Κρίξος

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας *

       

Ο Κρίξος (δεν υπάρχουν στοιχεία για την ημερομηνία γεννήσεως του, πέθανε το 72 π.Χ. πιο συγκεκριμένα σκοτώθηκε σε μάχη κατά των Ρωμαίων) ήταν Γαλάτης μονομάχος και στρατιωτικός ηγέτης στον Τρίτο Πόλεμο των Δουλών μεταξύ της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας και των επαναστατημένων σκλάβων. Γεννημένος στη Γαλατία, υποδουλώθηκε από τους Ρωμαίους κάτω από άγνωστες συνθήκες και εκπαιδεύτηκε ως μονομάχος στην πόλη της Κάπουα.*[1] Το όνομά του σημαίνει «κάποιος με σγουρά μαλλιά» στα Γαλατικά.[2][3]

      Το 73 π.Χ., ο Κρίξος συμμετείχε σε αυτό που ξεκίνησε ως μια μικρή εξέγερση σκλάβων στη σχολή εκπαίδευσης μονομάχων του Λέντουλους Βατιάτου* στην Κάπουα, στην οποία περίπου 70 μονομάχοι δραπέτευσαν. Οι σκλάβοι- μονομάχοι νίκησαν μια μικρή δύναμη που στάλθηκε για να τους ανακαταλάβει και στη συνέχεια στρατοπέδευσαν στις πλαγιές του Βεζούβιου. Η είδηση ​​της εξέγερσης των δραπετών μονομάχων εξαπλώθηκε και στη συνέχεια δραπέτευσαν και άλλοι σκλάβοι οι οποίοι εντάχθηκαν στις τάξεις τους. Εκείνη την εποχή, η ομάδα των πρώτων πρώην σκλάβων επέλεξε τον Κρίξος - μαζί με τον Θράκα Σπάρτακο και τον Γαλάτη Οινόμαο - ως έναν από τους ηγέτες της. Ουσιαστικά ο Κρίξος ήτα υπαρχηγός του Σπάρτακου. Αργότερα και ενώ βρισκόταν σε συνεχή εξέλιξη η εξέγερση, ένας άλλος Γαλάτης, ο Κάστος και ο Κέλτης πρώην μονομάχος Γάννικος υπηρέτησαν επίσης ως στρατηγοί υπό τον Σπάρτακο.

    Το επαναστατικό αυτό κίνημα, θα γινόταν γνωστό ως ο Τρίτος Πόλεμος των Δούλων (73–71 π.Χ.), σημείωσε πολυάριθμες στρατιωτικές επιτυχίες. Κατατρόπωσαν τις δυνάμεις της πολιτοφυλακής που έστειλε η Ρωμαϊκή Σύγκλητος για να καταστείλουν την εξέγερση, κατεβαίνοντας με ραπέλ* τους βράχους του Βεζούβιου, επιτιθέμενοι στο ρωμαϊκό στρατόπεδο από τα μετόπισθεν. Μετά από αυτές τις πρώτες επιτυχίες, χιλιάδες συνάδελφοι σκλάβοι συνέρρευσαν στις τάξεις τους, μέχρι που ο αριθμός τους έφτασε πιθανότατα και στις 150.000.

     Για λόγους τώρα  που δεν είναι σαφείς, ο Κρίξος και περίπου 30.000 ακόλουθοί του φαίνεται να χωρίστηκαν από τον Σπάρτακο και το κύριο σώμα των δραπετών σκλάβων προς τα τέλη του 73 π.Χ. Οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν διατυπώσει δύο πιθανές θεωρίες για τη διάσπαση. 

          α. Μια θεωρία προτείνει ότι ο Κρίξος και οι οπαδοί του είχαν την πρόθεση να λεηλατήσουν τη ρωμαϊκή ύπαιθρο με πιθανότητα να βαδίσουν προς τη Ρώμη, ενώ ο Σπάρτακος και οι οπαδοί του ήθελαν να διασχίσουν τις Άλπεις για να φτάσουν στη Γαλατία και από εκεί να οδηγηθούν προς τις χώρες τους και να αποκτήσουν την πλήρη ελευθερία. 

          β. Μια δεύτερη θεωρία είναι, ότι η διάσπαση είχε στρατηγική αξία και σχεδιάστηκε από τον Σπάρτακο και τον Κρίξο ως έναν τρόπο για την προώθηση των στρατηγικών τους στόχων. 

     Ωστόσο, οι ενέργειες του Σπάρτακου εγείρουν περισσότερα ερωτήματα σχετικά με τις προθέσεις τους. Και οι δύο αφηγήσεις του Αππιανού* και του Πλούταρχου* αναφέρουν ότι αφού ο Σπάρτακος νίκησε τον Λέντυλο, γύρισε πίσω και επιτέθηκε σε έναν στρατό πίσω του. Στη μία αφήγηση, ήταν ο στρατός του Λούκιου Γέλλιου Πουμπλιόλα, στην άλλη, ήταν μια ανώνυμη ρωμαϊκή δύναμη.*[4]

    Όποιος και αν ήταν ο λόγος για τη διάσπαση, το απόσπασμα του Κρίξου αντιμετώπισε έναν ρωμαϊκό στρατό υπό τη διοίκηση του Ρωμαίου υπάτου Λούκιου Γέλλιου Πουμπλιόλα κοντά στο όρος Γκαργκάνο* το 72 π.Χ. Οι δύο λεγεώνες των υπάτων υπό τη διοίκηση του Πουμπλιόλα αναπτύχθηκαν αμυντικά κατά μήκος της κορυφής ενός λόφου, ενώ οι σκλάβοι με επικεφαλής τον Κρίξο πραγματοποίησαν τρεις ανεπιτυχείς επιθέσεις σε μια απότομη πλαγιά, κατά τις οποίες τα δύο τρίτα του στρατού των σκλάβων έχασαν τη ζωή τους.[4][5] Ο ίδιος ο Κρίξος, ο οποίος (όπως αναφέρουν οι ιστορικοί) πολέμησε γενναία σε μια ύστατη προσπάθεια, αλλά σκοτώθηκε στην άνιση  σύγκρουση.

Ο Σπάρτακος, όταν άκουσε για την ήττα του Κρίξου και των δυνάμεών του, διοργάνωσε  μονομαχικούς αγώνες, στους οποίους ανάγκασε αιχμαλώτους Ρωμαίους στρατιώτες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου. Γράφεται στην ιστορία ότι 300 ή 400 Ρωμαίοι θυσιάστηκαν προς τιμήν του Κρίξου.[6][7]

Στον κινηματογράφο 

• Τον Κρίξο, υποδύθηκε ο Τζον Άιρλαντ στην ταινία του 1960, "Σπάρτακος".
• Ο Κρίξος εμφανίζεται ως χαρακτήρας στο Musical Version of Spartacus του Τζεφ Γουέιν, τον οποίο υποδύεται ο πρώην τραγουδιστής των Marillion, Φις.
• Τον Κρίξο,υποδύεται ο Πολ Κίνμαν στην τηλεοπτική ταινία του 2004, "Σπάρτακος".
• Τον Κρίξο,υποδύθηκε ο Μάνου Μπένετ στην τηλεοπτική σειρά του Starz, Σπάρτακος: Αίμα και Άμμος,[8] καθώς και στο prequel "Σπάρτακος: Θεοί της Αρένας" και τις συνέχειες "Σπάρτακος: Εκδίκηση" και "Σπάρτακος: Ο Πόλεμος των Καταραμένων".  Σε αντίθεση με την ταινία του 1960, στην οποία ο Κρίξοςς και ο Σπάρτακος γίνονται γρήγορα στενοί φίλοι, η σειρά του Starz αρχικά τους απεικονίζει ως έντονους αντιπάλους με σχεδόν μίσος ο ένας για τον άλλον. Μόνο μετά την εξέγερση οι δυο τους γίνονται σεβαστοί φίλοι.
• Στην ταινία:  Spartacus: Blood and Sand του 2010 τον Κρίξο υποδύεται ο αυστραλός ηθοποιός Jonathan Manu Bennett 

Στο πολεμικά παιχνίδια  Heroscape, ο Κρίξοςς εμφανίζεται ως ένας μοναδικός ήρωας μονομάχος, έχοντας διασωθεί από τον Αρχκυρί Έιναρ πριν από τον θάνατό του.

Οι παρακάτω πληροφορίες έχουν ληφθεί από την Βικιπαίδεια 

και δεν έχουν τύχει επεξεργασίας

•      Κάπουα: Η Κάπουα (λατινικά: Capŭa, ελληνικά: Καπύη) ήταν μια από τις μεγαλύτερες πόλεις στην αρχαιότητα, στην Ιταλία. Βρισκόταν στο μέρος όπου σήμερα βρίσκεται η πόλη Σάντα Μαρία Κάπουα Βέτερε, στη Καμπανία, στη νότια Ιταλία.

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ιδρύθηκε. Σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα από την περιοχή, οι Ετρούσκοι βρίσκονταν εκεί ήδη από το 10ο–8ο αιώνα π.Χ. Ο Κάτων τοποθετεί την ίδρυση της Κάπουα 260 χρόνια πριν την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους, δηλαδή τον 7ο αιώνα π.Χ ενώ ο Ρωμαίος ιστορικός Βελλήιος Πατέρκουλος γύρω στο 800 π.Χ. Νεότεροι ιστορικοί εκτιμώντας διαφορετικά τα λεγόμενα του Κάτωνα τοποθετούν την ίδρυση της Κάπουα αργότερα, τον 6 αιώνα π.Χ. Η Κάπουα καταστράφηκε τον 9ο αιώνα μ.Χ από τους Σαρακηνούς και οι περισσότεροι κάτοικοί της κατέφυγαν στο γειτονικό Κασιλίνουμ (Casilinum), όπου σήμερα βρίσκεται η σύγχρονη πόλη Κάπουα.

• Ο Γναίος Κορνήλιος Λέντουλος Βατιάτος (Gnaeus Cornelius Lentulus Vatia) ήταν Ρωμαίος ιδιοκτήτης σχολής μονομάχων (lanista) στην Καπούα. Από τη σχολή του, ο Σπαρτάκος και περίπου 70-78 ακόλουθοί του επέδρασσαν το 73 π.Χ., γεγονός που οδήγησε στην τρίτη δουλοπαροικιακή σύγκρουση.
• Η καταρρίχηση είναι η τεχνική κατάβασης από βράχο ή η κατάβαση σε φαράγγι μετά την αναρρίχηση. Η κατάβαση γίνεται πάνω στο σχοινί με το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την άνοδο ή ενώνοντας (συνήθως) δύο σχοινιά και τοποθετώντας πάνω τους ένα απλό εργαλείο, που λέγεται οχτάρι, με το οποίο στην ουσία ο καταρριχητής γλιστράει πάνω στο σχοινί έως ότου φθάσει στο έδαφος. Στην αναρριχητική ορολογία έχει επικρατήσει η ξενική λέξη rappel για τη διαδικασία αυτή, ενώ η κατάβαση από βράχο με πεζοπορία ονομάζεται επίσης καταρρίχηση.
• Ο Αππιανός (Αππιανός Αλεξανδρεύς) ήταν Ρωμαίος ιστορικός ελληνικής καταγωγής. Γεννήθηκε γύρω στο 95 στην Αλεξάνδρεια. Ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας. Ανέλαβε διοικητικά αξιώματα στη γενέτειρα του και αργότερα, εγκατεστημένος στη Ρώμη, άσκησε καθήκοντα συνηγόρου σε δίκες ενώπιον των αυτοκρατόρων και προάχθηκε μετά το 147 σε αυτοκρατορικό επίτροπο στην Αίγυπτο. Πέθανε περίπου το 165. Έγραψε τη ρωμαϊκή ιστορία από την εποχή του Αινεία μέχρι τις μέρες του, με τίτλο Ρωμαϊκά. Το έργο του αποτελείται από 24 βιβλία. Διαίρεσε την ιστορία κατά έθνη με τη χρονολογική σειρά που κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους. Η μόνη εξαίρεση είναι τα βιβλιά 13-17 που αναφέρονται στους εμφυλίους πολέμους.
• Πλούταρχος: Γεννημένος στη μικρή πόλη της Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, πιθανώς κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο Μέστριος Πλούταρχος ταξίδεψε πολύ στον μεσογειακό κόσμο της εποχής του στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο και δύο φορές στη Ρώμη, (βλ. Πλούταρχος. Δημοσθένης. 2.2, Πλούταρχος. Όθων 14.1-2, Πλούταρχος. Όθων 18.1). Είχε φίλους Ρωμαίους με ισχυρή επιρροή, ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζουν ο Σόσκιος Σενέκιος και ο Φουνδανός, και οι δύο σημαντικοί Συγκλητικοί, στους οποίους ήταν αφιερωμένα ορισμένα από τα ύστερα κείμενά του. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Χαιρώνεια, όπου λέγεται ότι μυήθηκε στα μυστήρια του Απόλλωνα. Ήταν πρεσβύτερος των ιερέων του Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών, (βλ. Ηθικά 792F) όπου ήταν υπεύθυνος για την ερμηνεία των χρησμών της Πυθίας, αξίωμα που κράτησε για 29 έτη έως τον θάνατό του. Έζησε μια ιδιαίτερα δραστήρια κοινωνική και πολιτική ζωή, κατά τη διάρκεια της οποία παρήγαγε ένα απίστευτο σώμα κειμένων, που επιβίωσαν ως την εποχή μας.
• Οι βαθμοί στον ρωμαϊκό στρατό περιλάμβαναν ιεραρχικά στελέχη όπως ο Legatus (λεγάτος), ο Tribunus (τριβούνος) και οι διάφοροι βαθμοί εκατονταρχίας, με τον Primus Pilus να είναι ο πιο υψηλόβαθμος εκατόνταρχος. Υπήρχαν επίσης και άλλοι βαθμοί για εξειδικευμένες θέσεις, όπως Optio (βοηθός εκατόνταρχου), Tesserarius (αρχηγός φυλακής) και Draconarius (σημαιοφόρος δράκου).

       Ανώτεροι βαθμοί

Ø  Legatus Augusti pro praetore: Αυτοκρατορικός λεγάτος, διοικητής μιας ρωμαϊκής επαρχίας.

Ø  Tribunus Laticlavius: Τριβούνος με πλατύ λωρίδα (ευρύς μωβ δακτύλιος), δεύτερος σε διοίκηση μιας λεγεώνας.

Ø  Primus Pilus: Ο πιο υψηλόβαθμος εκατόνταρχος, ο οποίος ήταν και μέλος του ιππικού τάγματος.

Βαθμοί εκατονταρχίας (Centurionate)

Ø  Primi Ordines: Οι εκατόνταρχοι της πρώτης κοόρτης.

Ø  Primus Pilus: Εκατόνταρχος του πρώτου λόχου της πρώτης κοόρτης.

Ø  Princeps Prior: Εκατόνταρχος του δεύτερου λόχου της πρώτης κοόρτης.

Ø  Princeps Posterior: Εκατόνταρχος του τρίτου λόχου της πρώτης κοόρτης.

Ø  Hastatus Prior: Εκατόνταρχος του τέταρτου λόχου της πρώτης κοόρτης.

Ø  Hastatus Posterior: Εκατόνταρχος του πέμπτου λόχου της πρώτης κοόρτης.

Ø  Optio: Βοηθός του εκατόνταρχου, πιθανός διάδοχος.

Ø  Tesserarius: Αρχηγός της νυχτερινής περιπολίας και φύλακας των μυστικών της διμοιρίας.

Άλλοι βαθμοί

Ø Draconarius: Σημασιοφόρος που έφερε τη σημαία του δράκου.

Ø Imaginifer: Σημασιοφόρος που έφερε την εικόνα του Αυτοκράτορα.

Ø Vexillifer: Σημασιοφόρος που έφερε την σημαία της μονάδας, το "vexillum".

Ø Evocatus: Πρώην στρατιώτης που επανακατατάχθηκε ως εθελοντής.

 

•      Το Γκαργκάνο (Gargano) είναι χερσόνησος και περιοχή της Επαρχίας Φότζα, στην Απουλία της νοτιοανατολικής Ιταλίας. Αποτελείται από έναν ευρύ απομονωμένο ορεινό όγκο και απολήγει στο ομώνυμο Ακρωτήριο Γκαργκάνο, όντας το χαρακτηριστικότερο έξαρμα της ιταλικής ακτής της Αδριατικής θάλασσας, το «σπιρούνι» στην «μπότα» της Ιταλίας. Το υψηλότερο σημείο της χερσονήσου είναι το Μόντε Κάλβο, με υψόμετρο 1.065 μέτρα. Το μεγαλύτερο μέρος της υψηλής περιοχής της, περίπου 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελεί τμήμα του Εθνικού Πάρκου του Γκαργκάνο, που ιδρύθηκε το 1991. Το νότιο μέρος της χερσονήσου σχηματίζει τον Κόλπο της Μανφρεντόνια, στον μυχό του οποίου βρίσκεται το ομώνυμο λιμάνι.Η Χερσόνησος Γκαργκάνο καλύπτεται μερικώς από το σωζόμενο μέρος ενός αρχαίου δάσους, της Foresta Umbra των Ρωμαίων, του μοναδικού που απέμεινε στην Ιταλία από το προϊστορικό δάσος βελανιδιάς και οξιάς που κάποτε κάλυπτε μεγάλο μέρος της Κεντρικής Ευρώπης (το αντίστοιχο μεγαοικοσύστημα ονομάζεται «ορεινό δάσος φυλλοβόλων των Απεννίνων»). Ο Ρωμαίος ποιητής Οράτιος αναφέρει τις βελανιδιές τού Garganus στις Ωδές του (II, ix).

  Βιβλιογραφία:

1. McLynn, Frank (2009). Heroes & Villains: Inside the minds of the greatest warriors in history. Random House. p. 8. ISBN 9781605980294. Retrieved 12 December 2012.
2. Breeze, Andrew (2008). "Cricklade and the Britons". Wiltshire Archaeological & Natural History Magazine. Vol. 101. pp. 315–317. ...the Gaulish name Crixus, cognate with Latin Crispus 'curly-headed one'...
3. Rhŷs, John (1905). Proceedings of the British Academy, Vol. II: Celtae and Galli. London: The British Academy. p. 49.
4.  "Appian on Spartacus". Appian on Spartacus. Retrieved January 18, 2021.
5. Fields, Nic (21 July 2009). Spartacus and the Slave War 73-71BC. Bloomsbury USA. pp. 55 & 60–61. ISBN 978-1-84603-353-7.
6. Strauss (2009, UK edition) "Spartacus added a bitter twist by reversing roles: he made the slaves spectators and the Romans gladiators. The occasion was Crixus’s funeral games. ... Spartacus called up 300 (or 400 according to another source) Roman prisoners and had them fight to the death around a pyre - a symbol, at least, of Crixus, assuming his body had not been recovered."
7.  Futrell, Alison (2010). Blood in the Arena: The Spectacle of Roman Power. University of Texas Press. p. 183. ISBN 9780292792401. After the defeat of Crixus by a consular army, Spartacus sacrificed 300 Roman prisoners to the spirit of his deceased colleague.[61] Here a distinction in treatment is clearly drawn between the 300 Romans whom he sacrificed and the totality of the remaining prisoner group, whom he simply destroyed.
8. Starz. "Manu Bennett in Spartacus: Blood and Sand". Archived from the original on July 17, 2011. Retrieved January 31, 2010.
9. Βικιπαίδεια 

* Γενική παρατήρηση: Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου είναι σε ελεύθερη μετάφραση από το αρχικό κείμενο της Βικιπαίδειας στην Αγγλική Γλώσσα, με παρεμβάσεις δικές μου, όπου κρίθηκε απαραίτητο. Η βιβλιογραφία αναρτήθηκε ως έχει με πρόσθεση της: Βικιπαίδειας. 

Ο «Διωγμός» και η «έξοδος» των Ελλήνων από την Αίγυπτο

 

   

 

   

    Ο Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ, ανέλαβε την εξουσία στην Αίγυπτο μετά το πραξικόπημα του 1952, πιο συγκεκριμένα την  23η Ιουλίου του 1952 με βασικό σύνθημα «Η Αίγυπτος ανήκει στους Αιγυπτίους». και έγινε πρόεδρος το 1956. Άμεσα προώθησε μια πολιτική εκτεταμένου εθνικισμού και εκβιομηχάνισης της χώρας. Αυτή η πολιτική είχε βαθιές συνέπειες για όλες τις ξένες κοινότητες, ανάμεσά τους και για τους Έλληνες της Αιγύπτου. Η μαζική αποχώρηση των Ελλήνων από την Αίγυπτο έγινε κυρίως από το 1956 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960, με αποκορύφωμα μετά το 1956, χρονιά της Κρίσης του Σουέζ.

    Σύμφωνα μάλιστα με την πρώτη επίσημη απογραφή της Αιγύπτου το 1907, οι κατέχοντες επισήμως την ελληνική υπηκοότητα κάτοικοι της χώρας ανέρχονταν σε 132.947, στους οποίους προστέθηκαν άλλες 40.000, προερχόμενοι από εδάφη υπό τουρκική κατοχή, και άλλες 30.000 μη αναγνωρισμένης υπηκοότητας, πλην ελληνόφωνοι.

    «Το διάστημα μεταξύ 1880 και 1920 σημειώθηκε η μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων της Αιγύπτου. Δημιουργήθηκαν κοινότητες με προεξάρχουσα εκείνη της Αλεξανδρείας, αλλά και του Καΐρου, σύλλογοι και εμπορικά σωματεία, αδελφότητες, ενώ ιδρύθηκαν νοσοκομεία, πτωχοκομεία, ορφανοτροφεία ακόμη και φιλανθρωπικά σωματεία για την ενίσχυση με συσσίτια των αδυνάμων να συντηρηθούν οικονομικά. Γενικά ο ελληνισμός της Αιγύπτου ανεδείχθη σε κυρίαρχη από οικονομικής πλευράς δύναμη, με έντονη πνευματική και κοινωνική δράση, λαμπρύνοντας την ίδια του την πατρίδα, την Ελλάδα, στη φιλόξενη γη της Αιγύπτου, μιας χώρας με μακραίωνη επίσης ιστορία.»[1]

    Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι παρά το γεγονός ότι η ελληνική παροικία συμπαραστάθηκε στην προσπάθεια της Αιγύπτου να απαλλαγεί από τη μοναρχία και τη βρετανική επιρροή, καμία ουσιαστική πρόβλεψη δεν συνέτεινε ώστε να εξαιρεθούν οι Έλληνες από τα περιοριστικά μέτρα.

     «Έως τα τέλη της δεκαετίας του 1950 η ζωή των Ελλήνων της Αιγύπτου είχε καταστεί αρκετά δύσκολη. Στις αρχές της επόμενης δεκαετίας κατέστη σχεδόν αδύνατη. Αιτία το ευρύ πρόγραμμα εθνικοποιήσεων ξένων και αιγυπτιακών επιχειρήσεων στο πλαίσιο του πρώτου προγράμματος Πενταετούς Σχεδιασμού, που τέθηκε σε εφαρμογή το 1960. Τον Φεβρουάριο εθνικοποιήθηκαν η Τράπεζα της Αιγύπτου και η Εθνική Τράπεζα, τον Μάιο εθνικοποιήθηκε ο Τύπος, και οι συγκοινωνίες του Καΐρου ανατέθηκαν στις δημοτικές αρχές της πόλης. Το καλοκαίρι του 1961 το κράτος ανέλαβε τον έλεγχο ολόκληρου του εισαγωγικού εμπορίου και μεγάλου μέρους του εξαγωγικού και καθόρισε κλίμακα φορολογίας με σκοπό το ανώτατο ετήσιο εισόδημα στην Αίγυπτο να μην ξεπερνά τις 5.000 αιγυπτιακές λίρες. Σύμφωνα με την Εθνική (συνταγματική) Χάρτα του Μαΐου 1962, μόνο ο «εθνικός καπιταλισμός» θα επιτρεπόταν στη χώρα.» [2]

    Ο Νάσερ δεν εξέδωσε καμία διαταγή που να λέει ρητά «οι Έλληνες απελαύνονται» όπως και για τους άλλους ξένους υπηκόους. Χρησιμοποίησε οικονομικά και διοικητικά μέτρα που έκαναν την παραμονή τους πρακτικά αδύνατη:

 

Ø  Εθνικοποιήσεις επιχειρήσεων (1956–1961): εργοστάσια, τράπεζες, σχολεία και εμπορικές εταιρείες που ανήκαν σε ξένους ή σε μειονότητες περιήλθαν στο κράτος.

Ø  Περιορισμοί στην κατοχή περιουσίας και επαγγελματικών αδειών.

Ø  Απαγόρευση μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό, κάτι που καθιστούσε αδύνατη τη συνέχιση των εμπορικών δραστηριοτήτων.

Ø  Απαίτηση αιγυπτιακής υπηκοότητας για επαγγελματικές άδειες και εργασία στο Δημόσιο ή σε κρατικοποιημένες επιχειρήσεις.

 

     Οι πολιτικές αυτές χτύπησαν ιδιαίτερα τις ελληνικές κοινότητες της Αλεξάνδρειας και του Καΐρου, όπου πολλοί Έλληνες δραστηριοποιούνταν στο εμπόριο, τη ναυτιλία, τη βιομηχανία και την εκπαίδευση.

 

 

Ποιοι όμως ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τον Νάσερ να υλοποιήσει τα παραπάνω μέτρα, ουσιαστικά εναντίον των ξένων κοινοτήτων;

 

Ø  Αιγυπτιακός εθνικισμός και από-αποικιοποίηση. Ήθελε να περιορίσει την επιρροή των Ευρωπαίων και να ενισχύσει την οικονομική ανεξαρτησία της χώρας.

Ø  Αντίδραση στην Κρίση του Σουέζ (1956), όταν η Βρετανία, η Γαλλία και το Ισραήλ επιτέθηκαν στην Αίγυπτο μετά την εθνικοποίηση της Διώρυγας. Με την ανάληψη της προεδρίας όλες οι ξένες κοινότητες αντιμετωπίστηκαν με καχυποψία.

Ø  Ιδεολογικός σοσιαλισμός — το όραμα του Νάσερ για «αραβικό σοσιαλισμό» περιλάμβανε τη μεταφορά των μέσων παραγωγής στο κράτος. (επί της ουσίας κρατισμός)

 

Μέχρι τα τέλη του 1960 είχαν εγκαταλείψει τη χώρα, πηγαίνοντας κυρίως:

Ø  στην Ελλάδα (κυρίως Αθήνα και Πειραιά),

Ø  στην Αυστραλία,

Ø  στη Νότια Αφρική,

Ø  και σε μικρότερο βαθμό στην Αμερική και την Κύπρο.

 

 

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ: Οι Έλληνες της Αιγύπτου και η εποχή του Νάσερ

 

ΕΤΟΣ	ΓΕΓΟΝΟΣ - ΣΗΜΑΣΙΑ	ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
1952	Πραξικόπημα των «Ελεύθερων Αξιωματικών» – κατάργηση της μοναρχίας του Φουάντ Β΄.Ανάληψη εξουσίας από τον Γκαμάλ Άμπντελ Νάσερ (πραγματικός ηγέτης από το 1954).	Αρχή της νέας εθνικιστικής εποχής.
1954	Ο Νάσερ γίνεται επίσημα πρωθυπουργός και αργότερα πρόεδρος.	Προώθηση πολιτικής «αιγυπτιοποίησης» της οικονομίας και της κοινωνίας.
1956	Εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ. Επέμβαση Βρετανίας–Γαλλίας–Ισραήλ.	Η Αίγυπτος στρέφεται εναντίον των δυτικών συμφερόντων· αρχίζει κύμα δυσπιστίας προς τις ευρωπαϊκές μειονότητες (Έλληνες, Ιταλούς, Γάλλους).
1957-1961	Εθνικοποιήσεις τραπεζών, βιομηχανιών, σχολείων και εμπορικών εταιρειών.	Πλήττονται άμεσα οι Έλληνες επιχειρηματίες, εκπαιδευτικοί και επαγγελματίες. Πολλοί αναγκάζονται να φύγουν.
1962-1965	Εντατικοποίηση του σοσιαλιστικού προγράμματος του Νάσερ.	Η κατοχή ιδιωτικής περιουσίας περιορίζεται δραστικά. Μαζική φυγή των Ελλήνων από την Αίγυπτο.
1970	Θάνατος του Νάσερ ο Ανουάρ Σαντάτ τον διαδέχεται.	Οι σχέσεις με τη Δύση βελτιώνονται, αλλά ο ελληνισμός της Αιγύπτου έχει ήδη σχεδόν εκλείψει. Σήμερα ζούνε στηνν Αίγυπτο περί τις 9.000          έλληνες. κυρίως στην Αλεξάνδρεια και το Κάιρο. Συντηρούν σχολεία, εκκλησίες και πολιτιστικά ιδρύματα, κρατώντας ζωντανή τη μνήμη του αιγυπτιώτικου ελληνισμού.

 

 

Πηγές

 

[1] Απόσπασμα από την εφημερίδα της 25^ης Νοεμβρίου 2008 «ΤΟ ΒΗΜΑ»

[2] Απόσπασμα από την εφημερίδα της 20^ης Δεκεμβρίου 2015

     «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»

[3] Bικιπαίδεια

Τι ονομάζουμε πολιτειακές και τι πολιτικές αρχές;

 

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

 
 
Οι όροι «πολιτειακές αρχές» και «πολιτικές αρχές» μοιάζουν, αλλά αναφέρονται σε διαφορετικά πράγματα. Παρακάτω καταγράφονται οι διαφορές και δίνονται παραδείγματα. 
 
Πολιτειακές αρχές
 
Ο όρος «πολιτειακές αρχές» αναφέρεται στις θεσμικές αρχές του κράτους, δηλαδή στα όργανα που ασκούν εξουσία σύμφωνα με το Σύνταγμα.
Πρόκειται για τους θεσμούς που συγκροτούν την πολιτεία (το κράτος).
 
Παραδείγματα πολιτειακών αρχών:
Ø  Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Ø  Η Βουλή των Ελλήνων
Ø  Η Κυβέρνηση (Πρωθυπουργός και Υπουργοί)
Ø  Τα Δικαστήρια
Δηλαδή, είναι τα όργανα που ασκούν νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία.

      Ο γλωσσολόγος και φιλόλογος Γ. Μπαμπινιώτης αναφέρει στο λήμμα "πολιτειακός" : αυτός που ανήκει ή που αναφέρεται στην πολιτεία ή στο πολίτευμα: Πολιτειακοί θεσμοί. Σύσκεψη πολιτειακών παραγόντων. Πολιτειακό ζήτημα και ως ουσ. το πολιτειακό, ζήτημα που αφορά το είδος του πολιτεύματος: 
 
Πολιτικές αρχές
 
Οι «πολιτικές αρχές» αναφέρονται σε άτομα ή φορείς που μετέχουν στην πολιτική ζωή, δηλαδή σε αυτούς που καθορίζουν ή εφαρμόζουν πολιτικές επιλογές.
Μπορεί να είναι εκλεγμένοι ή διορισμένοι αξιωματούχοι, ή και πολιτικά κόμματα.
 
Παραδείγματα πολιτικών αρχών:
Ø  Ο Πρωθυπουργός (ως πολιτικός ηγέτης, όχι θεσμικά ως όργανο)
Ø  Οι Υπουργοί
Ø  Οι Δήμαρχοι και Περιφερειάρχες
Ø  Τα πολιτικά κόμματα
 
Συνοψίζοντας:
Ø  Πολιτειακές αρχές → τα θεσμικά όργανα του κράτους (σύμφωνα με το Σύνταγμα).
Ø  Πολιτικές αρχές → οι άνθρωποι ή ομάδες που ασκούν ή καθοδηγούν την πολιτική εξουσία.
 

 πηγές: 

•        Βικιπαίδεια
•        Τεχνητή νοημοσύνη
•        Λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ
•        Λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη

Πόρτες σπιτιών της παλαιάς Σκάλας (Λάρνακας) / Δημήτριος Γκόγκας

        Μια βόλτα με το σκυλάκι μου στις γειτονιές της παλιάς Σκάλας (Λάρνακα) πριν λίγες ημέρες μου έδωσε την ευκαιρία να φωτογραφήσω μερικές ξύλινες πόρτες παλαιών σπιτιών (μερικά τουρκοκυπρίων). 

 

Πάρκο "Μεσόγειος" στη Λάρνακα (Πάρκο Καλλιτεχνών)

Δημήτριος Γκόγκας  

     Το πάρκο καλλιτεχνών με την ονομασία "ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ" βρίσκεται στην παλιά πόλη της Λάρνακας, τη "Σκάλα". Έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στα χαμηλά σπίτια που τα περισσότερα είναι "τουρκοκυπριακές" περιουσίες. Είναι προσβάσιμο τόσο από την παραλιακή οδό της πόλης όσο και από τους εσωτερικούς παράδρομους της περιοχή "Μακέντζυ". Μέχρι και σήμερα έχει "φιλοξενήσει" έκθεση ζωγραφικής, θεατρική παράσταση αλλά και μουσικά σχήματα. Περιλαμβάνει, μικρό θεατρικό σχηματισμό, συντριβάνι, ποικίλα φυτά, απορριμματοδοχεία με διαχωρισμό σκουπιδιών ανά κατηγορία, άνετα παγκάκια και δικτυωτά πλέγματα (κιόσκι) για την εξυπηρέτηση εκθέσεων. Αξίζει τον κόπο να τον επισκεφτούν οι κάτοικοι της πόλης! 

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Στοιχεία Αποδράσεων Κρατουμένων των φυλακών της Κύπρου

   

Έχουν γίνει "ρουτίνα" οι αποδράσεις κρατουμένων από την αστυνομία της Κύπρου. Και ως συνήθως, εξαγγέλλονται μέτρα που επί της ουσίας μάλλον δεν τηρούνται, διαφορετικά δεν θα είχαμε νέες αποδράσεις, οι οποίες οφείλονται:

α. Στην μη τήρηση των πρωτοκόλλων ασφαλείας και φύλαξης από τους καθ' υπόθεση αρμόδιους και υπεύθυνους.

β. Από την ελλειπή εκπαίδευση των μελών της αστυνομίας και πιθανόν της ...ανικανότητας τους.

γ. Από έτερο λόγο που έχει να κάνει με υπηρέτηση, (υποθέτω)κάποιων ... σκοπιμοτήτων.

Είναι σίγουρο επίσης ότι η Αστυνομία αμέσως μετά από κάθε απόδραση προβαίνει στις ακόλουθες ενέργειες (βάσει λογικής)

α. Διατάσσεται διοικητική εξέταση/ έρευνα για να διαπιστωθούν οι αιτίες και οι ευθύνες

β. Τίθενται σε διαθεσιμότητα οι άμεσα εμπλεκόμενοι

γ. Γίνεται επανέλεγχος των πρωτοκόλλων φύλαξης και ασφάλειας

δ. Εξαγγέλλονται νέα μέτρα που είναι ίδια με τα παλαιότερα

ε. Δεν παραιτείται κάνεις ( μα αφού όλοι έκαναν σωστά τη δουλειά τους)

στ. Πιθανολογείται, πως μετά από κάποιο χρονικό διάστημα επιστρέφουν στις θέσεις τους ως εργαζόμενοι όσοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, λόγω ελλείψεων επαρκών στοιχείων.

Είμαστε μικρή χώρα, και θα πρέπει να υπάρχει σε μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένη η αίσθηση του καθήκοντος και τα μέλη της αστυνομίας να τηρούν με σχολαστικότητα τις οδηγίες και τις εντολές των αρμόδιων. Δεν δικαιολογείται χαλαρότητα σε μια πολυπολιτισμική χώρα. Η ασφάλεια των πολιτών προέχει και βάλλεται.

Ας δούμε όμως μερικά στατιστικά στοιχεία γύρω από αυτή την κατάσταση.

1. Οι αριθμοί αποδράσεων από το 2020 μέχρι σήμερα

• 2020: 2
• 2021: 6
• 2022: 6
• 2023: 1
• 2024: 2
• 2025: 1

2. Οι συνθήκες αποδράσεων

• Αστυνομικοί σταθμοί / κρατητήρια: 12
• Μεταφορά σε νοσοκομεία, νοσηλεία : 4
• Χώροι δικαστηρίων : 1
• Μεταφορά σε αστυνομικό σταθμό: 12

3. Το προφίλ ενός δραπέτη

• Αντικοινωνική προσωπικότητα
• Ναρκισσισμός
• Παρορμητικότητα
• Διαταραχές άγχους
• Διαταραχές της διάθεσης
• Ψυχωσικά χαρακυηριστικά

Τα στατιστικά στοιχεία έχουν ληφθεί από την εφημερίδα "Η καθημερινή" της Κυριακής 12/1/2025

Ποιος είναι ο Μετανάστης, ο Λαθρομετανάστης και ποιος ο Πρόσφυγας

 
    
 

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

 
 
      Στη σημερινή εποχή που τα μεταναστευτικά κύματα των ανθρώπων γιγαντώνονται αρμόζει στον καθένα από εμάς να γνωρίζει τους όρους:  Μετανάστης, Λαθρομετανάστης, Πρόσφυγας και να μην τους συγχέει. Η λογική ότι όλοι είναι άνθρωποι, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την ίση μεταχείριση τους από τις κρατικές υπηρεσίες. Σίγουρα και είναι ηθικό να δείχνουμε την ανθρώπινη πλευρά μας σε κάθε περίπτωση, είναι όμως απολύτως λογικό να τηρούμε τους νόμους του κράτους προκειμένου να προστατεύουμε την οντότητά του, χωρίς να εκτιθέμεθα στο διεθνές χώρο, με σεβασμό στις πιθανές συμβάσεις που έχουμε υπογράψει και πρέπει να υπακούμε.
 




Μετανάστης:

    Ο όρος μετανάστης προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική γλώσσα: < μετά + ναίω (κατοικώ, διαμένω, βρίσκομαι)
 
    Είναι αυτός που αλλάζει τόπο κατοικίας με την συνηθέστερη αιτία την εύρεση μιας νέας εργασίας. Ο Μετανάστης εισέρχεται στο νέο τόπο που επιθυμεί να ζήσει, στην καινούργια χώρα που επέλεξε να κατοικήσει και να  εργαστεί, από τις νόμιμες πύλες εισόδου. Ως νόμιμες πύλες εισόδου σε μια χώρα, σε ένα τόπο λογίζονται τα αεροδρόμια, οι συνοριακοί σταθμοί ελέγχου, τα λιμάνια.

    Από τα βασικά χαρακτηριστικά του μετανάστη είναι η προσαρμογή στις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου που έχει επιλέξει να ζήσει και ο σεβασμός τους. Ο σεβασμός επεκτείνεται και προς το πολίτευμα, την κοινωνία αλλά και το διοικητικό σύστημα που βρίσκει στη νέα του χώρα. Παράλληλα, δηλώνει την επιθυμία του να έχει το δικαίωμα να ασπάζεται τη θρησκεία του, χωρίς να προκαλεί τις τοπικές κοινωνίες.
    Ο μετανάστης μπορεί να είναι εσωτερικός και εξωτερικός. Εσωτερικός αυτός που αλλάζει περιοχή εντός της πατρίδας του και εξωτερικός αυτός που μεταβαίνει σε άλλη χώρα.
    Συνώνυμα του Μετανάστη είναι: ο Αποδημητής, ο Μέτοικος, ο Εμιγκρές, ο Απόδημος
    Στη σημερινή εποχή η μετανάστευση εντός της ΕΕ γίνεται με απλές διαδικασίες, ενώ εκτός της με τη λήψη Βίζας ή άλλων εγγράφων που καθορίζονται από διμερείς δύο κρατών ή από σχετικές συμφωνίες συμμαχιών.
Στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη διαβάζουμε πως ο Μετανάστης είναι αυτός που εγκαταλείπει με τη θέλησή του την πατρίδα του για να εγκατασταθεί επί μακρόν σε άλλη χώρα. Συνήθως η μετοίκιση αυτή γίνεται για οικονομικούς λόγους και έχει ως προοπτική την επιστροφή του στην πατρίδα του.
 
 
Λαθρομετανάστης:
 
      Η Λέξη λαθρομετανάστης είναι σύνθετη και αποτελείται από τις λέξεις :
Λάθρο + μετανάστης = Δημοτική κοινή: λαθρο- < αρχαία ελληνική λαθραῖος < λάθρα < λανθάνω (κάτι που γίνεται στα κρυφά, μη νόμιμα + μετά + ρήμα : ναίω (κατοικώ, διαμένω)
      Συμπερασματικά είναι το άτομο που έχει μετακινηθεί σε χώρα στην οποία δεν είναι νόμιμος υπήκοος, χωρίς να έχει τηρήσει τις διαδικασίες που ορίζουν οι νόμοι της χώρας υποδοχής. Ο παράτυπος και παράνομος μετανάστης. Ο όρος είναι μειωτικός
     Το 2018 η Ελλάδα με απόφαση του Αρείου Πάγου ζητούσε από τις υπηρεσίες του να μη χρησιμοποιείται ο όρος λαθρομετανάστης, αλλά οι όροι «παράτυπα εισερχόμενος στη χώρα», «πρόσφυγας», «μετανάστης», «οικονομικός μετανάστης», «αιτών άσυλο», με δικαιολογία την αποτροπή χρήσης μειωτικών για την προσωπικότητα όρων και την αποφυγή φαινομένων ξενοφοβίας και ρατσισμού:
       ※  Έγγραφο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κοινοποίησε η εισαγγελία Πρωτοδικών Ηρακλείου στις διευθύνσεις Εκπαίδευσης, για την απάλειψη του μειωτικού όρου «λαθρομετανάστης» από τα υπηρεσιακά έγγραφα.*
 
       Διαβάζουμε στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη: Λαθρομετανάστης είναι το πρόσωπο  που μετακινείται και εγκαθίσταται σε χώρα άλλη από αυτή της καταγωγής του, χωρίς να πληροί τους απαραίτητους όρους ή χωρίς να έχει περάσει από τις νόμιμες διαδικασίες.
 
      Από τη στιγμή λοιπόν που δεν κινούνται οι νόμιμες διαδικασίες εισόδου στην χώρα, ο λαθρομετανάστης καταπατά την εδαφική ακεραιότητα της.
 
              * Η απόφαση του Αρείου Πάγου αναφέρει: Από τις διατάξεις αυτές, προκύπτει ότι θεσμοθετείται αδίκημα υπαλλακτικώς μικτό, τελούμενο με οποιονδήποτε από τους προβλεπόμενους τρόπους, από τα πρόσωπα τα οποία αποδέχονται να μεταφέρουν στην Ελλάδα αλλοδαπούς που δεν έχουν δικαίωμα να εισέλθουν στο έδαφός της, ή τους προωθούν στο εσωτερικό της χώρας, ή διευκολύνουν την μεταφορά ή την προώθησή τους, γνωρίζοντας τη αυθαίρετη είσοδο τούτων ως λαθρομεταναστών. (Απόφαση 1485 / 2010 )
 
 
Πρόσφυγας:
 
 

 Πρόσφυγας είναι το άτομο που αναγκάζεται να φύγει από τη χώρα του επειδή κινδυνεύει η ζωή του λόγω πολέμου, εμφύλιας σύρραξης, γενοκτονίας, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων κτλ. Και θεωρείται πρόσφυγας μόνο στην πρώτη ασφαλή χώρα που μεταβαίνει, αιτώντας εφ΄ όσον το επιθυμεί και πολιτικό άσυλο.

    Η ετυμολογία της λέξης: πρόσφυγας < (ελληνιστική κοινή) πρόσφυξ < προσφεύγω < πρός + αρχαία ελληνική φεύγω
   Υπάρχουν περιπτώσεις χωρών όπως πχ η Κύπρος, που έχουμε εσωτερικούς πρόσφυγες. Δηλαδή πολίτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να εγκατασταθούν σε άλλη περιοχή εντός της χώρας τους λόγω πολέμου κτλ. Τέλος υπάρχουν και οι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους λόγω φυσικών καταστροφών.
    Στην Κύπρο βάσει του νόμου :2000 (6(I)/2000) (περί προσφύγων νόμος)
ο πρόσφυγας λογίζεται όπως τα παρακάτω άρθρα:
     3.-(1) Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής, ή πρόσωπο, που δεν έχει ιθαγένεια, το οποίο, ενώ είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του ως αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο να επιστρέψει σ’ αυτή και στο οποίο δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 5.*
        (2) Στην περίπτωση προσώπου, το οποίο έχει περισσότερες από μία ιθαγένειες, ο όρος “χώρα ιθαγένειας”, που αναφέρεται στο εδάφιο (1), σημαίνει κάθε μια από τις χώρες των οποίων έχει την ιθαγένεια, και πρόσωπο δε θεωρείται ότι δεν έχει την προστασία της χώρας της ιθαγένειας του, αν, χωρίς οποιοδήποτε βάσιμο φόβο για καταδίωξη του, δεν έχει χρησιμοποιήσει την προστασία μιας από τις χώρες, της οποίας είναι πολίτης.
 
           *(5) Αιτητής αποκλείεται από το καθεστώς του πρόσφυγα-
 
                    (α) σε περίπτωση που τυγχάνει ήδη διεθνούς προστασίας ή συνδρομής από όργανα ή οργανισμούς ή γραφεία των Ηνωμένων Εθνών άλλα από την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες∙ εάν η εν λόγω προστασία ή συνδρομή έχει παύσει για οποιοδήποτε λόγο, χωρίς να έχει διευθετηθεί οριστικά η κατάσταση τέτοιου προσώπου σύμφωνα με τα οικεία ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τέτοιο πρόσωπο δικαιούται αυτοδικαίως τα ευεργετήματα του παρόντος Νόμου∙ ή
 
                  (β) σε περίπτωση που αναγνωρίζεται από τις αρμόδιες αρχές της χώρας όπου έχει μετοικήσει ως έχων τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την κατοχή της ιθαγένειας της εν λόγω χώρας ή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις αντίστοιχα προς αυτά∙ ή
 
                  (γ) σε περίπτωση που υπάρχουν σοβαροί λόγοι ότι (καταζητείται ως δολοφόνος, πολιτικά αδικήματα, ηθικός αυτουργών ποινικών πράξεων κ.α)
 
Στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη διαβάζουμε:
πρόσφυγας (ο/η) {(θηλ. γεν. πρόσφυγος) | προσφύγων} το πρόσωπο
που εξαναγκάζεται σε φυγή από τον μόνιμο τόπο εγκατάστασης του
ή την πατρίδα του, κυρ. για να αποφύγει διωγμούς από την επίσημη ε-
ξουσία: οι ~ τής Μικρασιατικής Καταστροφής | τής Κύπρου | τού Πό-
ντου || πολιτικός ~ || κύμα | συνοικισμός | στρατόπεδο προσφύγων ΦΡ.
οικονομικός πρόσφυγας βλ. λ. οικονομικός.
[ΕΤΥΜ. < μτγν. πρόσφυξ, -υγος < αρχ. προσφεύγω, πβ. κ. φυγάς - φεύ-
γω].