ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Σκυφτοί με τις άσπρες ποδιές, τα αξύριστα πρόσωπα.

Έπλαθαν το ζυμάρι και την ακυβέρνητη  ζωή τους.

Στο βάθος η πινακωτή.

Οι ώρες τους σιωπηλές.

Οίκτος τις περιέλουζε,  χολή και ξύδι. 

Οι μέρες καημένες και σιωπηλές,

βηματίζουν  μέσα στα φορτισμένα χρόνια,

θωρώντας δεξιά και αριστερά τις στέρφες σταγόνες ζωής.

Αλευρωμένες, ξεσκόνιστες.

Θλιβερές, κυρτωμένες από κούραση.

Τα χέρια στραγγαλίζουν τη μαγιά

αναπηδά κι ανεμίζει η κόρα, 

έτοιμη να ξυπνήσει ένα όνειρο,

τυχαία σωσμένο απ΄ το μεθύσι

που σκορπά το άρωμα του φρέσκου.

Στη καλημέρα η κούραση.

Στη ρυτίδα ο σπόρος.

 

Ο άνθρωπος βρε συ,

 σαν μπει μες στη φωτιά, καίγεται.

Το ψωμί φουσκώνει.

 

ΚΡΥΦΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Έκαμε διαρκώς τον αδιάφορο στο σφύριγμα.

Αγόραζε χαρούπια στο πάρκο με τις καμήλες.

Είχε μεγάλη πείρα σε τούτο.

Πάντα ήταν εκεί για να δει τη φυλακισμένη  Πηνελόπη

όχι τα μοντέλα ζώα. 

Πίσω από την ταμειακή μηχανή, μόλις που ξεχώριζε.

Κοντή όπως όλοι οι κοντοί άνθρωποι στις φωτογραφίες.

Φόντο το πάρκο. 

Τα πόδια της ασπρουλιάρικα, ξυρισμένα άκομψα, τ΄ άπλωνε

κάτω από το γραφείο να ξεμουδιάσουν.

Ανώφελο καθώς η σκέψη τρεμούλιαζε στα φιλιά των κυμάτων.

Όταν δεν είχε άλλους πελάτες

αυτός άφηνε με επιμέλεια να πέσει κάποιο χαρούπι.

Το αετίσιο μάτι του ταξίδευε μέσα απ΄ τη σχισμάδα του βράχου. 

Η ανέραστη Πηνελόπη το κατάλαβε εγκαίρως.

Χαζή δεν ήταν. Της έλειπε το ύψος.

Είχε τελειώσει και λογιστικά. 

Από τότε, του κερνούσε τα χαλασμένα χαρούπια.

 

ΣΤΑΣΕΙΣ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Κίνησαν από μέρη όπου ανέτειλε ο ήλιος.

Νέοι και γέροι τολμηροί.

«Στη Δύση θέλουμε να πάμε» λέγανε

και δεν περίμεναν ποτέ τον ήλιο να σιωπήσει.

Στο πρώτο ποταμό, 

έπλυναν τα πόδια τους.

Οι γυναίκες τα σκούπιζαν με τα μακριά μαλλιά τους.

Στη λίμνη που συνάντησαν

λούστηκαν στην απόγνωση,

χτενίστηκαν με δυο τσάκνα της γης.

Κρύωσαν λιγάκι τα παιδιά.

Στη πρώτη νοικιαζόμενη θάλασσα

χάσανε τη ζωή τους.

Τους έλειψε η μοίρα.

 

Εμείς πάλι,  απωλέσαμε το αρνητικότερο προσόν.

Το μεταχειρισμένο προσωπείο.

Συνθήκη Ζωής, συνθήκη Θανάτου.

 

ΕΝΕΡΓΕΙΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Ξήλωσε όπως - όπως τα πορτοπαράθυρα της καρδιάς.

Πέταξε τα περιττά όργανα από την ακανόνιστη κοιλία.

Την άφησε επιμελώς ανοικτή να τσιμπολογούν τα όρνια.

Αφαίρεσε σταδιακά και την ανάσα, τη ψυχή αμπάρωσε.

Χωρίς πνοή καλύτερα στα παράγωγα της απλής διαίρεσης.

Τόσο από τόσο, τόσο. Με πλήρη διαφάνεια.

Δεν μπορούσε να πληρώνει χρόνιους τόκους.

Τουλάχιστον να γίνει μια ενέργεια.

Κάτι χρήσιμο στη ζωή.

 

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ: Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Συνήθιζα να της φέρνω λουλούδια.

Χρόνια τώρα το πουλί του παραδείσου.

Κι αν,  εξέλειψε αυτή η τραγική συνήθεια,

κι αν μερικώς αποσιωπήθηκε από τη βαθύτατη εκτίμηση,

είναι γιατί πλην των θεατρικού τίτλου: «Ο έρωτας που έγινε αγάπη»

ο χρόνος γέμισε και υποχρεώσεις, αποχρώσεις δύσμορφες και αναιμικές.

Κάθε υποχρέωση και ένα λουλούδι, πιθανόν του πουλιού του παραδείσου.

 

ΣΤΟΧΟΣ : Ποίημα του Δημητρίου Γκόγκα από το συλλογικό έργο : Τέσσερα Τέταρτα

 

 

Το πήρα απόφαση!

Δεν θα ταφώ με έξοδα της πατρίδας

μηδέ θα τεθώ προσκύνημα δημοσία θέα

από άφωνα χείλη γλυκοφιλούμενος στο κρύο μου μέτωπο.

Θα προτιμήσω την άσημη ταφή.

Έχω κάνει ήδη σχετική αίτηση.

Έχω ενημερώσει τους οικείους.

Κι ύστερα, καθώς η εικόνα ενός φτυαριού

θα ξεμακραίνει σε μια αναλαμπή,

θα ευφρανθώ τη  χωματοποίηση της σαρκός μου.

Λέω,

ίσως και ριζώσει κανένα δένδρο και αγιοποιηθώ,

ίσως και πάλι να δακρύσει η εικόνα μου στο τάφο.

Είναι κι αυτός ένα στόχος!

Ενήμερος Ελλαδίτης πολίτης πάνω στην ιστορία της Κύπρου

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

   

κάθε φορά που έχουμε τον εορτασμό μιας εθνικής επετείου, όπως πρόσφατα τον εορτασμό του ΟΧΙ την 28η Οκτ, εμφανίζονται οι τρομεροί εκείνοι δημοσιογράφοι τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, που προσπαθούν να μας πείσουν με διάφορα ρεπορτάζ ότι σχεδόν κανένας από τους νέους αλλά και από τους μεγαλύτερους σε ηλικία πολίτες δεν είναι ενήμεροι ούτε για την ουσία του εορτασμού, ούτε όμως γνωρίζουν κάποιες σημαντικές πληροφορίες για τα γεγονότα της κάθε επετείου. Προβάλλουν μετά μανίας, τις λανθασμένες απαντήσεις των συμπολιτών μας και όπως γνωρίζουμε η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης, οπότε συμπεραίνουμε ότι αγνοούμε παντελώς την ιστορία μας. Όμως μια μικρή ματιά στα βιβλία των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού, αλλά και των υπολοίπων τάξεων της Μέσης Εκπαίδευσης θα μας κάνει να αναγνωρίσουμε ότι τα παιδιά μας από το Δημοτικό ακόμα, διδάσκονται τα σημαντικότερα γεγονότα τόσο της Ελληνικής όσο και της Παγκόσμιας Ιστορίας. Φυσικά και θα λείπουν οι πολλές λεπτομέρειες, όμως αυτή η απουσία δεν αποτελεί τροχοπέδη στη γνώση του κυρίου κορμού του κάθε ιστορικού γεγονότος. 

    Αν ο μαθητής και μετάπειτα ενεργός πολίτης δεν θυμάται αυτά που διδάχθηκε, προφανώς και δεν έχει σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών άλλων παραγόντων. Αν όμως ο καθένας από εμάς θέλει , υπάρχει πάντοτε χρόνος να αναζητήσουμε την μάθηση κάθε ιστορικού γεγονότος. Η μη λεπτομερής γνώση, δεν σημαίνει και άγνοια του γεγονότος. Γνωρίζω πχ ότι έγινε το 1974 πραξικόπημα στην Κύπρο και ακολούθησε σε δύο φάσεις η εισβολή της Τουρκίας και η κατάκτηση όλου του βόρειου τμήματος του νησιού. Η κατοχή δε συνεχίζεται επί 50 χρόνια. Αλλά π.χ δεν γνωρίζω λεπτομερώς ούτε τους προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε τις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος. 

   Αυτή λοιπόν την άγνοια, την επισημαίνουν ως μείζον πρόβλημα και φυσικά η κάθε άστοχη απάντηση προκαλεί το γέλιο αλλά και τον δήθεν προβληματισμό μας. Η λύση βρίσκεται φυσικά στα χέρια του καθενός μας. Ανοίγεις το βιβλίο, ή ακόμα καλύτερα το κινητό τηλέφωνο εισέρχεσαι στο διαδίκτυο και μαθαίνεις τα γεγονότα, την κενή ώρα της ημέρας. Εμείς όμως προτιμάμε να γελάμε με τα διάφορα ανούσια βίντεο που κυκλοφορούν, με τις αδιάφορες αναφορές ασόβαρων ανθρώπων πάνω σε σημαντικά θέματα και πρόσωπα και με τις ελλειπείς γνώσεις μας, συμμετέχουμε σε συζητήσεις που πιθανότατα δεν οδηγούν και δεν καταλήγουν πουθενά. 

   Όταν ήρθα στην Κύπρο, κατάλαβα πως λόγω της μικρότητά της, ο πόνος του 74 δεν είχε απαλυνθεί ακόμα. Και μη γνωρίζοντας αναλυτικά το Κυπριακό πρόβλημα, αισθάνθηκα την ανάγκη, για να μην νιώθω μειονεκτικά σε συζητήσεις με φίλους και γνωστούς από την Κύπρο, να διαβάσω διάφορα βιβλία ιστορικών και ερευνητών, ώστε να έχω μια πιο ορθή άποψη, μια άποψη με λεπτομέρειες. Ξέφυγα λοιπόν από τις γενικές γνώσεις των Σχολείων και αναζήτησα την γνώση εκτός. Τόσο απλά. Θέληση υπήρχε! 

   Στην προσπάθειά μου λοιπόν να δείξω σε όλους σας, ότι από μικροί μαθαίνουμε στην Ελλάδα για την ιστορία της Κύπρου, θα σας παραπέμψω να διαβάσετε στις παρακάτω διευθύνσεις, τις αναφορές για την Μεγαλόνησο στα βιβλία Ιστορίας των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου της Ελλάδας. 

   α. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/1462-1470-1500-1522-1566-1571-1669-1718.html

   β. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_16.html

   γ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_14.html

  δ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_12.html

Σκέψη για τον πόλεμο Ισραήλ - Λιβάνου - Χαμάς - Χεσμπολάχ

     

    Φυσιολογικά το σύνολο των πολιτών των χώρας μας (σσ: της Κύπρου, Ελλάδας), θα πρέπει να συντάσσεται με το μέρος του Ισραηλ, καθώς επί της ουσίας ανήκουμε στη Δύση. Δηλαδή τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η ΕΕ αλλά και ο στρατιωτικός συνασπισμός του ΝΑΤΟ, αλλά και άλλες χώρες "φιλικές" όπως ο Καναδάς και  η Αυστραλία, έχουν δημιουργήσει ένα σχήμα που ενώ τάσσεται υπέρ της λήξης του πολέμου, εν τούτοις τον δικαιολογεί με την απίστευτη δικαιολογία : Το Ισραήλ έχει δικαίωμα στην άμυνα! Έτσι παρατηρούμε τον στρατό του Ισραήλ κάνοντας άμυνα, να εισβάλλει  στη περιοχή της Γάζα, στο Λίβανο, να βομβαρδίσει στόχους στη Συρία, στην Υεμένη και να ετοιμάζεται φυσικά να ανταποδώσει το χτύπημα του Ιράν. Πάνω από ένα χρόνο ακολουθώντας επιθετική τακτική αμύνεται. Ακολουθεί φυσικά την πάγια εντολή: Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Και να σκεφτεί κανείς ότι η αναλογία νεκρών στο πεδίο της μάχης, είναι 1:3 αμυνομένων - επιτιθεμένων! 

   Ως κράτη με ορθόδοξη περικεφαλαία, υποστηρίζουμε το Σιωνικό καθεστώς, υποκύπτοντας στις επιταγές των ΗΠΑ και των επικεφαλείς της ΕΕ, επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά, πως δεν μπορεί ο αστυνόμος της γειτονιάς της Μέσης Ανατολής, το Ισραήλ, να χάσει τον πόλεμο. Δεν μπορεί το προχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο να πέσει! Είναι το μόνο που με την ισχύ που έχει μπορεί να αντισταθεί στην συνεχή επιθετικότητα των Μουσουλμανικών χωρών. 

     Όμως οι περισσότεροι εξ υμών και ημών, βλέποντας τις φοβερές σκηνές των σκοτωμένων αμάχων, των βασανισμένων γυναικών, των αδικοχαμένων παιδιών, των ξεριζωμένων, των πληγωμένων, των πεινασμένων, των αρρώστων κτλ, αβίαστα παίρνουμε το μέρος των αδυνάτων. Δικαιολογούμε την αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο. Όντας εξαιρετικά αρρωστημένη η επίθεση της 7ης Οκτ 2023 από την Χαμάς και τα αποτελέσματα αυτής. Ως εκεί! Τώρα ο πόλεμος έχει ξεφύγει και η παύση του δύσκολη υπόθεση. 

        Όλοι οι γνωστοί μου εδώ στην Μεγαλόνησο, δεν κρύβουν τον αποτροπιασμό τους για τις τακτικές του Ισραήλ και τους συνεχούς βομβαρδισμούς επί αμάχων. Οι ίδιοι βέβαια δικαιολογούν τις ενέργειές τους ως αναγκαίες αφού σκοτώνουν τον ένα μετά τον άλλο τους αρχηγούς των τρομοκρατικών οργανώσεων. Ξεχνούν όμως κάτι. Ότι ο κόσμος, όπως και η ίδια η ζωή κύκλους κάνει!

[Χρεωμένος θα φύγω στην ζωή και στον θάνατο]: Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Κάμπος μιας Νιότης, του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2019 (ISBN 978-9925-7392-2-6) /(e-book)

 

Χρεωμένος θα φύγω στην ζωή και στον θάνατο.

Χρεωμένος σε σένα.

Πρώτες σκέψεις.

Μόλις υπέγραψα συμβόλαιο ζωής και θανάτου.

Σαν καταβόδωσα την ζωή 

ήρθε ο θάνατος.

Ήρθαν μαζί  οι  χάριτες,

κουνάμενη κι η μοίρα.

Τρεις ευχές.

Μια στεγνή πατρίδα που ανάσανε μέσα μου.

Ένας σταυρός που καρφώθηκε στη πλάτη μου.

Μια μάνα που όρισε τη τύχη μου.

Μου χρωστάει λοιπόν η ζωή

μου χρωστά και ο θάνατος.

Ένα αιχμάλωτο πατέρα.

-χάθηκε ένα ανοιξιάτικο απόγευμα από τα μάτια μας-

ένα μικρό σπιτάκι στην θάλασσα, μια χαμένη Ιθάκη

( ας μην μιλάμε πια για την Ιθάκη, ίσως να ήταν μόνο μία)

Μου χρωστάει λοιπόν η ζωή,

μου χρωστά επιστροφές ο θάνατος.

Αν ισχύουν αυτά

γιατί το συμβόλαιο

κάτω από την καλλιγραφημένη ένδειξη:  ο δανειζόμενος

φέρει την υπογραφή μου;

ΣΤΑΧΤΕΣ: Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Κάμπος μιας Νιότης, του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2019 (ISBN 978-9925-7392-2-6) /(e-book)

 

 

Βγήκε στο μπαλκόνι πριν
από τον ήλιο πριν
να τινάξει την κουβέρτα της ζωής της
να σκορπίσει τον χρόνο
που την πλάκωνε χρόνια τώρα
με τα δυο της χέρια στραγγιστό
βγήκαν οι στάχτες κοράκια στους δρόμους.
 
Στάχτες οι πίκρες κι οι χαρές
στάχτες ότι αγάπησε
η αγάπη της στάχτες
 
τρία μέτρα(έτσι υπολόγιζε) 
πριν την γη που βοτάνιζε
γερμένη την κάθε μέρα
η μικρή αυλή της – ο κόσμος της-
με τους μικρούς βασιλικούς της γης
και τον Κωνσταντινοπολίτικο της μάνας της.
 
Κι ύστερα
στάχτες και τα μικρά
στάχτες και τα μεγάλα (ποια μεγάλα; γέλασε)
στάχτες και τα δάκρυα που έχυσε
 
τόσο ποτάμι που πέρασε
δεν πήρε μαζί του τίποτα
δεν καθάρισε η γη και
το χώμα μπούχτισε από κλάματα
ραβδισμούς και μαύρες πέτρες.
 
Φώναξε τον χρόνο πίσω
τίναξε για τελευταία φορά την κουβέρτα
-είναι αλήθεια φύγανε σκόνες-
έκλεισε με βρόντο πίσω την πόρτα
 
-τα παιδιά πείνασαν-

Ιστορία της ελληνικής γλώσσας

 

Ιστορία της ελληνικής γλώσσας

Πρωτοελληνική (περ. 3000 π.Χ.)

Μυκηναϊκή (περ. 1600–1200 π.Χ.)

Ομηρική (περ. 1200–800 π.Χ.)

Αρχαία ελληνική (περ. 800–300 π.Χ.) Διάλεκτοι: Αιολική,  Αρκαδοκυπριακή, Αττική–Ιωνική,  Δωρική,  Παμφυλιακή,  Ομηρική Μακεδονική

Ελληνιστική Κοινή (περ. από 330 π.Χ. ως 700) Ιδιώματα:  Ασιανισμός,  Αττικισμός

Μεσαιωνική ελληνική (περ. 700–1700)

Νέα ελληνική γλώσσα (από το 1700) Ιδιώματα:  Δημοτική,  Καθαρεύουσα,  Αττικισμός Διάλεκτοι: Καππαδοκική,  Κατωιταλική ,  Κρητική,  Κυπριακή,  Ποντιακή,  Ρωμανιώτικη,  Τσακωνική

Άλλες μορφές (από 19ο/20ό αιώνα) Ελληνικός κώδικας Μπράιγ, Ελληνική νοηματική γλώσσα, Κώδικας Μορς

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Κάμπος μιας Νιότης, του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2019 (ISBN 978-9925-7392-2-6) /(e-book)

 

Βαριόμουν τις επίκαιρες
ερωτήσεις του παππού,
όπως αυτή σήμερα, που θα περνούσε
ο μαύρος δράκος
και η συνοδεία του από τα στενά της αυλής
και τους ριγμένους μαντρότοιχους των δρόμων.
Είχε ήδη βγει σχετική ανακοίνωση.
Ο γραμματέας να ναι καλά.
--Τι είναι παιδί μου αυτοί που κατηφορίζουν
με τα κορμιά τσίτσιδα και τον ήλιο παραμάσχαλα
χωρίς να κρύβουν τα αχαμνά τους;
--Και τα μάτια που ακολουθούν την πομπή, μέσα από
τα αγκάθια του φράχτη, είναι από κάποια θυσία;
 
Περίεργα μα όμορφα μιλούσε ο παππούς.
Αγράμματος, μ΄ απόστολος!
 
Πήρα το βιβλίο και άνοιξα στο γράμμα Θ.
Θυσία, θυσία!
Εγώ δεν κατάλαβα ποιας μορφής θυσία
εξυπηρετούσε η κάθοδος των ανθρώπων
από την δύση.
Φοβήθηκα και του το είπα
βάζοντας το πρόσωπο μέσα στην αγκαλιά του
που μύριζε γέρικες στεναχώριες και έννοιες επιβίωσης.
 
Πριν από  το Θ κρατούσε το ίσο  χρόνια τώρα και αιώνες το Η.
Ήρωες σκέφτηκα!

ΟΤΑΝ ΕΣΒΗΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ: Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Κάμπος μιας Νιότης, του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2019 (ISBN 978-9925-7392-2-6) /(e-book)

 

Όταν  έσβησε ο πατέρας,
έπεσε στο έδαφος,
ένα δένδρο στην αυλή
που γεννήθηκα.
Κοίταζα το ταβάνι,
πατούσα το πάτωμα,
λείψανε τα κλαδιά,
λείψανε
ο κορμός και τα φύλλα,
οι ρίζες μου.
Ήρθαν συγγενείς, φίλοι
ξενιτεμένα αδέλφια,
μοιρολογίστρες,
από τον πέρα μαχαλά,
ήρθαν οι μοίρες.
«Θα γίνεις εσύ ένα δένδρο
θ΄ απλώσεις τις δικές σου ρίζες»
Εγώ όμως το ήξερα,
βαθιά μέσα στην γη μου,
ένα δένδρο έπεσε
και χάθηκε το δάσος.
 
 

[Ήμασταν φτωχοί πάντα] Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Κάμπος μιας Νιότης, του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2019 (ISBN 978-9925-7392-2-6) /(e-book)

 

Ήμασταν φτωχοί πάντα
έλεγε ο παππούς στο χαγιάτι
και έβαζε την στάμνα με το κρύο
καθαρό νερό
στο γόνατο.
Γέμιζε το ποτήρι.
Από το ίδιο ποτήρι πίναμε όλοι.
Όταν ακούγαμε πως έφυγε κάποιος
φωνάζαμε όλοι πως
«τον αγάπησε ο θεός»
Οι φράκτες στην αυλή μας
ήταν δένδρα.
Οι πιο νέοι έσκουζαν να πάρουμε
περισσότερα ποτήρια.
Στο παζάρι της Τρίτης
αγοράσαμε δώδεκα γυάλινα.
Ο καθένας να έχει το δικό του.
Γέμιζε ο πέτρινος νεροχύτης άπλυτα ποτήρια.
Φώναζε η μαμά.
Γκρίνιαζε ο παππούς.
Δεν μπορούσε πια,
να δίνει νερό από το ίδιο ποτήρι.
Αυτός κράτησε την παλιά συνήθεια
για τον ίδιο.
Σήκωνε την στάμνα
γέμιζε πάλι το ποτήρι
ρουφούσε το νερό
από τον πάτο του πηγαδιού!

Αναφορές για την Κύπρο στο βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού της Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ελλάδας

  γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Έχω ειλικρινά κουραστεί να διαβάζω στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αναρτήσεις που αναφέρουν ότι οι Έλληνες (οι ελλαδίτες : Έλληνες της Ελλάδας) δεν γνωρίζουν ή δεν διδάσκονται την ιστορία της Κύπρου και να συμφωνούν χωρίς δεύτερες σκέψεις οι Ελληνοκύπριοι (Έλληνες της Κύπρου= Κύπριοι) αδελφοί και φίλοι αλλά και το αντιθετο. Δηλαδή την άποψη αυτή να την υποστηρίζουν ένθερμα οι Ελληνοκύπριοι (Έλληνες της Κύπρου= Κύπριοι) και να την υιοθετεί το σύνολο των Ελλήνων (οι ελλαδίτες : Έλληνες της Ελλάδας). 

    Όμως η πραγματικότητα (δηλαδή η εκπαίδευση που λαμβάνεται άλλα αποδεικνύει) είναι τελείως διαφορετική και θα μπω στην διαδικασία, μεταφέροντας αποσπάσματα από τα εκπαιδευτικά βιβλία της Ιστορίας, τόσο του Δημοτικού όσο και του Γυμνασίου αλλά και του Λυκείου, να διαψεύσω αυτή την τοποθέτηση. Δεν ξέρω πραγματικά τους λόγους που ωθούν όλους αυτούς να εκφράζονται ανιστόρητα. Αλλά είναι καλό, ορθό και ιστορικά ηθικό, πρίν αναπτύσουν μια θέση να ανοίγουν κάποια βιβλία, που έχουν γραφτεί από Εκπαιδευτικούς της Δημόσιας Εκπαίδευσης και Καθηγητές Πανεπιστημίων. 

Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού της Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ελλάδας. 

Οθωµανικές κατακτήσεις:

1462 Λέσβος 
1470 Εύβοια 
1500 Μεθώνη Κορώνη
1522 Ρόδος 
1566 Χίος 
1571 Κύπρος
1669 Κρήτη 
1718 ανάκτηση Πελοποννήσου 

*

Το κυπριακό ζήτηµα είναι σηµαντικό εθνικό θέµα και απασχολεί έντονα τη διεθνή κοινότητα στο δεύτερο µισό του 20ού αιώνα. Η Κύπρος βρίσκεται από το 1878 στην κατοχή των Άγγλων, αλλά οι Ελληνοκύπριοι επιθυµούν την ένωση του νησιού µε την Ελλάδα. Μετά την αποτυχία των ειρηνικών διεκδικήσεων, το 1955 αρχίζει ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων εναντίον των Άγγλων. Την ένοπλη δράση αναλαµβάνει η µυστική στρατιωτική οργάνωση Ε.Ο.Κ.Α. Ο κυπριακός λαός συµµετέχει και συµπαραστέκεται µε όλες του τις δυνάµεις. Οι συγκρούσεις είναι πολλές και οι αγγλικές δυνάµεις επιβάλλουν σκληρά µέτρα στο νησί. Η διεθνής κοινότητα αδυνατεί να βρει λύση. Τελικά, το 1960, η Κύπρος ανακηρύσσεται ανεξάρτητη δηµοκρατία, µε πρόεδρο τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Σηµαντικά προβλήµατα εµφανίζονται όµως στις σχέσεις των δύο κοινοτήτων που κατοικούν στο νησί και αναγνωρίζονται από το Σύνταγµα, τους Ελληνοκύπριους που υπερτερούν αριθµητικά και τους Τουρκοκύπριους. Τον Ιούλιο του 1974, η ελληνική χούντα προσπαθεί µε πραξικόπηµα να ανατρέψει τον πρόεδρο της Κυπριακής ∆ηµοκρατίας. Η Τουρκία εισβάλλει τότε στην Κύπρο και τα στρατεύµατά της καταλαµβάνουν το βόρειο τµήµα του νησιού. Σχηµατίζουν εκεί ένα τουρκοκυπριακό κράτος, το οποίο δεν αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα. Μεγάλος αριθµός Ελληνοκυπρίων εκτοπίζεται βίαια και το νησί διχοτοµείται. Από τότε η Κύπρος παραµένει διχοτοµηµένη και το κυπριακό πρόβληµα άλυτο. Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2004, δίνει νέες ελπίδες για τη λύση του ζητήµατος.

*

 ΓΛΩΣΣΑΡΙΟ 

Ε.Ο.Κ.Α.: η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, η οποία δρα το διάστηµα 1955- 1959 µε αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα 

διχοτόµηση της Κύπρου: η διαίρεση της Κύπρου, µετά την εισβολή των τουρκικών στρατευµάτων, σε δύο τµήµατα

*

 Ο Απελευθερωτικός Αγώνας των Ελληνοκυπρίων (1955-1959)

 Απόσπασµα από προκήρυξη του Αγώνα της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.): «Με την βοήθειαν του Θεού, µε πίστιν εις τον αγώνα µας, µε την συµπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισµού και µε την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαµβάνοµεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν* του Αγγλικού ζυγού** […] Εάν οι δυνάσται*** µας δεν θέλουν να αποδώσουν την λευτεριά µας, µπορούµε να την διεκδικήσωµεν µε τα ίδια µας τα χέρια και µε το αίµα µας. […] Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν µας: Εµπρός, όλοι µαζί για την λευτεριά της Κύπρου µας.» * απελευθέρωση ** κατοχή *** (Άγγλοι) κατακτητές

--Απόσπασµα άρθρου της Εφηµερίδας Φιλελεύθερος (11-12-1955): «Ζωηραί διαδηλώσεις µαθητών και µαθητριών εσηµειώθησαν χθες εις την Λευκωσίαν, εις τας οποίας και έλαβαν µέρος 300 µαθηταί και µαθήτριαι του Παγκυπρίου Γυµνασίου, καθώς και αρκεταί εκατοντάδες εκ των άλλων Σχολών Μέσης Παιδείας... Αι στρατιωτικαί και αστυνοµικαί δυνάµεις προέβησαν* εις αθρόας** συλλήψεις. Συνολικώς συνελήφθησαν 29 µαθηταί εξ ων 26 του Παγκυπρίου Γυµνασίου. Μεταξύ των συλληφθέντων συµπεριελαµβάνοντο και 4 µαθήτριαι.» *πραγµατοποίησαν **οµαδικές

*

Το πραξικόπηµα και η εισβολή το 1974

«Η ελληνική κυβέρνηση […] διέταξε […] τους έλληνες αξιωµατικούς της εθνοφρουράς* να καταλάβουν την εξουσία στην Κύπρο και να δολοφονήσουν τον Μακάριο. Έτσι στις 15 Ιουλίου (1974) οι δυνάµεις αυτές κινήθηκαν εναντίον του προεδρικού µεγάρου και άλλων στρατηγικών σηµείων της Λευκωσίας και των άλλων κυριότερων πόλεων. Αιµατηρές µάχες διεξήχθησαν παντού […] Ο Μακάριος κατάφερε να διαφύγει στη Πάφο…» Κρανιδιώτης Γ., Το κυπριακό πρόβληµα 1960-1974, Θεµέλιο, Αθήνα 1984, σ. 240 *ελληνική φρουρά της Κύπρου 

Απόσπασµα από το ∆ιάγγελµα του Μακάριου στις 15 Ιουλίου 1974: «Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ! […] Είµαι ο Μακάριος. Είµαι εκείνος τον οποίον συ εξέλεξες δια να είναι ο ηγέτης σου. ∆εν είµαι νεκρός όπως η χούντα των Αθηνών και οι εδώ εκπρόσωποί της θα ήθελαν. Είµαι ζωντανός και είµαι µαζί σου, συναγωνιστής και σηµαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα. Το πραξικόπηµα της χούντας απέτυχε…»

*

 κράτη - µέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης 

Έτος ένταξης χώρα 

1951 Βέλγιο, Οµοσπονδιακή ∆ηµοκρατία Γερµανίας (Γερµανία), Γαλλία, Ιταλία, Λουξεµβούργο, Ολλανδία 

1973 ∆ανία, Ιρλανδία, Ηνωµένο Βασίλειο (Αγγλία) 

1981 Ελλάδα 

1986 Ισπανία, Πορτογαλία 

1995 Αυστρία, Φινλανδία , Σουηδία 

2004 Κύπρος, Τσεχία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Πολωνία, Σλοβακία, Σλοβενία

∆ιακήρυξη των δικαιωµάτων του ανθρώπου και του πολίτη (1789) (6 άρθρα)

 Την ενστερνίζομαι...

Άρθρο 1: Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και έχουν ίσα δικαιώµατα

Άρθρο 2: Ο στόχος κάθε πολιτικής οργάνωσης είναι η προστασία των φυσικών και απαραβίαστων δικαιωµάτων του ανθρώπου. Αυτά τα δικαιώµατα είναι η ελευθερία, η ιδιοκτησία, η ασφάλεια και η αντίσταση ενάντια στην καταπίεση.

 Άρθρο 3: Κάθε εξουσία πηγάζει αποκλειστικά από το έθνος…

Άρθρο 6: Ο νόµος εκφράζει τη θέληση του συνόλου. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωµα να συµµετέχει, προσωπικά ή µέσω αντιπροσώπου, στη θεµελίωση του νόµου. Ο νόµος πρέπει να είναι ο ίδιος για όλους, είτε προστατεύει είτε τιµωρεί…

 Άρθρο 10: Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να διώκεται εξαιτίας των απόψεών του, συµπεριλαµβανοµένων και των θρησκευτικών του απόψεων, εφ’ όσον η εκδήλωσή τους δε διαταράσσει τη δηµόσια τάξη, που έχει εγκαταστήσει ο νόµος.

Άρθρο 11: Η ελεύθερη έκφραση ιδεών κι απόψεων είναι ένα από τα πολυτιµότερα δικαιώµατα του ανθρώπου. Κατά συνέπεια, κάθε άνθρωπος µπορεί να µιλά, να γράφει και να τυπώνει ελεύθερα, αλλά θα είναι υπεύθυνος για κάθε κατάχρηση αυτής της ελευθερίας, όπως καθορίζει ο νόµος…» 

ΕΚΛΟΓΗ ΣΥΝΕΝΟΧΩΝ: Από την ποιητική Συλλογή: Ωράρια Επιστροφών του Δημητρίου Γκόγκα / 2015 (Εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ)

 

 
Κάθεσαι στον καναπέ σου
(τον αγόρασες θυμάμαι, 
εσύ ούτε που το είχες λογαριάσει, 
σε τιμή ευκαιρίας, 
πάντα έτσι έλεγες)
και κλαις.
Με μια κίνηση, 
να έτσι 
κόβοντας τον αέρα,
κλείνεις και την κουρτίνα στον ήλιο. 
Σε λίγο πεθαίνεις και με λυγμούς 
Φωνάζεις: «Φοβάμαι τη ζωή» 
Δεν είναι ζωή ο θάνατος!
Άλλη ώρα θα το συζητήσουμε!
Το χτύπημα στη πόρτα
Σου σκούπισε αστραπιαία το δάκρυ 
Μην σε δούνε κλαμένη. 
Ντρέπεσαι. 
Ντρέπεσαι για τη ψυχή σου
Χρόνια μια φοβισμένη ζωή, κατοικούσε μέσα σου. 
Ή όχι;
Τώρα γινήκατε δύο
Και κείνος 
είχε φύγει τρέχοντας απ΄ τους δρόμους
Κλείστηκε στις μουχλιασμένες κάμαρες 
Μες τις ζωντανές κολάσεις
Όπου οι ψυχές καθαγιάζονται 
Μονάχα με γραφές.

ΛΑΡΝΑΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ:Από την ποιητική Συλλογή: Ωράρια Επιστροφών του Δημητρίου Γκόγκα / 2015 (Εκδόσεις ΔΙΑΝΥΣΜΑ)

 
 

Λάρνακα, Κυριακή πρωί.
Η πρώτη μέρα της εβδομάδας.
Η  τελευταία της ανθρώπινης ξεκούρασης.
 
Κάτι τελειωμένοι από την ανοησία συνάνθρωποι,
δεν έχουνε προχωρήσει δα και τόσο πολύ
πάνω στης ζωής μας την σοφία,
κείτονται στην αφυδατωμένη παραλία,
πρόσκαιρα νεκροί
(άλλοι νομίζουν ότι περπατούν τρικλίζοντας)
έχοντας εξευτελίσει ότι είναι
στο μάταιο της διασκέδασης
στην πυρά της μέθης.
 
Και άλλοι, προχωρημένης νιότης
με τα λιγδωμένα έντερα να έχουν πάρει
το δρόμο της καύσης, κάνουνε πιάτσα
μέσα στην οσμές των κατουρημένων  θάμνων
στο Ταχυδρομείο της πόλης
(όπου σεμνότυφοι και άλλης λογής ηθικοί πολίτες
ταχυδρομούν τις σκέψεις και τις συναλλαγές της ζωής τους,
μα όχι σήμερα Κυριακή)
πιάνουν το χέρι μια μαυρούδας
για να γευθούν το βρώμικο της ηδονής
όπου η λίρα έχει το λόγο
κι ο λόγος κατοικεί
στην φαυλότητα και την ανοησία μας.
 
Η ζωή φυσικά και συνεχίζεται.
Ας φύγω τρέχοντας απ΄ το θέαμα
των Φοινικούδων αρένα
διότι πλησιάζουν και απειλητικά
οι μαύροι τύποι της τροχονομίας.
 
Τα έσοδα και φέτος ήταν περιορισμένα
όπως και της ζωής μας τα πλούτη.