ΕΙΚΟΝΑ ΕΤΟΥΣ 1975 : Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό: του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2018 (ISBN 978-9925-7392-4-0) /(e-book)

 

Στο Δημοτικό σχολείο του Στρυμονικού Σερρών

είχαν ταχθεί άρματα. Άσκηση.

Προστασία χώρου συγκέντρωσης αιχμαλώτων.

Η εποχή, χτυπούσε όμως παλμούς χούντας.

 

 

Στο προαύλιο είχαν τα τανκς παραταχθεί

δυο τρεις φαντάροι ζαλισμένοι με τα κράνη

στο παραμάσχαλα, βάραγαν προσοχή

και οι χωρικοί πάνω στους ώμους το δικράνι.

 

Παιδιά εμείς, φορώντας για σακάκι αφοβιά

αγγίζαμε το σίδερο με-δικαίως – απορία

κάποιο πετάρισμα που έγραψε η καρδιά

ξεφύλλισμα ήτανε στα σχολικά βιβλία.

 

Και η περίπολος το βράδυ μες στους δρόμους

σαν την αγέλη κάποιων λύκων που αλυχτούσε

με τους σουγιάδες ακονίζαν λαιμητόμους,

για θεατή είχαν μια μάνα που πεινούσε.

 

Στης  μέρας το πουρνό, τους βρήκαμε εκεί

στην άκρη του Δημοτικού Σχολείου να χουχουλιάζουν.

Γύρω απ΄ τα κάρβουνα που άφησε η φωτιά. Σκυφτοί;

Και κάποια αετών φτερά στους ώμους τους ν΄ αλλάζουν.

Παραλία περιοχής Καστέλλας στην Λάρνακα

 
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι όταν πέφτει στην αντίληψή μου μια άσχημη κατάσταση στην πόλη που ζω τα τελευταία χρόνια και την αγαπώ ως πατρίδα μου, να την κοινοποιώ στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και να την αποστέλλω στο Δήμο της Λάρνακας με την παράκληση να προβούν στην αποκατάσταση της, στην επιδόρθωση των κακώς κακτημένων. 

 

Στην παραλία λοιπόν της Καστέλλας στην περιοχή του Makenzie  μπορεί να δει κανείς τις αυτοσχέδιες κατασκευές συμπολιτών μας, τον μικρό σκουπιδότοπο και τους κατεστραμένους κάδους απορριμμάτων. Η παραλία της Καστέλλας, υποδέχεται καθημερινά δεκάδες, εκατοντάδες επισκέπτες, τουρίστες και ντόπιους. Φανταστείτε τις αντιδράσεις τους όταν αντικρύζουν αυτές τις εικόνες, αλλά και τις εντυπώσεις που τους αφήνουν. 

Νομίζω πως η Δημοτική αρχή θα πρέπει να επέμβει άμεσα για την αποκατάσταση της απαράδεκτης αυτής κατάστασης. 

Η λιοχαρη κι ο γιος /Δημήτριος Γκόγκας

Είχε πλεξούδες τα μαλλιά

και θαλασσί στα μάτια.

Έχτιζε μες στα όνειρα

στη θάλασσα παλάτια.

Ήταν του φεγγαριού ο γιος.

Το σφύριγμα τ ανέμου.

Κι ένιωθε μέγας και τρανός

σαν πέταγε θεέ μου.

Πρωί είδε τη λιοχαρη,

τη λουλούδοστολισμένη.

Ανεμελη σ' ένα σκαρί

και κάτι να προσμένει.

Το όνομα της ρώτησε.

Ποιο άστρο την ορίζει.

Κι όλο ο καμπος φώτισε

κι άρχισε να μυρίζει.

Είμαι η Πούλια που γροικας.

Τη νύχτα ανασαίνω.

Στα σύννεφα του ουρανού

γεννιέμαι και πεθαίνω.

Ενώθηκαν οι μοίρες τους.

Δροσιστηκαν οι χρόνοι.

Οι ανεμώνες άνοιξαν

και λύγισαν οι κλώνοι.

Η ΦΟΝΙΣΣΑ: Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό: του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2018 (ISBN 978-9925-7392-4-0) /(e-book)

 

Έβγαλα ένα αχ και μία φόνισσα

πρόβαλλε. Mια ζοφερή γερόντισσα.

«Δεν έφταιγε που έκανε το τάμα της!»

που κάπνιζε την νύχτα η καμινάδα της.

 

Ονόματα στο κίτρινο τεφτέρι της,

της τ΄ άρπαξα με μιας από το χέρι της,

της είπα: πως τελειώνει το κερί της

αγέλαστη φροντίζει την φυγή της.

 

Τσεμπέρι μαύρο, άφησε στην πλάτη της,

πάτησε το αχ στο σκαλοπάτι της,

παράδεισους την είδα να σκουπίζει,

ανέμους με μια σκούπα να σκορπίζει!

 

Προσπάθησε να φύγει για τον Άδη,

κατηφορίζοντας  σ΄ ένα πηγάδι,

εκεί που πίστευε πως οι Αγγέλοι,

με ζάχαρη ζούνε και άγριο μέλι!

 

Και μια Αυγούλα, μια κακή γειτόνισσα,

της είπε με οργή πως: «είσαι φόνισσα»

Τα βήματα την πήγανε στην θάλασσα,

εκεί που τις φτερούγες της τις άπλωσα.

 

Τις πήρα υγρές, στεγνώσαν και σου χάρισα

αυτό το αχ, που πάτησε μια μάγισσα.

Στα σύννεφα  σαν άγγελοι ανθίσανε

και μυρωδιές στον κόσμο μας σκορπίσανε.

επισήμανση: η εικόνα είναι από την ιστοσελίδα: https://flix.gr/cinema/h-fonissa.html

Ο ΔΩΣΙΛΟΓΟΣ: Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό: του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2018 (ISBN 978-9925-7392-4-0) /(e-book)

 

Έπεφτε απρόσιτη  η νυχτιά.

-το θαμπόγυαλο κατάχαμα σπασμένο-

Έξω απ΄ την εξώπορτα αναμμένο

το  τσιγάρο του δωσιλογά.

 

Σκούντηξα την πόρτα και κλειστό

το παράθυρο για ν΄ ασφαλίσει

το φεγγάρι σκύβει να φιλήσει

το πλατύσκαλο που περπατώ.

 

Μου  πες με φωνή σπαρακτική

μην ακούσει ο ξένος που περνάει

η σκιά στον τοίχο όμως κολλάει

στην ξεροσταλιά σου θα πνιγεί.

 

Φύγε, σου αξίζει να σωθείς

το περβόλι πρέπει να περάσεις

κύμα είναι μα όχι όμως θαλάσσης

που απ΄ όμως δροσιές του θα βραχείς.

ΧΕΙΜΩΝΑ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ: Ποίημα από την ποιητική συλλογή: Ένα τετράδιο για το Στρυμονικό: του Δημητρίου Γκόγκα που εκδόθηκε το έτος 2018 (ISBN 978-9925-7392-4-0) /(e-book)

 

 

Ρωτώ σιγά ποιον δρόμο θα διαλέξεις

κι εσύ κοιτάς ψηλά τον ουρανό.

Γυμνά τα πόδια σου και πως τρέξεις,

κρεμιέται τ΄ όνειρο σ΄ ένα γκρεμό.

 

Στης γης σ΄ ένα δωμάτιο, πεθαίνεις.

Ο ήλιος πώς να φτάσει να σε δει.

Τη μέρα δεν μιλάς κι όλο σωπαίνεις,

τη νύχτα φεγγαράκι σε κλουβί.

 

Ρωτώ ξανά: μπορώ να περιμένω;

Και βάζω στο ποτήρι μου νερό.

Στους ουρανούς σε έχουν πεθαμένο.

Μια μάνα κελαηδάει σ΄ αγαπώ.

 

Φοβάσαι μα ελπίζω να πετάξεις,

γεμίζω τα ποιήματα μ΄ ευχές.

Ελπίζω το Φθινόπωρο ν΄ αλλάξεις,

Χειμώνα να βρεθούμε στις γιορτές.