα καπακλούδια πάνω στο λερωμένο τραπέζι. Η Μαρία γέμισε με ψίχουλα τις συγνώμες της. Ο αυτόματος φωτισμός τρεμόπαιζε στο...

  Δίπλωναν απ΄ την ασίγαστη κούραση τα γόνατά του. Τα πρωινά για την δουλειά στην γιομάτη από εργάτες στάση του λεωφορείου τρία στενά πιο κά...

  Μεγάλωσε μ΄  ένα πίνακα στο βλέμμα του: ΩΡΑΡΙΟ ΕΠΙΣΤΡΟΦΩΝ. Πίσω από τις πληροφορίες, οι αλλαγές και οι παραλαβές τσαντών. Η Υποδοχή. Στα κ...

  Ήμασταν φίλοι και τώρα εχθροί   δυο ξύλα σ΄ ένα σταυρό

    Την κάλεσαν ως νέα ποιήτρια να πει την γνώμη της. Όχι πως την είχαν ανάγκη αλλά να έπρεπε να καλέσουν και μια νέα ποιήτρια. Αυτή έγ...