Αύξηση των ποσοστών της ΕΔΕΚ !

 

Στις Ευρωεκλογές του 2019 η ΕΔΕΚ παγκύπρια βγήκε 4ο κόμμα, με ποσοστό  

10.58%. 

Συνολικά απέσπασε από το εκλογικό σώμα 29715 ψήφους. 

Αυτό λοιπόν το ποσοστό όχι μόνο θα πρέπει να κρατηθεί συμπαγές αλλά και να μεγαλώσει! 

Οι Δημοσκοπήσεις όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελούν συνήθως μια ψευδαίσθηση ικανή να επηρεάσει και επηρεάζει τους ψηφοφόρους. Και στις εκλογές του 2019 οι δημοσκοπήσεις έδειχναν την ΕΔΕΚ πολύ χαμηλά με ποσοστά που την τοποθετούσαν πολύ χαμηλά στην θέση των κομμάτων. Ο κόσμος τους διέψευσε. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να συμβεί και σε αυτές τις εκλογές. Ο ψηφοφόρος της Κύπρου αρκεί να κλείσει τα αυτιά του στις επικίνδυνες και ανώφελες θέσεις που πρεσβεύουν συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες και να πειστεί από τις καθαρές θέσεις της ΕΔΕΚ. 

Προσωπικά ελπίζω στην :Αύξηση των ποσοστών της ΕΔΕΚ !

Δημήτριος Γκόγκας: θέλω να είμαι μέρος της Λάρνακας που εξελίσσεται και βελτιώνεται όσο ζω και αναπνέω!

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ 

https://apopsilarnaka.blogspot.com/2024/05/blog-post_13.html

Στον δρόμο για τις εκλογές, για τις Δημοτικές Εκλογές,

 

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Στον δρόμο για τις εκλογές, για τις Δημοτικές Εκλογές, στις οποίες και εγώ έχω την τιμή να είμαι Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Λάρνακας, θα ήθελα να επισημάνω ότι ο Πλάτωνας στο έργο του "ΠΟΛΙΤΕΙΑ"αναφέρει, "όταν οι φιλόσοφοι βασιλέψουν και οι βασιλιάδες φιλοσοφήσουν, μόνο τότε θα ευτυχήσουν οι λαοί". Δυστυχώς δεν συμβαίνει στη σημερνή εποχή. Οι Βασιλείς, οι άρχοντες του τόπου δεν έχουν εντάξει την ... φιλοσοφία στην πολιτική τους και οι Φιλόσοφοι δεν γίνονται βασιλείς και άρχοντες του τόπου. Ας εμβαθύνουμε λοιπόν στο τι πρεσβεύει ο καθείς από εμάς και ας αποκλείσουμε όσο είναι δυνατόν την επηρροή της εικόνας που συνήθως μας παραπλανά. Όχι λοιπόν μόνο στη βιτρίνα αλλά ας κοιτάξουμε μέσα στο μαγαζί, την ποιότητα και την ...τιμή!

Δημήτριος Γκόγκας : Οι προτάσεις μου για τον Πολιτισμό

 

Χαικού / του Δημητρίου Γκόγκα (Έπαινος στην κατηγορία : Ποίηση Χαικού/ Ζ' Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός των Πνευματικών Οριζόντων Λεμεσού- Εφαλτήριο Λόγου Τέχνης και Πολιτισμού /2024)

 

Απολογούμαι.
Εκλιπαρώ λύτρωση
στο σπαθί της γης.
 
Στην άβυσσό μου,
θα βρεις σταγόνες μελιού
και αίμα πικρό.
 
Στη λίμνη βουτά
το φεγγάρι. Η νύχτα
εξορίζεται.

Πολιτεία / του Δημητρίου Γκόγκα (Εύφημη Μνεία στην κατηγορία : Ποίηση Ενηλίκων σε ελεύθερο στίχο/ Ζ' Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός των Πνευματικών Οριζόντων Λεμεσού- Εφαλτήριο Λόγου Τέχνης και Πολιτισμού /2024)

 

 

Τον χρόνο που τρέχει, είχε βγει βόλτα η πρωινή υγρασία,
απ΄ το ηλιόφωτο θόλο, κάτω στα αλώνια και πέρα,
που κλείνει την ανθρώπινη μοναξιά στις απέραντες ορέξεις μας.
Κρέμονται χρυσόπλεκτα σκουλαρίκια οι ανάσες,
στα καλλίγραμμα αυτιά της – ακόμα - κοιμώμενης πόλης.
Αμέριμνη, αμετανόητη για τις βραδινές ασελγείς πράξεις της.
Ουδέν ίχνος πόνου στην μέση της ραχοκοκαλιάς, στη κένωση της απληστίας. 
Ένα πέπλο μυστηρίου, αραχνοΰφαντο, τυλίγει αλόγιστα
τους περαστικούς σκουρόχρωμους επισκέπτες,
της ξεπεσμένης εποχής σε μια ρατσιστική εξέδρα από ράβδους και πίνακες. 
Μα να, η νομιμόφρονα παράνοια
και εκείνων που έρχονται γονυπετείς με τα ναυλωμένα πλοιάρια εξ ανατολών,
παραδομένοι στο μαύρο πέπλο ενός γαληνεμένου προφήτη
και των υποταγμένων στον μονογενή δοξασμένο θεό.
Κι όμως χρηστή δεν κατέστη η αλλόφρονα ζωή τους.
Εικάζεται πως θα γραφεί στο κιτάπι, με το στερητικό πρώτο γράμμα.
 
Η ώρα που περιεργάζεται τις πνιγηρές ερωτικές ανάσες,
προχωρά αργά και τρανώνεται.
Ο μαύρος ύπνος, πρόσκαιρος απαθής θάνατος,
γλυκόπικρους καρπούς αφήνει,
συνεχίζει μονάχος και γυμνός να βρει τραχείς ανθρώπινους θορύβους
που θα ορίσουν την μέρα, θα σκαλίσουν το ρολόι και θα πούνε:
«Να οι βηματισμοί των ανθρώπων,
να η ιλαρή ιστορία, να το μέλλον μας»
 
Και οι ύστεροι τυφλοί, κρατώντας στο χέρι μια φωνή ανήκουστη και άυλη,
με ύφος απελπισμένων και ανέλπιδων κι άλλοι αμήχανοι κρατώντας κέρατα, δικράνια και φτυάρια, υψώνουν τη τσιμεντένια πολιτεία, πιο πάνω,
ίσα με τον ουρανό.
 
Σ΄ ένα μονόδρομο που αλυχτά, κραυγάζει και πνίγεται,
καθώς ανοίγει συθέμελα, μια πελώρια γούρνα με το άλικο νερό της να κοχλάζει.
Σ΄ ένα αδιέξοδο δρόμο που ουρλιάζει και χάνεται ,
ως λιγοστεύει ο αέρας των ανθρώπων.