Ξημέρωνε κι ένας αέρας πίεσε να νιώσω τον κόσμο που γεννιότανε. Κι ήταν αβάστακτη αυτή η όχληση καθώς έβλεπε το φως, ένας πλούσιος,...

  Γυρνά μαυροντυμένη απ΄ το χωράφι, κοιτάζει γύρω μήπως και χαθεί. Να μην ξεχάσει, έβαλε στο ράφι, λίγο ψωμί που έχει ξεραθεί.   Μονάχη ...

                ΒΥΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ… Λησμονημένος ο κάμπος είναι το μικρό σπίτι που χάσαμε. Στα δύο κόπηκε ο αέρας. Καταβυθίζε...

    Αγάπη, που το χρώμα σου είναι της ανεμώνας και περιμένει να γευτεί τη στάλα της βροχής. Σας έρχεται η άνοιξη, πεθαίνει ο Χειμώνας και γ...

Η ΚΥΡΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΑΠ΄ΤΟ ΒΑΡΩΣΙ Η κυρία Αφροδίτη απ΄ το Βαρώσι, ξημερώνει μ΄ εφιάλτες τις αυγές. Είχε ανοίξει το παράθυρο και...

    Βελόνα, που το δέρμα σου τρυπάει για το αίμα. Γυαλί, που σαν καθρέφτης, σου μιλάει για εγώ. Σκιά, μπροστά απ΄ τα μάτια σου να φυλαχτε...

    Αφού κοιμούνται τα παιδιά στις σκοτεινές οδούς των βάλτων, των ελών. Αφού καλούνται οι ανθοί να ζήσουν μες στ΄ αγκάθια, που έσπειραν οι ...

    Οι γέροντες τις Κυριακές,  τραβούν με βήματα μικρά,  προς τις γιομάτες εκκλησιές και πιάνουν τα στασίδια.    Κάθονται και μονολογούν, ...

Ο κόσμος του παντέρημος. Βαθύ μαύρο η νύχτα, πλημμυρισμένη από θλίψη. Οι αγκάλες σφιχτές, οι πέτρινοι τοίχοι αμίλητοι. Ποτέ άλλοτε...

Κάθε πρωί της ξενιτιάς ο ήλιος χρυσολάμπει. Μα μένα την καρδούλα μου φωτίζει μια νυχτιά, που απλώνεται κει στα βουνά. Κι είναι νεκροί οι ...

Χθες η Πατρίδα σίγησε Όπως το όπλο αχνίζει πάνω στο νεκρό σώμα του αδελφού. Σήμερα η Πατρίδα σιωπά Παντρεύει όπως-  όπως τον ήλιο ...

Λέω πως ζω κι όταν με ρωτούν πως τα πάω απαντώ "σπίτι - δουλειά δουλειά-σπίτι" Κάθε πρωί κατεβάζω τα σκουπίδια με...

    Οι Έλληνες στρατιωτικοί, όταν πρωί ξυπνήσουν βλέπουν ψηλά στον ουρανό, μιλούν για τ΄ όνειρά τους. Αναζητούν κάποιον θεό, λίγο να του μιλ...

Δεν κράτησα επαρκείς σημειώσεις ώστε τώρα που ξέφυγα από τη χλεύη εκείνων που με περιέπαιζαν στο άκουσμα πως ξεσκόνιζα στίχους, να γνωρί...

  Στις νύχτες μας, η Λάρνακα, γοργόνα μου θυμίζει! Χτυπά -θεριό- τη θάλασσα, το κύμα της αφρίζει. Μες στις παρόδους τριγυρνούν, από τη μάνν...

    Στο δένδρο που φυτέψαμε,   δεν κάθονταν ποτέ πουλιά. Σάββατο το κλαδέψαμε κι έπεσε γύρω σκοτεινιά.   Καρπούς ποτέ δεν είδαμε, πράσιν...

    Ξάπλωσε αργά στης ημέρας τον ίσκιο, ίδιος ανήμερος χρόνος, μ΄ ένα γεράκι συντροφιά και τα γκρίζα σύννεφα πάνω του ν΄ αργοσαλεύουν.   Έ...

    Εγώ γεννήθηκα γυμνός σε μια ξερολιθιά και με σπαργάνωσαν γριές σε βρώμικο μποξά. Μη βύζαξαν αετόπουλα, την ώρα που ο θεός, έστελνε τ...

  Ωρίων κι Ανδρομέδα που φέγγετε στα ξένα. Μου πήρατε μι αγάπη, πάρτε με κι εμένα!   Και κλείστε με σε κάστρο. Μόνος μου να καώ. Να γίνω έ...

  Όταν γυρίσω απ΄ τον πόλεμο μητέρα,  ίσως να είμαι πιο νεκρός.  Σιωπή η φωνή μου στον αιθέρα και πίσω της ένας θεός.   Το όπλο μου πάνω στ...