Πέμπτη 8 Μαρτίου 2018

«Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι» ψέλλισε ο γνωστός τραγουδιστής στις….



    Ο γνωστός τραγουδιστής στις μεταμεσονύκτιες παρέες των μπουζουκομάγαζων, όπου μετά δυσκολίας κάποιοι πολιτικοί έσερναν τα βήματά τους χτυπώντας τους βαρύς καημούς στα στήθη τους των τρεις και εξήντα, κοίταξε τις χορδές του οργάνου και τα δάκτυλα του μαέστρου. Αυτός τραγουδούσε, προσπαθούσε με μαεστρία, αλλά κάπου μακρύτερα από την γραμμή του ορίζοντα, κάτω από το φως της ημισέληνου, ένα λάθος βγαλμένο από την μυθιστορηματική αφήγηση του αγαπημένου του συγγραφέα, έπλεε στα κρύα νερά του ποταμού και έπλεκε μια αφηρημένη προδοσία στα καθ΄ ημάς και μία έντεχνη σύνθεση στα δρώμενά τους. Δεν ήταν πρωταπριλιά, αλλά τα ψέματα εκατέρωθεν, έτσι τουλάχιστον φάνταζαν τα λόγια, μέσα από μία τόση ατάραχη και ήρεμη ανακοίνωση, ήταν δηλωτικά μιας ηθικής τουλάχιστον ήττας. 
    Ο γνωστός τραγουδιστής σήκωσε τα χέρια του ψηλά, πολύ ψηλά, όσο ψηλότερα μπορούσε και σκέφτηκε για μια στιγμή, την ηρεμία των πολιτικών που έσερναν τα βήματά τους και έστρωναν στο γιακά τους την ατσαλάκωτη γραβάτα τους και την τρικυμία στις καρδιές των μανάδων. Οι σειρήνες ζητούσαν και άλλους συντρόφους, μάγευαν με το ανατολίτικο τραγούδι, αλλά ίσως και να έφταναν μονάχα δύο για τα επιτευχθεί ο στόχος. Αν υποψιαστώ ψέλλισε….
    Τι να υποψιαστεί; Πήδηξε αμέσως χωρίς να αλλάξει η μουσική, λες τόσα χρόνια ίδια να ήτανε; Σε άλλους στίχους : μια φορά θυμάμαι, μια αγάπη για το καλοκαίρι…. Και άλλα παρόμοια άσματα. Στα υπόγεια δωμάτια των φυλακών, ένα λάθος, μία συντεταγμένη στιγμή του χρόνου… 
    Φυσικά και υπάρχουν δικαιολογίες. Το είπανε στα κρατικά κανάλια. Αποπροσανατολίστηκαν. Να φταίει και κείνη η ομίχλη. Ο γνωστός τραγουδιστής άρχισε να ψάλλει με βυζαντινούς ρυθμούς «Η ομίχλη μπαίνει από παντού στο σπίτι» Αν υποψιαστώ ότι ο συνθέτης, ο μαέστρος θα παραδώσει τις συνθέσεις που κρατά ως τεκμήριο δικαιοσύνης στον γείτονα για να αποσβέσει την ένταση, για να περάσουν από το λάθος στο σωστό…. Μα τι είναι αλήθεια λάθος και το σωστό. Κι αυτή η απόλυτη ηρεμία πάνω από τα κρύα νερά του ποταμού; Ίδια και απαράλαχτη με την τρικυμία στις ψυχές των μανάδων, ίση και μικρότερη από την πλημμύρα του πόνου στις καρδιές των μανάδων….Αχ. Ας μπορούσε ο χρόνος να γύριζε πίσω, πριν ξεκινήσει να τραγουδά ο γνωστός σε όλους και να σέρνουν τα βήματά τους οι πολιτικοί καιροσκόποι. Απλώς να ήταν όλα στον τόπο τους, στη σειρά τους και τα όπλα, είτε του λόγου, είτε του πολέμου. Απλώς χιαστί.

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2018

ΗΤΑΝ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΗΣ



Ήρθε ο γαμπρός και έκατσε δίπλα του
να μετρηθεί το ύψος και το πλάτος
και προπαντός οι αποστάσεις.

Η κόρη του είχε φτάσει τα είκοσι ένα χρόνια.
Μετρούσε, ξανά μετρούσε τόσα τα έβγαζε
και ο ίδιος είχε πατήσει τα εξήντα.

Αισθάνθηκε στην πλάτη το χτύπημα του χεριού
«μην ανησυχείς θα την προσέχω
κοίτα εσύ να γράψεις κείνο το χωράφι με τις ελιές»

Η μάνα είχε κοιμηθεί κάτω από κείνες τις ελιές.

Έβγαλε το χαρτί από την τσέπη, έβαλε την υπογραφή του
μια τζίφρα δηλαδή και του το δωσε.

Πήρε το χαμόγελο της κόρης, το έκαμε δαχτυλίδι
το φόρεσε στο δάκτυλο του γαμπρού
πήρε την μνήμη την έκαμε κεντητό
και είπε: «ήταν το θέλημά της…»

Κέρασε από μια ελιά στους καλεσμένους,

ύστερα βγήκε από το σπίτι
πήρε τον δρόμο για το χωράφι
ξάπλωσε κάτω από τις ελιές.

Τον πήρε και κείνο ο ύπνος.


Ποιητική Συλλογή: Ωράρια Επιστροφών 



ΔΕΙΠΝΟ ΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ από τη συλλογή: Ωράρια Επιστροφών



Σήμερα θα δειπνήσω μ΄ ένα νέο άγνωστο στρατιώτη.
Θα καθίσουμε απέναντι,  σ΄ ένα καλό εστιατόριο,
σαν αυτά που σερβίρουν με ευγένεια τη ακρίβεια,
κι΄  αλλοίμονο  θ΄ ανεχτούμε την υπεροπτική ματιά, 
του τελευταίου τραπεζοκόμου.

Θα παραγγείλουμε όλα εκείνα που μας αναγκάζουν
να καθόμαστε αμέριμνοι,  σαν τις καλαμιές
έτοιμες να καούν στους κάμπους της υπαίθρου
και μας καθιστούν ώρες- ώρες δειλινές, 
όμορφα αγάλματα στα σαλόνια των φυλακών μας.

Θα πιούμε ένα γλυκύ ηδύποτο,  κοιτάζοντας
ο ένας στα μάτια του άλλου,
μέχρι ότου κουραστεί κάποιος και
κατεβάσει σιγανά τα βλέφαρα.

Ο ήλιος θ΄ αρμενίζει στις καρδιές
και θα ξεκουράζεται στις αγκαλιές των νέων
που πέφτουν αμαχητί στα χαρακώματα της ραστώνης
και υποκλίνονται στις συνήθειες των σοφών.
Πατρίς, αγκαλιά με τη  Θρησκεία και λίγη οικογένεια.
Μην ταραχτεί η χρόνια τάξη.
Μην λησμονηθούν και οι άγνωστοι στρατιώτες, 
εκείνων των χρόνων που δεν θέλει να θυμάται κανείς.
Μα είναι τόσο καλά δομημένες οι παρελάσεις, 
της λεβεντιάς και της υπερηφάνειας.

Δεν θα τον πιέσω με οχλήσεις του κοινού νου.
Δεν θα σκιάσω αυτή την έξοδο
από τις σκοτεινές πύλες της πολιορκίας.
Έτσι τα βλέφαρα κάποιος θα τα σηκώσει.
Θ΄ αντικρύσουμε και πάλι ο ένας τα μάτια του άλλου
βαθειά για να βρούμε καθαρό νερό στο βυθό της ίριδας.
Και πριν υπογραφή το συμβόλαιο του.
Θα τον ρωτήσω: Γιατί κινήθηκε από την πολυθρόνα του;
Ήρωας θέλει να γίνει;


 Ο Πίνακας είναι του ζωγράφου Θεόφιλου . Σύνδεσμος: http://ikivotos.gr/

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2018

Φυλλάδιο Ποίησης : Α/Α: 2 / Φεβρουάριος 2018








Από την ποιητική  συλλογή με έμμετρους στίχους : Βηματισμοί σε Φθινοπωρινούς στίχους
12 Φθινοπωρινές ζωγραφιές

Πατήστε επί του συνδέσμου 


Ρημαγμένα Καφενεία

"Φόβος" - Δημήτριος Γκόγκας