του Δημητρίου Γκόγκα
Ανακοινώθηκε από τις Η.Π.Α και
επίσημα πλέον η άρση της απαγόρευσης όπλων στη χώρα μας, την Κύπρο και βγήκαν
όλων τα τουφέκια και πυροβολούν αδιακρίτως. Οι μεν πολιτικοί, οικονομικοί αλλά οι
δυνάμεις που θεωρητικά τάσσονται υπέρ αυτού του μέτρου, δεν κρύβουν την
ικανοποίησή τους, αφού πιστεύουν ότι δίνεται η ευκαιρία στην Κύπρο να ενισχύσει
την άμυνά της, οι δε σκεπτόμενοι πολίτες και οι αντίπαλες κοινωνικές κυρίως
ομάδες που πιστεύουν στο δόγμα «Ειρήνη θέλουμε και όχι Πόλεμο» έχουν φανερώσει
ήδη την πικρία τους. Ακολουθώντας το εν λόγω δόγμα, παραβλέπουν οτιδήποτε άλλο
και ήδη με αναρτήσεις τους παντού, καταθέτουν δικαιολογημένα, την αντίθεσή τους.
Έχουν δίκαιο;
Είναι σίγουρο ότι η απάντηση
βρίσκεται κάπου στη μέση, αλλά η πλάστιγγα γέρνει προς την άποψη ότι εφ ΄ όσον
θέλουμε ειρήνη, προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι
για να προστατεύουμε την ειρήνη στον τόπο μας, πρέπει να έχουμε την δυνατότητα
να αμυνθούμε και να αποτρέψουμε τον όποιον εχθρό την επιβουλεύεται. Οι
περισσότεροι πιστεύουν ότι μόνο η διαπραγματευτική δύναμη και οι εφαρμογή μιας
εξαίρετης διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής μπορεί να παρέχει την ποθούμενη
ασφάλεια. Με τίποτα. Ο χρόνος, η ιστορία, η πορεία του κόσμου, δικαιολογεί
πλήρως την άλλη άποψη. Κανείς δεν είναι ασφαλής εάν δεν φροντίσει μόνος του για
την ασφάλειά του. Και αυτό συνηγορεί στην ενίσχυση του οπλοστασίου. Πέτρες θα
είναι αυτές, τόξα, βόμβες, άλογα, χειροβομβίδες κτλ ότι και να είναι θα πρέπει να αγοραστούν.
Φυσικά, όταν ο εχθρός είναι ένα μεγάλο κράτος και εμείς μπροστά του φαινόμαστε
μηδαμινοί, μην σκεφτεί κανείς ότι θα νικήσουμε. Αυτό συνέβη, μόνο στην παλιά
διαθήκη όταν οι Ισραηλίτες κέρδισαν τους
Φιλισταίους με τον Δαυίδ και με μια σφεντόνα.
Σήμερα οι αγορές των όπλων είναι
τεράστιες και για να συντηρηθούν απαιτούνται πόλεμοι και προσπάθεια των μικρών
χωρών για αλλαγή, αντικατάσταση των οπλοστασίων τους. Γιατί των μικρών χωρών;
Μα απλούστατα διότι οι μεγάλες βιομηχανίες όπλων ανήκουν στις πλέον οικονομικά
εύρωστες οικονομίες. Σε εκείνες τις οικονομίες που διδάσκουν την ακολουθία των
πολέμων ανά την υφήλιο. Ψέματα; Δεν νομίζω.
Εμείς λοιπόν, ως Κύπριοι τι πρέπει να κάνουμε; Να χαρούμε ή να λυπηθούμε
που μας δίνεται η ευκαιρία να αγοράσουμε καινούργιο οπλισμό; Μην ανησυχείτε που
το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας έβγαλε ανακοίνωση με την οποία στηλιτεύει
, καταγγέλλει αυτή την απόφαση των Η.Π.Α. «Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά
περίδρομο» λέει μια σοφή παροιμία. Και δεν λαμβάνω υπ ΄ όψη και την γνώμη
εκείνη που λέει ότι όσα όπλα και να πάρουμε θα είμαστε «αέρας» στον πισινό της Τουρκίας.
Δηλαδή προτιμάμε το δόγμα: « Μπείτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δώσετε;»
Κανείς δεν διαφωνεί ότι ο
Κυπριακός Ελληνισμός έχει κουραστεί και επιθυμεί, όπως και το σύνολο όλων των
λαών, ΕΙΡΗΝΗ. Δίνετε όμως και μια δυνατότητα στην εποχή της παγκόσμιας
αστάθειας να ενισχύσει, να αντικαταστήσει
την πολεμική του μηχανή.
Και εδώ θα έρθει φυσικά ο
πωλητής να ζητήσει το χρήμα. Να κλείσει την συμφωνία. Μια συμφωνία , της οποίας
τους όρους θα πληρώσει ο λαός. Αν έχεις σοφούς ηγέτες, το πιθανότερο δεν θα
συμβεί τίποτα το τραγικό. Αν όμως δεν τηρήσεις τις συμφωνίες τότε έρχεται η
επιλογή του δρόμου της αρετής και της κακίας. Ελπίζουμε ότι οι ηγέτες μας,
γίνονται σοφότεροι και επιλέγουν την καλύτερη οδό για την προστασία μιας
διαρκούς ΕΙΡΗΝΗς στην Κύπρο μας. Αλλιώς και η άρση του Εμπάρκο δεν θα έχει
καμιά απολύτως αξία.
