γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας
Έχω ειλικρινά κουραστεί να διαβάζω στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αναρτήσεις που αναφέρουν ότι οι Έλληνες (οι ελλαδίτες : Έλληνες της Ελλάδας) δεν γνωρίζουν ή δεν διδάσκονται την ιστορία της Κύπρου και να συμφωνούν χωρίς δεύτερες σκέψεις οι Ελληνοκύπριοι (Έλληνες της Κύπρου= Κύπριοι) αδελφοί και φίλοι αλλά και το αντιθετο. Δηλαδή την άποψη αυτή να την υποστηρίζουν ένθερμα οι Ελληνοκύπριοι (Έλληνες της Κύπρου= Κύπριοι) και να την υιοθετεί το σύνολο των Ελλήνων (οι ελλαδίτες : Έλληνες της Ελλάδας).
Όμως η πραγματικότητα (δηλαδή η εκπαίδευση που λαμβάνεται άλλα αποδεικνύει) είναι τελείως διαφορετική και θα μπω στην διαδικασία, μεταφέροντας αποσπάσματα από τα εκπαιδευτικά βιβλία της Ιστορίας, τόσο του Δημοτικού όσο και του Γυμνασίου αλλά και του Λυκείου, να διαψεύσω αυτή την τοποθέτηση. Δεν ξέρω πραγματικά τους λόγους που ωθούν όλους αυτούς να εκφράζονται ανιστόρητα. Αλλά είναι καλό, ορθό και ιστορικά ηθικό, πρίν αναπτύσουν μια θέση να ανοίγουν κάποια βιβλία, που έχουν γραφτεί από Εκπαιδευτικούς της Δημόσιας Εκπαίδευσης και Καθηγητές Πανεπιστημίων.
Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από βιβλίο Ιστορίας της Γ΄ Δημοτικού της Δημόσιας Εκπαίδευσης της Ελλάδας.
- Οι πιο σπουδαίοι οικισμοί (της νεολιθικής εποχής) είναι το Σέσκλο και το Διμήνι στη Θεσσαλία, κοντά στον Βόλο, και η Χοιροκοιτία στην Κύπρο.
- Υπάρχει χάρτης που δείχνει τις εμπορικές σχέσεις των Μινωιτών με περιοχές του Ελληνισμού και φυσικά με την Κύπρο.
- Στο κεφάλαιο: Οι Αχαιοί πήγαν και στην Κύπρο αναφέρονται τα παρακάτω: Για πολλά χρόνια οι Μυκηναίοι έμποροι ταξίδευαν στην Κύπρο κι έπαιρναν από εκεί χαλκό. Το πολύτιμο αυτό μέταλλο υπήρχε άφθονο στο νησί. Αργότερα πολλοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν μόνιμα εκεί. Ίδρυσαν αρκετές πόλεις και γύρω τους έχτισαν ψηλά τείχη. Οι πιο σπουδαίες πόλεις ήταν η Έγκωμη και το Κίτιο. Πολλοί Μυκηναίοι τεχνίτες, αγγειοπλάστες και χαλκουργοί, πήγαν στην Κύπρο, έφτιαξαν εργαστήρια και εργάζονταν εκεί. Μαζί με τις οικογένειές τους έφεραν στην Κύπρο και τη θρησκεία τους και τις συνήθειες της ζωής τους. Από αυτούς έμαθαν οι Κύπριοι και την ελληνική γλώσσα που τη μιλούν μέχρι σήμερα. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην Κύπρο τα ερείπια πολλών μυκηναϊκών πόλεων και πολλούς θολωτούς τάφους με χρυσά κτερίσματα, σαν αυτούς που βρήκαν και στις Μυκήνες.
- Ο βασιλιάς της Κύπρου χαρίζει θώρακα στον Αγαμέμνονα Ο Όμηρος μας πληροφορεί ότι οι κάτοικοι της Κύπρου δεν πήραν μέρος στον Τρωικό πόλεμο. Όταν όμως έφτασε στην Κύπρο η είδηση για τη μεγάλη εκστρατεία των Αχαιών, ο Κύπριος βασιλιάς Κινύρας έστειλε στον Αγαμέμνονα δώρο έναν χάλκινο θώρακα, να τον φορεί στη μάχη. Ο μύθος λέει ότι Αχαιοί πολεμιστές, γυρνώντας απ’ την Τροία, έφτασαν στην Κύπρο σπρωγμένοι από τα κύματα. Εκεί έμειναν κι έχτισαν πόλεις, όπως την Πάφο, που την ίδρυσε ο Αγαπήνορας. Κι ο Τεύκρος, ο αδερφός του Αίαντα και γιος του Τελαμώνα από τη Σαλαμίνα, έκτισε τη Σαλαμίνα της Κύπρου. Άλλοι Αχαιοί πολεμιστές έκτισαν κι άλλες πόλεις κι εγκαταστάθηκαν εκεί. Όμηρος, Ιλιάδα Λ 20-25
- Εμπορικές σχέσεις Κυπρίων και Μυκηναίων Η Κύπρος έβγαζε τον καλύτερο χαλκό σε όλη τη Μεσόγειο. Οι Κύπριοι έπαιρναν το μετάλλευμα από τη γη και, αφού το έλιωναν, το έχυναν σε καλούπια και έφτιαχναν μεγάλες πλάκες βάρους 15-17 κιλών, που μπορούσαν να τις μεταφέρουν στον ώμο τους δυνατοί άντρες. Ο Μυκηναίος βασιλιάς, που ήταν υπεύθυνος για το εμπόριο και για όλη την παραγωγή, είχε έλθει σε συνεννόηση με τον φίλο του βασιλιά της Κύπρου και έκανε από κει εισαγωγή χαλκού. Τον χαλκό τον διέθετε έπειτα στους τεχνίτες του, για να κατασκευάσουν με τα σφυριά και τα αμόνια χάλκινα όπλα για τον στρατό (ξίφη, κράνη, ασπίδες, δόρατα και βέλη), αλλά και πολλά άλλα αντικείμενα από μέταλλο, που είτε τα χρησιμοποιούσαν εκεί, είτε τα εξήγαν και πάλι σε άλλες περιοχές. Επειδή την εποχή εκείνη δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί το νόμισμα, και το εμπόριο γινόταν με ανταλλαγές προϊόντων, για τον χαλκό που έπαιρναν οι Μυκηναίοι πρόσφεραν αρωματικά λάδια στους Κύπριους. Το αρωματικό λάδι, σαν τις σημερινές κολόνιες, το παρασκεύαζαν οι Μυκηναίοι αναμειγνύοντας λάδι ελιάς με ακριβά αρώματα που έφερναν από την Ανατολή. Π. Βαλαβάνης, Ο λόφος με τα κρυμμένα μυστικά, σελ. 21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου