Ξήλωσε
όπως - όπως τα πορτοπαράθυρα της καρδιάς.
Πέταξε
τα περιττά όργανα από την ακανόνιστη κοιλία.
Την
άφησε επιμελώς ανοικτή να τσιμπολογούν τα όρνια.
Αφαίρεσε
σταδιακά και την ανάσα, τη ψυχή αμπάρωσε.
Χωρίς
πνοή καλύτερα στα παράγωγα της απλής διαίρεσης.
Τόσο
από τόσο, τόσο. Με πλήρη διαφάνεια.
Δεν
μπορούσε να πληρώνει χρόνιους τόκους.
Τουλάχιστον
να γίνει μια ενέργεια.
Κάτι
χρήσιμο στη ζωή.
Συνήθιζα
να της φέρνω λουλούδια.
Χρόνια
τώρα το πουλί του παραδείσου.
Κι
αν, εξέλειψε αυτή η τραγική συνήθεια,
κι
αν μερικώς αποσιωπήθηκε από τη βαθύτατη εκτίμηση,
είναι
γιατί πλην των θεατρικού τίτλου: «Ο έρωτας που έγινε αγάπη»
ο
χρόνος γέμισε και υποχρεώσεις, αποχρώσεις δύσμορφες και αναιμικές.
Κάθε
υποχρέωση και ένα λουλούδι, πιθανόν του πουλιού του παραδείσου.
Το πήρα απόφαση!
Δεν θα ταφώ με έξοδα της πατρίδας
μηδέ θα τεθώ προσκύνημα δημοσία θέα
από άφωνα χείλη γλυκοφιλούμενος στο κρύο μου
μέτωπο.
Θα προτιμήσω την άσημη ταφή.
Έχω κάνει ήδη σχετική αίτηση.
Έχω ενημερώσει τους οικείους.
Κι ύστερα, καθώς η εικόνα ενός φτυαριού
θα ξεμακραίνει σε μια αναλαμπή,
θα ευφρανθώ τη
χωματοποίηση της σαρκός μου.
Λέω,
ίσως και ριζώσει κανένα δένδρο και αγιοποιηθώ,
ίσως και πάλι να δακρύσει η εικόνα μου στο
τάφο.
Είναι κι αυτός ένα στόχος!
γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας
Αν ο μαθητής και μετάπειτα ενεργός πολίτης δεν θυμάται αυτά που διδάχθηκε, προφανώς και δεν έχει σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά είναι αποτέλεσμα πολλών άλλων παραγόντων. Αν όμως ο καθένας από εμάς θέλει , υπάρχει πάντοτε χρόνος να αναζητήσουμε την μάθηση κάθε ιστορικού γεγονότος. Η μη λεπτομερής γνώση, δεν σημαίνει και άγνοια του γεγονότος. Γνωρίζω πχ ότι έγινε το 1974 πραξικόπημα στην Κύπρο και ακολούθησε σε δύο φάσεις η εισβολή της Τουρκίας και η κατάκτηση όλου του βόρειου τμήματος του νησιού. Η κατοχή δε συνεχίζεται επί 50 χρόνια. Αλλά π.χ δεν γνωρίζω λεπτομερώς ούτε τους προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε τις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού προβλήματος.
Αυτή λοιπόν την άγνοια, την επισημαίνουν ως μείζον πρόβλημα και φυσικά η κάθε άστοχη απάντηση προκαλεί το γέλιο αλλά και τον δήθεν προβληματισμό μας. Η λύση βρίσκεται φυσικά στα χέρια του καθενός μας. Ανοίγεις το βιβλίο, ή ακόμα καλύτερα το κινητό τηλέφωνο εισέρχεσαι στο διαδίκτυο και μαθαίνεις τα γεγονότα, την κενή ώρα της ημέρας. Εμείς όμως προτιμάμε να γελάμε με τα διάφορα ανούσια βίντεο που κυκλοφορούν, με τις αδιάφορες αναφορές ασόβαρων ανθρώπων πάνω σε σημαντικά θέματα και πρόσωπα και με τις ελλειπείς γνώσεις μας, συμμετέχουμε σε συζητήσεις που πιθανότατα δεν οδηγούν και δεν καταλήγουν πουθενά.
Όταν ήρθα στην Κύπρο, κατάλαβα πως λόγω της μικρότητά της, ο πόνος του 74 δεν είχε απαλυνθεί ακόμα. Και μη γνωρίζοντας αναλυτικά το Κυπριακό πρόβλημα, αισθάνθηκα την ανάγκη, για να μην νιώθω μειονεκτικά σε συζητήσεις με φίλους και γνωστούς από την Κύπρο, να διαβάσω διάφορα βιβλία ιστορικών και ερευνητών, ώστε να έχω μια πιο ορθή άποψη, μια άποψη με λεπτομέρειες. Ξέφυγα λοιπόν από τις γενικές γνώσεις των Σχολείων και αναζήτησα την γνώση εκτός. Τόσο απλά. Θέληση υπήρχε!
Στην προσπάθειά μου λοιπόν να δείξω σε όλους σας, ότι από μικροί μαθαίνουμε στην Ελλάδα για την ιστορία της Κύπρου, θα σας παραπέμψω να διαβάσετε στις παρακάτω διευθύνσεις, τις αναφορές για την Μεγαλόνησο στα βιβλία Ιστορίας των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου της Ελλάδας.
α. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/1462-1470-1500-1522-1566-1571-1669-1718.html
β. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_16.html
γ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_14.html
δ. https://dimitriosgogas2991964.blogspot.com/2024/10/blog-post_12.html
Ως κράτη με ορθόδοξη περικεφαλαία, υποστηρίζουμε το Σιωνικό καθεστώς, υποκύπτοντας στις επιταγές των ΗΠΑ και των επικεφαλείς της ΕΕ, επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά, πως δεν μπορεί ο αστυνόμος της γειτονιάς της Μέσης Ανατολής, το Ισραήλ, να χάσει τον πόλεμο. Δεν μπορεί το προχωρημένο φυλάκιο της Δύσης στην Ανατολική Μεσόγειο να πέσει! Είναι το μόνο που με την ισχύ που έχει μπορεί να αντισταθεί στην συνεχή επιθετικότητα των Μουσουλμανικών χωρών.
Όμως οι περισσότεροι εξ υμών και ημών, βλέποντας τις φοβερές σκηνές των σκοτωμένων αμάχων, των βασανισμένων γυναικών, των αδικοχαμένων παιδιών, των ξεριζωμένων, των πληγωμένων, των πεινασμένων, των αρρώστων κτλ, αβίαστα παίρνουμε το μέρος των αδυνάτων. Δικαιολογούμε την αντίδραση του Ισραήλ ως ένα σημείο. Όντας εξαιρετικά αρρωστημένη η επίθεση της 7ης Οκτ 2023 από την Χαμάς και τα αποτελέσματα αυτής. Ως εκεί! Τώρα ο πόλεμος έχει ξεφύγει και η παύση του δύσκολη υπόθεση.
Όλοι οι γνωστοί μου εδώ στην Μεγαλόνησο, δεν κρύβουν τον αποτροπιασμό τους για τις τακτικές του Ισραήλ και τους συνεχούς βομβαρδισμούς επί αμάχων. Οι ίδιοι βέβαια δικαιολογούν τις ενέργειές τους ως αναγκαίες αφού σκοτώνουν τον ένα μετά τον άλλο τους αρχηγούς των τρομοκρατικών οργανώσεων. Ξεχνούν όμως κάτι. Ότι ο κόσμος, όπως και η ίδια η ζωή κύκλους κάνει!
