Έμμετρα Ποιήματα της Ειρήνης και του Πολέμου (Από την Ποιητική Συλλογή : ...Της Ειρήνης και του Πολέμου)

 

…ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

[Ποίηση, Διήγημα,κείμενο]

                                                              

                

 

 

Επιμέλεια Συλλογής: Δημήτριος Γκόγκας

2022

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΚΟΓΚΑ

… ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ISBN : Προσωπική Έκδοση

© Δημήτριος Γκόγκας

e-mail: dimitriosgogas2991964@yahoo.com

 

Τίτλος συλλογής: … ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ  

                                Ενότητες:

                                Α. Τα Χαικού της Ειρήνης και του Πολέμου

                                Β.  Ποίηση στη κοινή Νεοελληνική                                            

                                Γ.  Διηγήματα και κείμενα

                                Δ. Έμμετρη ποίηση

 

Σελιδοποίηση: Δημήτριος Γκόγκας

ΕΚΤΥΠΩΣΗ- ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ

 

    Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται από τις διατάξεις της Κυπριακής Νομοθεσίας [Ο περί του Δικαιώματος Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Συγγενικών Δικαιωμάτων Νόμος του 1976 (Ν. 59/1976), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι και σήμερα] και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου του βιβλίου χωρίς την έγγραφη συναίνεση από τον συγγραφέα και τον εκδότη.

 

 

 

 

Στους ποιητές και ποιήτριες του κόσμου

 που πολεμούν με τους στίχους και τα κείμενα τους

τον πόλεμο και ενισχύουν την ειρήνη

 

 

 

 

Σημείωση

 

 

Η Ποιητική συλλογή είναι αποτέλεσμα έμπνευσης, βασισμένη στην απουσία ειρήνης, στην συνεχή απειλή του πολέμου και την ανάγκη παρέμβασης του Ποιητή.

 

Είπαν για την ειρήνη:

ü      Αν θέλεις να κάνεις ειρήνη, μη μιλάς με τους φίλους. Μίλα με τους εχθρούς σου. Μοσέ Νταγιάν, 1915-1981, Ισραηλινός υπουργός & στρατιωτικός

ü      Ειρήνη είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο πολέμων. Ζαν Ζιρωντού,  1882-1944, Γάλλος συγγραφέας

ü      Αν θέλεις να δουλέψεις για την παγκόσμια ειρήνη, πήγαινε σπίτι σου και αγάπα την οικογένειά σου. Μητέρα Τερέζα, 1910-1997, Καθολική καλόγρια, φιλάνθρωπος και αγία

ü      Ειρήνη ανά γην κουροτρόφος.: Η ειρήνη τρέφει γιους στον κόσμο. Ησίοδος, 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (Έργα και Ημέραι -228)

ü      Οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον. Ρήγας Φεραίος , 1757-1798, Εθνομάρτυς («Το Σύνταγμα», άρθρο 121)

ü       

Είπαν για τον πόλεμο:

ü           Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται. Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών. Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

ü          Τα κατά πόλεμον κρατούμενα των κρατούντων είναι φασιν. Όσα κυριεύονται στον πόλεμο λέγεται ότι ανήκουν στου νικητές. Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (Πολιτικά 1255)

ü          Ξυνόν ανθρώποις Άρης. Για τους ανθρώπους ο Άρης (=πόλεμος) είναι ένα συνηθισμένο κακό. Αρχίλοχος, 725-650 π.Χ., Αρχαίος ιαμβογράφος

ü          Si vis pacem para bellum.: Αν θες ειρήνη να ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Βιργίλιος, 70-19 π.Χ., Ρωμαίος ποιητής

ü          Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν. Πωλ Βαλερύ, 1871-1945, Γάλλος ποιητής

 

Στην ενότητα: Έμμετρα Ποιήματα, συμμετέχουν οι παρακάτω ποιητές και ποιήτριες

                        

1.    Δημήτριος Γκόγκας

2.    Χάρης Μελιτάς

3.    Ανδρούλλα Θεοκλή Νικηφόρου

4.    Πάνος Παρασκευάκος

5.    Γιάννης Παρασκευόπουλος

6.    Αντρη  Περικλέους

7.    Δέσπω Πηλαβάκη

8.    Ελευθέριος Πλουτάρχου

9.    Μαίρη Σκαπαρθιωτάκη

 

 

 

ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΓΙΝΗΚΑΝ τα ΠΟΥΛΙΑ / Δημήτριος Γκόγκας

 

Πουλιά γινήκαν, βράδυ, οι στρατιώτες

και πέταξαν στην απλωμένη γη,

να βρούνε του παραδείσου τους προδότες,

που ρίχνουνε στους τάφους μας κρασί.

 

Σιγά- σιγά, ο ήλιος σαν θα ΄ράξει,

κι απλώνουν στην σκιάδα τα φτερά,

στο μεσοστράτι ο θάνατος θ΄ αστράψει.

Θυμάρι θα μυρίσει η δημοσιά.

 

Πουλιά γινήκανε και φτερουγίζουν,

πάνω απ΄ το πέλαγος των στεναγμών,

είν ΄ τα πουλιά, που κάποιοι τουφεκίζουν,

στην γκρι γραμμούλα των ωκεανών.

 

*

 

ΕΙΡΗΝΗ / Χάρης Μελιτάς

 

Θέλω να χτίσω πολιτεία ανοχύρωτη

δίχως στρατόπεδα, κανόνια και κουρσάρους

να ζητιανεύουν οι πολέμαρχοι απλήρωτοι

λίγες δεκάρες σιωπής απ' τους φαντάρους.

 

Ξέχνα το μίσος στην κρεμάστρα

βάλε δυο ρόδες στο πρωί

βγάλε το κάπα απ' τα κάστρα

να ξαστερώσει η ζωή.

 

Θέλω να φτιάξω σταυροδρόμια ανοχύρωτα

να καταργήσω κλειδαριές και διαβατήρια

να ταξιδεύουν οι λαοί μ' ανεπικύρωτα

απεριόριστα ονείρων εισιτήρια.

 

Ξέχνα το μίσος στην κρεμάστρα

βάλε δυο ρόδες στο πρωί

βγάλε το κάπα απ' τα κάστρα

να ξαστερώσει η ζωή.

 

*

 

Της Ειρήνης και του πολέμου / Ανδρούλλα Νικηφόρου

 

 

Κουρελιασμένη και σκυφτή,

σε μια γωνιά του δρόμου,

βλέμμα θολό και σκυθρωπό,

στο μίασμα του τρόμου.

 

Στ’ αποκαΐδια της φωτιάς,

ψίχουλα λύτρωσης γυρεύει,

χλωμά παιδιά κι ανήμπορα,

γύρω της τα μαζεύει.

 

Ανατριχίλα και καπνός,

οι αιθέρες σκοτεινιάζουν,

μοιρολογεί, θρηνεί, κορμιά νεκρά,

στο χώμα που σπαράζουν.

 

Σκισμένα ρούχα να φορεί,

που βάφτηκαν με αίμα,

τρέχει στους δρόμους η Ειρήνη,

όνειρα στους τοίχους κρεμασμένα.

 

Ζεστό το αίμα να κυλά,

σαν νερό στο ποτάμι,

ο εχθρός στην ψυχή του συμπόνια,

ούτε και ένα δράμι.

 

Αιωρείται το κάδρο στο τοίχο,

αμίλητη κοιτάζει,

μια φωτογραφία ραγισμένη,

απ’ της ψυχής τον πόνο σπαράζει.

 

Ιαχή του πολέμου,

κορμιά σημαδεύει,

τουφεκίζει, περνάει,

ερείπια πίσω σκορπάει.

 

Ο λαός την Ειρήνη ποθεί,

σφετεριστές συμφερόντων,

τα δίκτυα απλώνουν,

χώρες, πόλεις, χωριά τα σκλαβώνουν.

 

Η Ειρήνη αέρινο πουλί,

 κλαδί ελιάς για να προσφέρει,

στο ράμφος του σφικτά κρατεί,

αθώος κόσμος ποτέ μην υποφέρει.

 

 

 

 

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΕΜΟΣ / ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΚΟΣ ΠΑΝΟΣ

 

 

Η μείωση στη παραγωγή, τους έμπορους έχει κλονίσει

γι’ αυτό και συγκεντρώθηκαν, στο πρόβλημα να βρούνε λύση.

Όπλα, σφαίρες ,πυρομαχικά, στα ράφια στοιβαγμένα

κι’ αν μείνουνε απούλητα, τα κέρδη μειωμένα.

 

Το πρόβλημα είναι παλιό, το έχουν, ξανά αντιμετωπίσει

η λύση μια, γι’ αυτούς γνωστή, ΠΟΛΕΜΟΣ, θα πρέπει να αρχίσει.

Τα είπαν κι’ αποφάσισαν, την μοιρασιά να βρούνε

και όλα είναι έτοιμα, τις λεπτομέρειες να δούνε.

 

Το που και πως, πότε, γιατί και πόσο πρέπει να κοστίσει

τα αίτια και αφορμές, που τη ¨κοινή τη γνώμη¨ θα κοιμίσει.

Πόσοι νεκροί, ποιοι ζωντανοί,  ποιες χώρες αποτεφρωμένες

να βρούνε χήρες, ορφανά και μάνες μαυροφορεμένες.

 

Κι’ αν όλα αυτά σου φαίνονται, πως είναι παραμύθι

γύρνα ν’ αποκοιμηθείς, στη λησμονιά στη λήθη.

κι’ αν αύριο είναι αργά, δεν φθάνει ένα συγνώμη

ΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΣΥ Ν’ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ.

 

 

 

 

 

Κάπου κλαίει ένα παιδί / Γιάννης Παρασκευόπουλος

 

 

κάπου κλαίει ένα παιδί

φοβάται μην πεθάνει

σφαίρα μήπως και το βρει

δεν ξέρει τι να κάνει

 

κρυμμένο είναι σα λαγός

μέσα στης γης το βάθος

τη χώρα του κακός ταγός

ν 'αρπάξει θέλει με πάθος

 

η απορία μου είναι αυτή

προς τους πολιτισμένους

άραγε φταίει το παιδί

για ηγέτες αίμα διψασμένους; ; 

 

γέλιο χαρίστε στο παιδί

χαρίστε του την ειρήνη

ο πόλεμος να εξαφανιστεί

αυτό είναι ανδριοσύνη

 

 

*

 

Χάσαμε την ειρήνη / Άντρη Περικλέους

 

Πάνω στο κύμα της σελήνης μέσα στων όπλων την φωτιά

χάσκει το άλλοθι της μνήμης μείναν τα χέρια αδειανά.

 

Φορέσαμε ερπύστριες πατήσαμε τα όνειρα

χτυπήσαμε τις γεννήτριες της ύπαρξης τα γόνιμα.

 

Διώξαμε την ειρήνη μας την χώσαμε στον βούρκο

διαλέξαμε τον πόλεμο από εγωισμό και πλούτο.

 

Την είδανε να περπατά σαν ιέρεια αγάπης

με καιόμενα φτερά μέσα σε λαίλαπα απάτης

 

Παιδί είμαι του πολέμου την έζησα σποραδικά

σαν χάδι ενός αγγέλου στης μάνας τα ζεστά ψωμιά.

 

Κούρνιαζα στην αυταπάτη και καρτερούσα μια φωνή

να μου φωνάξει να μου πει ειρήνη έφτασε στην γη

 

Στο χτύπημα μιας αστραπής πέφτω στο χώμα σαν κραυγή

την βλέπω ολόρθη σκυθρωπή. Είσαι η ειρήνη; Είσαι αυτή;

 

Πες στους δικούς σου τους θνητούς να με γυρέψουν να με βρουν

πάνω στου χθες τους συνειρμούς μέσα στου αύριο τους ρυθμού.

 

Ειρήνη θεριεύει εδώ στη γη όταν τα χείλια μας γελούν

όταν καθάρια φτάνει η αυγή κι ελπίδα τις καρδιές κερνούν

 

 

*

 

ΘΕΕ ΜΟΥ / Δέσπω Πηλαβάκη

 

Κοίτα Θεέ μου τα παιδιά

με υψωμένα χέρια

θαρρούν τους ρίχνουνε

φωτιά του ουρανού τ ´αστέρια.

 

Πατέρες πολεμούν σκληρά,

μητέρες δακρυσμένες

 βρέφη κρατούν στην αγκαλιά

και τρέχουν τρομαγμένες.

 

Ο πόλεμος αθάνατος

τον θάνατο σκορπάει,

που νέους, γέρους και παιδιά

τυφλά τους ακουμπάει.

 

Κοίτα Θεέ μου συμφορά,

καταστροφή στη γη μας,

ανθρώπου χέρι μας κτυπά

και ξύνει την πληγή μας.

 

Μάτια δεν έχει ο πόλεμος

και ούτε ξεχωρίζει,

σκοτώνει χωρίς έλεος

και τις καρδιές μαυρίζει.

 

Άκου Θεέ μου προσευχές

που κάνουν οι ανθρώποι,

θέλουν ειρήνη και ζωή,

να αναστηθούν οι τόποι!

 

 

 

Χιλιάδες γερανοί / Ελευθέριος Πλουτάρχου

.

Στα δώδεκα, Σαντάκο*,

ο ύπνος σου βαθύς,

ακόμα λίγοι γερανοί

στον ουρανό να πάνε

κι ας είναι από χαρτί!

.

Η Κίγιο… έγινε καλά,

μα δεν ξύπνησες εσύ…

Όλοι οι φίλοι μια φωνή,

χιλιάδες γερανοί…

για την Ειρήνη!

.

*Η Σαντάκο Σασάκι ήταν ένα ακόμα θύμα της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Διαγνώστηκε με λευχαιμία το 1954 Σύμφωνα με έναν ιαπωνικό μύθο, όποιος διπλώσει 1000 χάρτινους γερανούς με «οριγκάμι» θα του πραγματοποιηθεί μια ευχή. Η ευχή της να γίνει καλά. Έφτιαχνε γερανούς και έγραφε γράμματα για την ειρήνη. Πέθανε το 1955 πριν προλάβει να τους φτιάξει όλους και οι φίλοι της έφτιαξαν όσους υπολείπονταν. Έγραψαν επίσης τα γράμματά της σε βιβλίο, για να μάθει όλος ο κόσμος την ευχή της για παγκόσμια ειρήνη.

.

Ελ. Πλουτάρχου. Ονείρατα και Στοχασμοί (αδημοσίευτη ποιητική συλλογή)

 

 

 

 

 

 

 

 "Η Αγάπη ειρήνη ας φέρει στη γη" / Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη

 

Εισ' αστέρι

που μάχεται δίπλα

σ' εκείνους,

που την ζωή τους

δίνουνε άδικα.

 

Οι φωνές των

 ανθρώπων βαθαίνουν

στους τοίχους

ενώ ποιήματα

γράφουνε, άμετρα.

 

Με πανό γεμάτα

συνθήματα Ειρήνης

μα καρδιές

 υποφέρουν απουσία

εκείνης δες,

ο παράδεισος είναι

 ακόμα, κενός..

 

Διορθώνει ο Θεός!

Της αγάπης το θαύμα,

ειδέτε!

Μες σε κάθε ψυχή,

ας γεμίσει

ειρήνη, τη Γη.

 

Μα πώς να φωνάξω,

το όνομα σου αν

ακούς;

Του παράλογου η

δίνη, εξουσίες χαρίζει,

σε ηγέτες τυφλούς.

 

Μη γεμίσεις πληγές

το κορμί και το νου σου

και τους φίλους

που χάνεις θύμηση σου, ας

γίνουν, Αλλού.

 

Είναι κρίμα που

τόσοι έχουν γίνει σκιές,

σε βωμούς συμφερόντων'

 απουσία ανθρωπιάς,

που να κλαις!

 

Δυνατά θα φωνάξω

η Ειρήνη να βγει.

Μα πού κρύφτηκε

η έρμη;

Φοβισμένο λευκό

περιστέρι'

τρομαγμένο παιδί.

 

Φυσικά

θα σου στείλω,

 της αγάπης φιλί

να το βάλεις

στο κόρφο

 φυλαχτό Σου κι ευχή!..