Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ / Ποιητικη Συλλογή: ΑΝΑΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΛ /2020

 

 

1 Ιανουαρίου 2023

 
Ακούγεται στο βάθος του διαδρόμου, ο ήχος της Πατρίδας.
Φωτίζει η φεγγαρόσκονη κι η πόρτα ξύλινη,
-από της σάπιας βίδας, το πήγαινε έλα –  έτοιμη να σπάσει.
 

Και τούτο στρατιώτη θα περάσει.

 
Ακούγεται ψηλά σαν κρόταλο, ο ήχος του θανάτου.
Πόση απόλυτη ερημιά, μέσα σε μία μυρωδιά.
Σαν βότσαλο που γλίστρησε, στης θάλασσας τον πάτο.
 

Και την ψυχή μας θα δαμάσει.

 
Οι κύκλοι χάθηκαν και δεν θα βγει, κείνη η γοργόνα που ρωτά,
για τον χαμένο βασιλιά.
Αφήστε τον να κοιμηθεί, είναι αργά κι έχει κρυώσει το κορμί.
 

Τον δρόμο του έχει χάσει.

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ : ΑΝΑΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΛ ΕΤΟΣ 2020

 

15 Δεκεμβρίου 2002 (13: 36 Ώρα Καμπούλ)
 
Διάλογος στον δρόμο της Καμπούλ (Αφγανιστάν)
 

 
-          Τι με ρωτάς γυναίκα.
     Ποιος με όρισε ρυθμιστή των ψυχών σου;
     Των παραλογισμών σου;
     Σου απαντώ με έπαρση ορθώς.
     Εγώ κοιτώ και απαντώ: Κανείς, παρ΄ εκτός ο λογιστής των
     μερτικών σου.
     Είσαι στο τέλος μια θηλιά,
     μια ανεκπλήρωτη γραφή των διαθηκών σου!
     Ποιος λέει (πες το χωρίς σκέψη)
     Το μαντήλι, μπούρκα έχω μάθει πως το λεν, γυναίκα θα το ρίξεις;
     Σταμάτα, έχουν το χρώμα τ΄ ουρανού τα μάτια που δεν βλέπω;
     Μήπως σκληρός ο ήλιος που λογά, τ΄ αυλακωμένο  πρόσωπο,
     στο χρόνο μη το δείξεις;
    
-          Είναι πληγή ο χρόνος και μετρά, πάντα με λάθη και κινά.
-          Είναι καιρός να λυτρωθείς, τον ήλιο να αγγίξεις.
     Τέλος ποιος την συννεφιά σου λέει: διάλυσε την;
 
    -Μα η συννεφιά;  του απαντά χωρίς να απαντά (σταμάτα τσάκισέ την)
 
   -Ο ήλιος,
     Είπα! ο ήλιος είν΄ σκληρός. Κι άμε γυναίκα να κρυφτείς.
   -Γιατί το κάνεις; Θα νοιαστείς; Εδώ δεν νοιάστηκε κανείς!
   -Λένε πως πιάνεις χώμα το ζουπάς και βγάνεις νάμα;
   -Πάω γυμνότερη ως την σπηλιά του μεταξιού και ανάβω τάμα.
     Εσύ τι θέλεις,  τι λογάς κοψο-μεσής του δρόμου;
   -Να πάρω γεύση από το στόμα ενός εντόμου!

ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΛ / Δημήτριος Γκόγκας /Ποιητική Συλλογή: Ανάσες από την Καμπούλ ISBN: 978-9925-7392-9-5 / 2020

 

14 Δεκεμβρίου 2002

 
Δεν είναι οι νύχτες στην Καμπούλ,
Σαν άγγελοι ωραίοι
Μοιάζουν πολύ σαν πόρνες του θανάτου.
Μικρές και ασήμαντες, σκορπούν χολή,
Σαν καρφιά στο σταυρό του αθανάτου.
 
Γερνούν νωρίς, κι αλλάζουν χρώματα.
Βογκούν από τον πόνο.
Κόκκινες, κίτρινες, ξανθές φωτοβολίδες.
Είναι οι ανάσες του εχθρού που μέσα τους τρυπώνω.
Πίσω απ΄ της νύχτας τις χρυσές πυγολαμπίδες.
 
Δεν τις μπορώ τις νύχτες στην Καμπούλ.
Στο θάλαμο λαξεύουνε τις λέξεις,
Σπάνε τα τσέρκια με θυμό. Βοούν νεκρά πουλιά.
Στρατιώτη ονειρεύεσαι μια μάχη για να παίξεις;
 
Δεν είναι οι νύχτες στην Καμπούλ,
Ως άνθρωποι ωραίοι.
Ως έκπτωτοι που χάσανε τα άσπρα τους φτερά.
Είδα τις νάρκες μες τα μάτια της ψυχής,
σ΄ ένα λυχνάρι που ο καπνός ποτέ δεν σταματά.
 
Κι ύστερα λένε οι σύντροφοι,
                                           τις νύχτες μαζεμένοι:
«Πλησιάζουμε την Κόλαση. Το φέγγος  για λυχνάρι»
Ωχρά τα πρόσωπα κοιτούν  κι οι τοίχοι των θαλάμων
σαν μέταλλο στεγνοί. Στον διάδρομο ανάβει ένα φανάρι.
 
Σφαλίστε! Είν΄ επιταγή.  Μην τολμήσουνε,
Στις νύχτες μας και ζούνε,
Εφιάλτες πια, δεν τους θωρώ. Ξέρω μόνο πετάνε!
Στις κάνες στρατιωτών αηδόνια τραγουδούνε.
Σαν τις σειρήνες μας καλούν και κάπου αλλού τους πάνε!
 

Τα: 13,14,15, 16 ποιήματα της Ποιητικής: «16 αριθμοί και 24 γράμματα» του Δημητρίου Γκόγκα: που εκδόθηκε το έτος 2019 (ISBN 978-9925-7392-6-40)

 

13.      
 
Στην εποχή που ζούμε,
-χωρίς ανάσες-
στο μισό του δρόμου,
στα μισά της λευτεριάς
στο μισό των δικαίων
στο μισό του ονείρου
στο μισό που καίει το χώμα,
η επανένταξη αργεί.
 
Και θ΄ αργήσει ακόμα,
είπαν οι σοφοί του κράτους.
Κούνησε το κεφάλι ο κόσμος.
 
Ζούμε με την ανάσα μας μισή.
 
 

 
14.      
 
Βρείτε τη φωνή.
Φωνάξτε.
Το νύχι υνί.
Σκάψτε.
 
Στης αυγής το τέλος,
το τέλος αργεί ακόμα.
 
Πολύ φοβούμαι
ότι στην τελεία της διαδρομής,
θα ζητωκραυγάσουν
δικαιωμένοι πως νικήθηκαν.
Στην πολυθρόνα τους τα λάβαρα.
 
 
15.      
 
Οι καρδιές λειτουργούσαν
ηχεία.
Σε χαμηλή πτήση.
Έλικες .
 
Η καρδιά μου, κοίτα να δεις δούλευε!
 
 
16.      
 
Περίμενε ν΄  ανθίσει η γαρδένια.
Δυο χρόνια περίμενε.
Αναρωτήθηκε!
Ίσως και περισσότερο.
Αυτή την Άνοιξη,
πήγε και αγόρασε μιαν ανθισμένη.
Δεν άντεχε άλλο χρόνο χωρίς λουλούδια.

ΖΕΙΔΩΡΑ ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ : Ποιητική Συλλογή του Χρήστο Αλεξιάδη

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

 
     

Τον Χρήστο Αλεξιάδη, έχω την τύχη και την τιμή να τον γνωρίζω εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ως ποιητή όμως, τον συνάντησα μέσω των σελίδων της κοινωνικής Δικτύωσης. Είναι ένας άνθρωπος που διακρίνεται για την σεμνότητα και την ταπεινότητά του. Και αυτό κατορθώνει να το μεταδώσει μέσα από τον λόγο του. Προσπαθεί χρόνια τώρα να ζει τις μικρές στιγμές, μέτοικος μέσα σε μια «αυλή θαυμάτων» αντιπαλεύοντας το «άτι της αλαζονείας» Εκεί ξεδιπλώνει τα όνειρά του και συναντά τα χρώματά τους. Εργάτης της ποίησης και της στιχουργικής, σκαπανέας ακούραστος της τέχνης, δύναται να αναλύσει τη «δύναμη μιας λέξης» και να αναδείξει τις «ζείδωρες στιγμές». Στην πρώτη του ποιητική συλλογή μπορούμε να δούμε χωρίς περιστροφές το αποτέλεσμα της «αποταμίευσης αισθημάτων» , τα «άστρα του θέρους» και μια ακόρεστη δίψα να μας κοινωνήσει στης «ηλιαχτίδας το αγλάισμα» και στον «ήχο των χρωμάτων»
      Στα 62 ποιήματα της ποιητικής συλλογής των εκδόσεων «το κλειδί» μπορεί ο αναγνώστης να έχει την διάθεση να ανέβει σε «ασέλωτα άλογα» και να τραπεί σε φυγή, σε ουτοπίες, όμως σίγουρα θα σταθεί με σκεπτικισμό στα μικρά φιλοσοφημένα ποιήματα που ορισμένα από αυτά αποτελούν αλήθειες του κόσμου πέραν του ποιητή. Το «αν που δεν μεγάλωσε» αναμένουμε ως αναγνώστες να αποκτήσει την οντότητα που επιθυμεί ο ποιητής και είμαστε απολύτως σίγουροι ότι και στο μέλλον θα διαβάζουμε «Φυλλορροήματα» που στους «δρόμους του ουρανού» θα μας χαρίζουν την γαλήνη που χρειάζεται ο ίδιος, αλλά και εμείς οι αναγνώστες της ποίησης. Α μη τι άλλο, η ποιητική συλλογή «ΖΕΙΔΩΡΑ ΨΥΧΑΝΕΜΙΣΜΑΤΑ» όπως και όλες οι ποιητικές συλλογές αποτελούν το απόσταγμα της ψυχής και την έκθεση των υπαρξιακών προβλημάτων μας και οφείλουμε να αγκαλιάσουμε την προσπάθεια του Χρήστου Αλεξιάδη.
 
Στιγμές της λήθης
 
Και σαν έρθουν τούτες οι στιγμές της λήθης,
να μου κρατάς το Α της ζωής,
Α-λήθειες μαζί σου να θυμούμαι…
 
**
Το άτι της αλαζονείας
 
Σέλες αλόγων έγιναν οι άρχοντες
και καυχώνται για τη ρώμη και την εξυπνάδα τους
μέχρι να ξεπεζέψουν απ΄ το άτι της αλαζονείας.
 
**
Τα σημάδια
 
Σημάδια να βάζεις
– μου ΄λεγες μάνα-
ακόμα και στους πέτρινους
τους τοίχους
ένα δενδρί τα λόγια μας,
π΄ ανθίζουν και την πέτρα.
Σημάδια να βάζεις μου ΄λεγες
–κι ύστερα έκλαιγες-
άδικος ο κόσμος
στ΄ αλισβερίσι
 κλαδιά τα χέρια μας
μα τα ρήμαξε η συνήθεια.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία σε αριθμούς και κάποιες επισημάνσεις

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

       

Ο πόλεμος στην Ουκρανία, ή όπως ορισμένοι θέλουν να λέγουν: η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία,έχει περάσει πλέον στον 2ο χρόνο. Οι δυτικές συμμαχίες προσπαθούν ενισχύοντας την Ουκρανία με όλπα και επιβάλλοντας συνεχώς εμπορικό και οικονομικό εμπάργκο στην Ρωσία, κάτι που αποδείχτηκε ότι δεν έφερε και τα επιθυμητά αποτελέσματα. Εδω θα μπορούσα να ισχυριστούμε ότι κυρίως η ΕΕότι διάγει έναν άσχημο και λανθασμένο πόλεμο προπαγάνδας. Διότι και ο πλέον αφελής δεν μπορεί παρά να σκεφτεί πως η Ρωσία καταφεύγοντας προς τις χώρες της Ασίας (Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία, Μογγολία κτλ) κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα νέο επαρκές οικονομικό ισοζύγιο. 

        Πριν όμως συνεχίσουμε την τοποθέτησή μας ας δούμε κάποιους αριθμούς φύρω από αυτό τον δυσβάστακτο για την Ευρώπη πόλεμο που έχει παραγκωνίσει όλους τους άλλους εν ζωή πολέμους ανά την υφήλιο (και είναι άκρως ανήθικο) και που και σε εκείνους καθημερινά χάνονται εκατοντάδες συνάνθρωποί μας. 

Σύμφωνα λοιπόν με τα τελευταία στοιχεία που έχουν δει το φως :

Πρόσφυγες Ουκρανοί στις παρακάτω χώρες:

• Πολωνία =  1.560.000 

• Γερμανία=882.000

• Τσεχία= 486.000

• Ιταλία = 170.000

• Ημωμένο Βασίλειο = 162.000

• Ισπανία = 161.000

• Γαλλία = 119.000

• Ελλάδα = 21.000

και υπάρχουν άλλες χώρες που έχουν καταφύγει μικρότερος αριθμός Ουκρανών, όπως επί παραδείγματι στην Κύπρο. 

Το 2021 σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας η Ουκρανία είχε πληθυσμό 43.790.000 κατοίκους.

Ας δούμε πόσοι από τους κατοίκους έχουν επηρεαστεί από τον πόλεμο αυτό μέχρι στιγμής

• 8.000.000 κάτοικοι έγιναν πρόσφυγες σε διάφορα κράτη της Ευρώπης.

• 6.000.000 κάτοικοι μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Ουκρανίας

• 5.700.000 μαθητές επηρεάστηκαν άμεσα απόο τον πόλεμο, χάνοντας μαθήματα και φυσικά την "χρονιά " τους. 

• 9.000.000 λαμβάνουν τρόφιμα και είδη ρουχισμού από το εξωτερικό.

• 3.000.000 τους χορηγήθηκε κάποια μορφή έκτακτης στέγασης από το κράτος

• 18.000.000 χρειάζονται κάποιο είδος ανθρωπιστικήςβοήθειας. 

Όσο αφορά στις απώλειες έχει γραφετεί ότι

• 130.000 Ουκρανοί στρατιωτικοί έχουν χάσει τη ζωή τους

• 180.000 Ρώσοι στρατιωτικοί σκοτώθηκαν (κάποιοι οργανισμοί ανεβάζουν τον αριθμό σε 200.000)

• 30.000 άμαχοι σκοτώθηκαν κατά προσέγγιση 

• 12.000 τραυματίστηκαν βαριά

• 100 περίπου περιστατικά σεξουαλικής βίας και βασανιστηρίων από  Ρώσους στρατιώτες έχουν επίσημα καταγραφεί. 

• 745 επιθέσεις έχουν γίνει σε εγκαταστάσεις υγιειονομικού ενδιαφέροντος (Νοσοκομεία,Ιατρικά κέντρα, αποθήκες, αγροτικά ιατρείακτλ) 

• Η οικονομία της Ουκρανίας έχει χάσει το 30% της αξίας της

• Το 40 - 45% του Ηλεκτρικού Δικτύου της χώρας είναι εκτός λειτουργίας

    Μέσα στα ογκώδη αυτά καταγεγραμμένα στοιχεία (εφημερίδα: Καθημερινή, Βικιπαίδεια, Ιστοσελίδα Παγκόσμιας Τράπεζας, Αγγλικές Ιστοσελίδες κτλ ) τόσο οι μεν όσο και οι δεν,  γιόρτασαν την γενέθλια ημέρα του πολέμου. Ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν με μια μεγάλη φιέστα σε ποδοσφαιρικό γήπεδο όπου οι συμμετέχοντες κραύγαζαν Ρωσία- Ρωσία και Ζήτω, ενώ ο πρόεδρος Ζελένσκι ανάμεσα σε πάρα πολλούς δυτικού ςηγέτες που του έταζαν λαγούς με πετραχήλια και φυσικά νέα όπλα και υποσχέσεις για ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης χώρας. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε, όσο και εάν δεν συμφωνούμε με την παρανοητικότητα ενός πολέμου, την τακτική κίνηση του Πούτιν να εξέλθει του πυρηνικού προγράμματος ανα την υφήλιο, οπότε του επιτρέπει να κινείται άνετα για την κατασκευή νέων πυρηνικών όπλων και να απειλεί, ενώ οι Δυτικοί με σύσσωμο σχεδόν τον ΟΗΕ να δηλώνει την δυσαρέσκεια του για τις αποφάσεις της Ρωσίας. (Μην ξεχνάμε όμως ότι ο ΟΗΕ μόνο αυτό μπορεί να κάνει, να βγάζει δηλαδή ψηφίσματα. ο ΟΗΕ έχει στους καταλόγους της 193 κράτη, υπέρ της πρότασης για τερματισμό του πολέμου ψήφισαν 141! Δηλαδή 52 κράτη τον εγκρίνουν;) 

   Είναι λυπηρό που ο Ουκρανός πρόεδρος 

1. δεν πλησιάζει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
2. να βλέπει όλον αυτό τον κουρνιαχτό και να σφυρίζει αδιάφορα ελπίζοντας πως η Αμερική (πρωτοφανές να φωνάζει ο Μπαίντεν σε λόγο στην Πολωνία= Δεν θα μας πάρετε την πατρίδα (εννοώντας την Ουκρανί) ) θα τον οδηγήσει στη νίκη. 
3. δεν κατανοεί πως η Ουκρανία και η Ρωσία είναι δυο κράτη που άλλοτε διατηρούσαν καλούς δεσμούς κάτω και από την ομπρέλα της όμοιας θρησκείας. 
4. δείχνοντας ίσως ταπεινότητα και ανωτερότητα δεν κάνει το πρώτο βήμα για την ειρήνη. 

          Φυσικά όση ευθύνη φέρει η μιά πλευρά, άλλη τόση φέρει και ίσως μεγαλύτερη η άλλη. Προέχει η ζωή και η ψυχή και όχι το περιτύλιγμά τους.όμως όταν σε παγκόσμιο επίπεδο ο πλούτος της Ουκρανίας αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό ποσοστό (σήμερα άκουσα περί το 5%) 

Επίσης έχει γραφτεί ότι :

... η Ουκρανία παραμένει μεταξύ των φτωχότερων κρατών στην Ευρώπη και των πιο διεφθαρμένων χωρών της ηπείρου

...Η Ουκρανία παράγει σχεδόν όλους τους τύπους μεταφορικών και διαστημικών οχημάτων. 

...Η Ουκρανία παράγει και επεξεργάζεται το δικό της φυσικό αέριο και πετρέλαιο. 

...Από πλευράς ορυκτού πλούτου η χώρα διαθέτει άφθονο σιδηρομετάλλευμα, άνθρακες, μαγγάνιο, φυσικό αέριο και πετρέλαιο, ορυκτό άλας, θείο, γραφίτη, τιτάνιο, νικέλιο, υδράργυρο και μαγνήσιο. 

     Τελειώνοντας δεν μπορώ να ελπίζω σε κάτι καλύτερο από τις γραβατωμένες φιέστες εκατέρωθεν. Δεν μπορώ να ελπίζω διότι δεν εισακούονται οι λαοί και οι θελήσεις τους. Δεν μπορώ να ελπίζω διότι όταν ο πόνος δεν είναι προσωπικός πόνος των ισχυρών δεν υπάρχει έλεος(μήπως τα δικά τους παιδιά σκοτώνονται;) 

Δεν ελπίζω διότι όλα τα πρόβατα θέλουν στάνη, τσομπάνη και σκύλους. 

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να εκπαιδεύσεις τον τσομπάνη και τους σκύλους εάν θέλεις να είναι μακριά οι λύκοι και η στάνη να ζει αρμονικά και εν ειρήνη. 

Ένας λύκος στο Στρυμονικό / Δημήτριος Γκόγκας

 

Σε καφενείο ενός χωριού κάπου στις Σέρρες, συγκεντρωθήκαν οι τσομπάνηδες, πρωί.
Για να σκοτώσουν ένα λύκο που τους τρώει, κάθε Σαββάτο μια κατσίκα κι ένα αρνί.

Βάλανε δόκανα, παγίδες, ρίξαν μέλι, μα ο Λύκος δεν τσίμπησε παιδιά.
Κάποιο τον είδανε τα δειλινά στο βάλτο κι άλλοι τον είδανε πίσω απ΄ την εκκλησιά.
 
Αυτόν το λύκο δεν θα πιάσουμε ποτέ μας, παίζει κρυφτό μες στα χαλάσματα.
Στο Πέγκο, στη Μαγκίλα, στο Τουλμπέσι και στου Στρυμόνα τα υγρά περάσματα.

«Μην είναι μύθος, μην είναι παραμύθι;», είπανε κάποιοι και γελάσανε πολύ.
«Λέγε την πρόταση» φωνάξανε οι μεγάλοι κι όλοι σιωπήσανε και στήσανε αυτί.
 
«Αν είναι μύθος, αν είναι παραμύθι, ξέρω έναν τζιμάνι κυνηγό.
Ζει με την κόκκινη- Σκουφίτσα, σε παραμύθι ολίγον λαϊκό.»

«Πάρτε τηλέφωνο, αν πιάν΄ το κινητό σας, σε κάποιο δάσος θα τρέχει ευτυχής.
Ακόμα κι οι αρκούδες κι οι αλεπούδες, παρακαλούνε: μην πυροβολείς»
 
Μα το «τζιμάνι» ο κυνηγός είπε το όχι. Οι απαιτήσεις του ήταν πολλές.
Για πληρωμή τους ζήτησε τον κάμπο και κάθε βράδυ να έχει αρπαχτές!»

«Α! να χαθείς πορνό γερε» απαντήσαν, πήγαινε να … (ακατάλληλη λέξη) τη γριά.
που την κατάπιε ο λύκος κι αναμένει, να του ξεσκίσεις και πάλι την κοιλιά.»
 
Κοιτάχτηκαν οι τσοπαναραίοι, μήπως ο λύκος είναι κάπου εκεί.
Μήπως και είν΄ ανάμεσα τους κι όχι ψηλά, κάπου εις το Σιβρί.

Διότι αν είν΄ απλώς στο παραμύθι δεν πρέπει να φοβούνται στο μαντρί,
χαλάλιν ότι τρώει κι ότι πίνει, χαλάλιν του η κατσίκα και τ΄ αρνί.
 
Οι μεγαλύτεροι οι λύκοι ζουν μαζί μας και δείχνουνε τα δόντια τους συχνά.
Σκίζουνε με όρεξη τα σωθικά μας, πίνουν καφέ το πρωινό με τον παπά.

Αυτούς του λύκους ν΄ αποφεύγετε, αν δείτε. Σας συνιστώ με πόνο της ψυχής.
Δείξτε και σεις τα δόντια σας . Μπορείτε.  Και πείτε είν΄ παιχνίδι της ζωής.
 
Επεξηγήσεις:

Πέγκο, Σιβρί, Μαγκίλα = Περιοχές του Στρυμονικού Σερρών
Τουλμπέσι= Περιοχή μεταξύ των κοινοτήτων Στρυμονικού και Ζευγολατιού
Στρυμόνας= Ποταμός του Ν. Σερρών
 

Ανεξάρτητος, Ανεξαρτησία... του Δημητρίου Γκόγκα

 

Πολύς λόγος έγινε για τους ... ανεξάρτητους υποψηφίους στις εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας που σχεδόν ξεχάσαμε τι ακριβώς σημαίνουν. Ανεξάρτητος λοιπόν στα απλούστερα ελληνικά είναι αυτός που δεν εξαρτάται από κανέναν και ανεξαρτησία είναι η κατάσταση του... αναξαρτητου. Όταν λοιπόν στηρίζεσαι στους ψήφους συγκεκριμένων κομμάτων δεν μπορεί να υποστηρίζεις την ανεξαρτησία σου. Διότι η σχέση αυτή της στήριξης και της υποστήριξης είναι κατάσταση εξάρτησης. Είσαι λοιπόν εξαρτώμενος. Εξάλλου τόσο οι διαδρομές ως τις εκλογές, όσο και οι εναγκαλισμοι μπροστά από τις κάμερες αλλά και πίσω στα παρασκήνια αυτό δηλώνουν. Οι τίτλοι δε των εφημερίδων ότι οι υποστηρικτές περιμένουν με το τηλέφωνο στο χέρι δείχνουν το δεδομένο. Σου έδωσα μου δίνεις. Σου έδωσα την ...ανεξαρτησία....δος μου την εξάρτηση. Θυμηθείτε ότι στο στρατό στην ...εξάρτηση κρεμουσαμε σακίδιο, φυσσιγια παγούρια κτλ ότι δηλαδή χρειαζόταν για να σταθούμε ...ανεξάρτητα στο πεδίο της μάχης. Τι λοιπόν θα ήταν πιο υγιές ...μια δήλωση ότι κοιτάξτε να δείτε έχω κάποιες ιδέες και καλώ τα ΑΒΓ κόμματα να τις υποστηρίξουν. Διότι κύριοι στη σύγχρονη εποχή ούτε ανεξάρτητοι πολιτικοί υπάρχουν αλλά ούτε ανεξάρτητες χώρες. Όλα και όλοι γλυκά εξαρτώνται . Τοση ανεξαρτησία και τόσους ανεξάρτητους πως να τους χωρέσει ο τόπος;

Όλες οι αντιδράσε

Τα 9, 10, 11 και 12 ποιήματα της Ποιητικής Συλλογής: 16 αριθμοί και 24 γράμματα / 2019 του Δημητρίου Γκόγκα

 9.        
 
Αυτή η  αναμονή
δεν είχε ποτέ μια γεύση γλύκας
στην γωνία που σε περίμενα.
Φούσκωνα
και ησύχαζα
καθώς πρόβαλες
με στητή την ομορφιά.
Πως μπορώ
να μη ρίξω
σε τούτο το διάβα σου
την προβιά μου
και να απλώσω
τους πόθους της αγάπης μου,
καθώς τα σπίτια γύρω μου
σβήνουν τα φώτα
και κοιμούνται;
 
10.      
 
Κάτω απ΄ τις  σκιές
των ματοτσίνορων,
τα μάτια μου
πεταμένα σε χωματιές.
Είχαν δει τόσα!
Στις γύψινες ακτές,
με μαζεύουν οι ρακοσυλλέκτες.
 
 
 
11.      
 
Πήραμε τον δρόμο
για το κρεβάτι.
Σε κρατώ απ΄ το χέρι.
 
Περπατάμε με τη μουσική
και την ποίηση
μέχρι την άκρη.
 
Πολλές φορές
τις αφήνουμε μόνες στο σπίτι.
Στη μοναξιά τους
όπως και τη δική μας.
 
 
 
 

12.      
 
Στο ιατρείο η μέρα ήταν αλλιώτικη.
Μυστικές αγωνίες.
Ο σφυγμός της πόρτας
που έτριζε.
Το σπαρτάρισμα
ενός χαλασμένου θερμόμετρου,
επιτάχυνε τους κτύπους τις καρδιάς μου.
Για σένα!
 
Ο επόμενος παρακαλώ!
 
Στο χτύπο του κρεμασμένου ρολογιού
ένα βήμα ακόμα μπροστά,
για τη ζωή,
για τη ζωή και τοθάνατο.

Τα... 5, 6, 7, 8 ποιήματα της Ποιητικής Συλλογής : 16 αριθμοί και 24 γράμματα του Δημητρίου Γκόγκα/ 2019

 Edward Hopper, Αυτόματο. 1927.  Des Moines Art Center.

5.        

 
Το είχε αποφασίσει από βραδύς.
Μόλις ξημερώσει θα συγυρίσει
το σπίτι.
Σηκώθηκε,
ήπιε κρύο καφέ,
έκανε ζεστό μπάνιο,
έβαψε είκοσι νύχια,
είδε τηλεόραση,
ντύθηκε αργά,
βγήκε έξω στην πόλη.
Συγύρισε τον εαυτό της,
δεν ήθελε να λερωθεί.
 
6.        
 
Την αγαπούσε,
ήταν σίγουρο.
(σίγουρο;)
Μα ακόμα περισσότερο,
τα μικρά του βράδια,
τα κουρασμένα εκείνα βράδια
όταν πονούσε το κορμί του,
την αγαπούσε με την απουσία της,
ακόμα πιο πολύ.
Κι απουσία τώρα είχε γίνει μόνιμη,
σαν τον κισσό σ’ ένα παράθυρο ανοιγμένο.
 
 
 
7.        
 
Ο διπλανός ζούσε στην αίγλη
του έρωτα.
Ήξερε το λυγερό κορμί της
πιο πολύ κι απ΄ το δικό του.
Υμνούσε τον έρωτα.
Σ΄ ολάκερο το σπίτι
οι ήχοι του
κεντούσαν στο μεσότοιχο.
 
Όμως το αν μ΄ αγαπάς και σ’ αγαπώ
 σταματούσε
μόλις τα σώματα εξαγνίζονταν
    στη δίνη της φωτιάς.
 
Ο έρωτας ήταν
τοίχος που τους χώριζε.

 
 
8.        
 
Βλέπω,
σαν ανοίγω τα μάτια μου,
τα δικά της μάτια
πάνω στ’ αρώματα της μέρας.
Πως αγαπά τα μάτια της!
Βλέπω τον ήλιο
συντροφιά της,
καθώς μυρίζει το πρωινό
κι κείνο το φεγγάρι.
Το φεγγάρι με τη νύχτα του,
το φεγγάρι
που κρεμιέται στη ζώνη της.
Μα δε βλέπω τη μέση της.

Τέσσερα Ποιήματα από την Ποιητική Συλλογή : «16 αριθμοί και 24 γράμματα» του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2019 (ISBN 978-9925-7392-6-40) /(e-book))

 1.        

 
Στο μικρό δωμάτιο,
μέτρησε τέσσερις
άσπρους τοίχους.
Ψηλά ο ουρανός.
«Ήρθε η Άνοιξη», σκέφτηκε.
Τους έβαψε γαλάζιους
και πνίγηκε στη θάλασσα.
 

2.        
 
Στο σκονισμένο κομοδίνο
είχε ξεχάσει τα σκουλαρίκια της.
Με χάλκινες ζωγραφιές.
               Σε κλουβί,
μικρά πουλιά
είχαν τα φτερά της.
Το ίδιο βράδυ
πέταξαν μακριά.
 
3.        
 
Ήθελε πάντα
να περπατήσει
κάτω απ΄ τους ήχους της βροχής,
με μια ομπρέλα να γέρνει
στον κυρτό της ώμο.
Κάποια ημέρα
έβρεχε πολύ
από το χάραμα,
πήρε απ΄ το μπαούλο την ομπρέλα,
την έβαλε με προσοχή στον ώμο,
η βροχή σταμάτησε ευθύς.
 
4.        
 
Η δουλειά που είχε
δεν τον ευχαριστούσε απόλυτα.
Κρύφτηκε με επιμέλεια
πίσω από τη φράση: δόξα τω θεώ
που έχω δουλειά.
«Αυτονόητο»,
μονολόγησε,
και συνέχισε να μαζεύει
τα σκουπίδια του Δήμου.
Κάπου – κάπου κοίταζε
τον κόσμο που περνούσε
βαδίζοντας
στην κορυφογραμμή των βλεφάρων.