Στρυμονικό / Δημήτριος Γκόγκας

 

Τα λόγια μου, του Πέγκου* ανεμώνες

σε κόλλες άσπρες που παρέμειναν κενές. 

Έρχονται φεύγουν, οι κάτασπροι χειμώνες. 

Τα κοριτσόπουλα, νεκρές νοικοκυρές. 

Ο ξεροπόταμος στραγγίζει τα νερά του. 

Ψοφούν γυρίνοι μες στα χέρια των παιδιών. 

Κάποιος τρελλός έχει κρυφτεί στην αγκαλιά του

κι είναι σκουπίδι σε μια μάζα σκουπιδιών. 

Πάνω στο Κρίστο* έχουν κλείσει τα σοκάκια

και τ΄ αγριο-άγκαθα τρυπάνε τους αρμούς.

Τα όνειρά μας σταυρωθήκαν σε στιχάκια.

Στους καφενέδες βλέπαμε τους οιωνούς. 

Θαντάσματα κυλούν απ΄τη Μαγκίλα*

Στου Χαραλάμπη* ψάχνουν πάλι για χρυσό. 

Του Φθινοπώρου κιτρινίσανε τα φύλλα.

Κι ένα λελέκι ξεφυσά στο πατρικό!

Και συ διαβάτη μες στους ψίθυρους μαντεύεις,

πόσες στιγμές έχουν χαθεί κάτω απ΄το φως. 

Σαν σε ταινία τους ανθρώπους πιλατεύεις

κι είν΄ ένας θάνατος σχεδόν ποιητικός! 

*Πέγκο, Μαγκίλα, Κρίστο: Λόφοι του Στρυμονικού Σερρών

* Χαραλάμπη: Αναφορά στο εκκλησάκι του Αγίου Χαράλαμπου

ΕΔΕΚ : Οι θέσεις του κόμματος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση

 https://www.edek.org.cy/Content/281/%CE%9F%CE%B9-%CE%98%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%A4%CE%BF%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7

Στους αδελφούς μου… / Δημήτριος Γκόγκας

Πουλιά και άστρα, πετούνε γύρω μου.
Χτίζονται κάστρα, γι όλο το είδος μου!
Ρίζες και χώμα, στον ήλιο απλώνονται.
Σιωπή και λόγος, αναδιπλώνονται!
 
Τους αδελφούς μου, αν συναντήσετε.
«Ήρωας είμαι;» να τους ρωτήσετε.
Κι αν απαντήσουν, με κάποια άρνηση,
στο πυρ θα πέσω, με αυταπάρνηση.
 
Φιλιά και χάδια, πατρίς σου ζήτησα.
Στην απιστία, μαζί σου γλίστρησα.
Δράκοι γεννιούνται. Παιδιά που χάνονται.
Απλοποιούνται, αυτά που αισθάνονται!
 
Τους αδελφούς μου, αν συναντήσετε.
Μην αμελείστε, να τους ρωτήσετε:
«Ποιος φταίει τώρα, πέρσι ποιος έφταιξε;»
Φωτιά στη μπόρα, αχός την διέτρεξε.

" Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα..."

 

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας (Ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Λάρνακας/ ΕΔΕΚ) 

        Το  1982 ο τραγουδιστής Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδά σε στίχους του Ανδρέα Πανταζή: "Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα..." Εγώ ήμουν 18 ετών, μαθητής στην τρίτη τάξη του Γενικού Λυκείου Στρυμονικού Σερρών και αυτό που θυμάμαι είναι πως οι στίχοι του τραγουδιού με σημάδευαν. Όπως όλοι οι νέοι, έτσι και εγώ μαζί με τους συνομήλικους μου, φοβόμασταν όλα εκείνα που θα αποφασίζονταν να γίνουν χωρίς να λαμβάνονται υπ΄ όψη οι δικές μας απόψεις. Ουσιαστικά ακόμα και σε μια Δημοκρατία γινόμασταν έρμαια των αποφάσεων κάποιων άλλων που καθόριζαν τις ζωές μας, το μέλλον μας. Και ήμασταν τόσο αθώοι που πράγματι πιστεύαμε πως αυτοί που μας αντιπροσώπευαν και που τους είχαμε ορίσει ως αντιπρόσωπους δια της ψήφου μας, εξέφραζαν και τις δικές μας θέσεις και ιδέες. Παρ όλα αυτά είχε μείνει κείνος ο διαρκής  φόβος και ο Βασίλης συνέχιζε να το τραγουδά και μεις να κάνουμε ύμνο το τραγούδι του. 

      Το 1984 εισήχθην στη Στρατιωτική Σχολή των Μονίμων Υπαξιωματικών στην πόλη των Τρικάλων. Η ενασχόλησή μου με το Στρατό ενίσχυσε αυτό τον φόβο. Τον φόβο ότι λαμβάνονται ερήμην μου αποφάσεις. Ναι, συμμετείχα δια της ψήφους μου στις εκλογικές διαδικασίες αλλά μου στερούσε το δικαίωμα του "εκλέγεσθαι". Το δικαίωμα να συμμετάσχω στα όποια κέντρα αποφάσεων. Στα κέντρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. 

       'Έτσι μετά την αφυπηρέτησή μου, το 2010 και αφού καταστάλαξα στην ιδεολογία που με εξέφραζε άρχισα να ασχολούμαι με τα κοινά, προτείνοντας λύσεις για προβλήματα του τόπου που συνεχίζει να με φιλοξενεί επί 17 χρόνια περίπου. Της Λάρνακας. Είδα με ικανοποίηση κάποιες από τις προτάσεις μου να υλοποιούνται και να ομορφαίνει η γειτονιά μου, να ενισχύεται η ασφάλεια των κατοίκων, να εξωραίζονται πάρκα. Ως ενεργός πολίτης είχα την αίσθηση του "δεν φοβάμαι". Η απόρριψη όμως άλλων προτάσεων με πίκρανε και με πείσμωσε τόσο, ώστε να δεχτώ την πρόταση να είμαι υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος για την Λάρνακας. 

      Διεκδικώ λοιπόν μια θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο της Λάρνακας και προσδοκώ στην ουσιαστική στήριξή σας ώστε να συνεχίσω ως βασικός μοχλός ενός Κέντρου Λήψεως Αποφάσεων να προτείνω λύσεις πάνω σε θέματα Πολιτισμού, Οικονομίας, Αθλητισμού, Ασφάλειας, Οργάνωσης της Καθημερινότητας, Καθαριότητας και άλλων βασικών τομέων λειτουργίας ενός Δήμου και να υλοποιώ εφαρμόσιμες ιδέες και οράματα. 

      Ο στρατός μου δίδαξε την πειθαρχία, την οργάνωση, τη μεθοδικότητα, τη πίστη σε ένα στόχο. Στηρίζομαι στη στήριξή σας,  ώστε,  ότι θα γίνει στο μέλλον για την πόλη που ζω, που ζούμε, τη πόλη της Λάρνακας να γίνει και με μένα! 

Αντιστέκομαι...

 

Οι τέσσερις (4) ιστορικές απόπειρες διαιρέσεως της Κύπρου

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Διαβάζοντας το βιβλίο : "Αιματηρή αλήθεια" της "Κίνησης για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ" διαπιστώνω ότι επισημαίνονται τέσσερις (4) προσπάθειες διαίρεσης της Κύπρου με κύρια ευθύνη των Άγγλων όπως παρακάτω: 

1. Ο απελευθερωτικός αγώνας 1955-1959 (Οι Άγγλοι διαχωρίζουν του Κυπρίους σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους )
2. Περίοδος 1963-1967 : Υπόθαλψη της παράνομης ΕΟΚΑΣ Β', προσπάθειες εμφύλιας διαμάχης μεταξύ των Ελλήνων της Κύπρου.
3. Η προδοσία της Κύπρου με το υποκινούμενο πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών και την βάρβαρη Τουρκική εισβολή του 1974.
4. Το σχέδιο "Ανάν" που απορρίφθηκε από το 76% των Ελλήνων της Κύπρου. Το σχέδιο προωθούνταν από την Αμερική, Τουρκία, Άγγλους και συγκεκριμένη μερίδα Ελλήνων τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου. 

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο "Σε εκείνους , που με το αίμα τους έδωσαν συνέχεια στη δική μας ζωή..." και αξίζει να υπάρχει σε κάθε βιβλιοθήκη Κυπριακού Σπιτιού. 

Πηγή: https://lki.gr/Files/History_Bloody_Truth_Cyprus_1955-1974.pdf