«Ένα ποίημα για τους Πρόσφυγες» Λάρνακα, Πολυχώρος Αποθήκες Αγίου Λαζάρου

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 21 Μαρτίου (Παγκόσμια ημέρα Ποίησης) και ώρα 7.00 μ.μ. στον Πολυχώρο Αποθήκες επί της οδού Αγίου Λαζάρου 81-83, Λάρνακα η εκδήλωση με τίτλο: «Ένα ποίημα για τους Πρόσφυγες» που πραγματοποιήθηκε  ταυτόχρονα  σε 18 άλλες χώρες, υπό την αιγίδα της αντιπροσωπείας στην Κύπρο της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε για τους πρόσφυγες. 

Την ευθύνη της εκδήλωσης είχε η Πολιτιστική Κίνηση Λάρνακας «Φίλοι της Λογοτεχνίας και του Πολιτισμού». Χαιρετισμό απηύθυνε ο  γραμματέας της Πολιτιστικής Κίνησης κ. Αντρέα Τιμοθέου. Στα πλαίσια της εκδήλωσης προβλήθηκαν δύο μικρού μήκους ταινίες σχετικές με το δράμα των προσφύγων, ενώ οι  Τέα Χατζηκυριάκου και Antony Ellis μοιράστηκαν με τους παρευρισκόμενους  τις εμπειρίες τους. Ποιήματα απήγγειλαν  οι παρακάτω (με αλφαβητική σειρά) ποιητές: 

Χρήστος Αργυρού, 

Δημήτρης Γκόγκας, 

Στέφανος Ζυμπουλάκης, 

Κώστας Κατσώνης, 

Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης, 

Γιώργος Μαυρομάτης, 

Αφροδίτη Οικονόμου, 

Μαρία Παπαστεφάνου,

Λούης Περεντός, 

Ειρήνη Σιδερά, 

Ανδριανή Σουρή, 

Αθηνά Τέμβριου, 

Ελένη Τυρίμου, 

Ανδρέας Τιμοθέου.

Είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα ποιήματα ήταν εμπνευσμένα από τη δική μας προσφυγιά, την προσφυγιά της Κύπρου. Όμως δεν μπορούσε ο ακροατής παρά να αισθανθεί τη δύναμη του πόνου, τη δυστηχία, το δράμα των προσφύγων της Συρίας. Μιας μετακίνησης προσφύγων που όμοιά της είχε να ζήσει η Ευρώπη από τον Β΄παγκόσμιο πόλεμο. Σ΄αυτή την προσέγγιση βοήθησαν οι φωτογραφίες που προβάλλονταν κατά την διάρκεια των απαγγελιών  του Γιώργου Κυβερνήτη και του Αχιλλέα Ζαβαλλή, καθώς και τα έργα της της εικαστικού Τέας Χατζηκυριάκου που εκτίθεντο στον χώρο και είχαν ως θέμα την προσφυγιά. 

Παρακάτω αναρτάται το ποίημα με το οποίο συμμετείχα.  

Κάτω στη Πατρίδα που σίγησε 

του Δημητρίου Γκόγκα

Χθες η Πατρίδα σίγησε

Όπως το όπλο αχνίζει πάνω στο νεκρό σώμα του αδελφού.

Σήμερα η Πατρίδα σιωπά

Παντρεύει όπως-  όπως τον ήλιο του μεσημεριού με τη σιωπή της νύχτας.

Πλάθει τον κόσμο γύρω της

Κι ο κόσμος αυτός αύριο θα είναι πιότερο θλιμμένος.

Δεν πέρασε ούτε μισός αιώνας

Κι η μάνα ακόμα είναι εκεί με το ποτήρι στο πάγκο της Κουζίνας,

Το πιάτο στο τραπέζι

Και τις σπαρακτικές φωνές που στέγνωναν στα σύρματα της αυλής.

Έξω από τον σώμα της Ειρήνης, μέσα στην ανάσταση του πολέμου.

Κοντεύει πια μισός ο αιώνας

Με τις καμινάδες στον τόπο μου

Την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, τη Μόρφου, τον Καραβά, τη Λάπυθο

Να αναδύουν τις μυρωδιές της λεμονιάς και της έρμης Πορτοκαλιάς.

Τ΄ ατσάλινα πόδα τους

Δεν μπόρεσαν να κόψουν οι επιδέξιοι ξυλοκόποι της ιστορίας. 

Χρόνια τώρα

Τα πρόσωπα τους αγκυλωμένα στους παγωμένους μήνες

Κι είναι μια δόλια σκλαβιά μέσα στη σκλαβιά όλου του κόσμου.

Μάνες δεν είστε έτοιμες;

Πάρτε τα γαρύφαλλα από τους τάφους των παιδιών σας

Στολίστε τα τύμπανα και τις χάλκινες καμπάνες

Να γίνει ο γάμος που ονειρεύεστε στα ξωκλήσια της Πατρίδας

Εκεί στις ασημοκέντητες στεριές που ασπάζονται τη θάλασσα

Εκεί που πετροκάραβα σηκώνουνε γαλανόλευκες σημαίες

Εκεί, όπου  ένα μικρό χρυσοπράσινο φύλλο πλέει ελεύθερο. 

---

Σημείωση : Το πρόγραμμα παρουσίασε  η ηθοποιός Χρυστάλλα Καλλένου.

                    Συντόνιζε:  το «Ιδεόγραμμα»

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΚΑΤΩΝ

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Μπήκα σε κάποιο βιβλιοπωλείο της Λευκωσίας και κατευθύνθηκα στην ράφι με την ποίηση. Ήθελα να αγοράσω ένα βιβλίο ποίησης, όχι κάποιου ποιητή συγκεκριμένα αλλά ως κριτήριο είχα τα χρήματα στο πορτοφόλι μου. Θα μου πείτε ότι αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει κριτήριο. Στην παρούσα στιγμή αποτελούσε σίγουρα προυπόθεση, αφού δεν μπορούσα να διαθέσω πάνω από 10 ευρώ.

Ανακατεύοντας τα βιβλία και μη βρίσκοντας κάτι ενδιαφέρον (οι συλλογές μεγάλων ελλήνων και ελληνοκυπρίων ποιητών που υπήρχαν λίγο πολύ είχαν διαβστεί ) το μάτι μου έπεσε σε ένα βιβλίο που δεν ανήκει στην ποίηση, αλλά ο τίτλος του : Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΚΑΤΩΝ μου προκάλεσε το άμεσο ενδιαφέρον. Το έγραψε ο φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Καίσαρ Μαυρατσάς που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου.

Το διάβασα ειλικρινά μέσα σε δύο ημέρες και κάθε φορά που σταματούσα θεωρούσα ότι ήταν άστοχη ενέργεια αφού το έπιανα ξανά στα χέρια μου προκειμένου να μάθω τι λέει στην επόμενη σελίδα. Ανάλογο βιβλίο είναι το: Νεοκύπριοι Πλουτοκράτες ή Νεόπλουτοι Αρχοντοχωριάτες του κου Φοίβου Νικολαίδη που όμως τα κεφάλαιά του δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν επιστημονική διατριβή ή μονογραφία. Φυσικά ο κος Νικολαίδης προσεγγίζει με έναν ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο της ήθη και τις συνήθεις των ΚυΠρίων και δημιουργεί ένα ευχάριστο βιβλίο όπου η τραγικότητα συναντά το χιούμορ. Η ματιά του κου Νικολαίδη εμβαθύνει εξαιρετικά στην σύγχρονη Κυπριακή Πραγματικότητα και διακομωδεί τα πάντα. Όπως και πρέπει.

Αντίθετα στο βιβλίο του κου Μαυρατζά: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΚΑΤΩΝ διακρίνεται εμφανέστατα μια προσέγγιση της Κυπριακής Κοινωνίας χρησιμοποιώντας έννοιες που για πρώτη τουλάχιστον φορά εμφανίζονται στην υπάρχουσα βιβλιογραφία των Κοινωνικών Επιστημών κυρίως για την Κύπρο. Για να κατανοήσει κανείς όμως το βιβλίο και τα αναγραφόμενά του θα πρέπει να ζήσει την Κυπριακή Καθημερινότητα. Να δει με τα μάτια του όλους αυτούς τους γλαφυρούς΄ανθρώπινους τύπους που αποτελούν τον χαρακτηρισμό του ΧΩΡΚΑΤΟΥ. Όχι του Χωριάτη, όχι του Αγρότη ή του βοσκού (των ανθρώπων δηλαδή που ζούνε στο χωριό) αλλά ΤΩΝ ΧΩΡΚΑΤΩΝ των αγροίκων δηλαδή συμπολιτών μας, των ανθρώπων εκείνων που ζούνε ανάμεσά μας και η συμπεριφορά τους όχι μόνο είναι κατακριτέα και δακτυλοδεικτούμενη αλλά μας προκαλεί γέλιο αλλά και εκνευρισμό 

Σε πολλές περιπτώσεις ίσως ο αναγνώστης παρατηρήσει επανάληψη της επιχειρηματολογίας Τούτο όμως δεν κουράζει διόλου το αντίθετο μάλιστα. Εν ολίγοις στο βιβλίο Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΚΑΤΩΝ που χωρίζεται ουσιαστικά σε τρία κεφάλαια μπορούμε να δούμε τον κόσμο των Ελληνοκυπρίων τόσο διάφανα, που σε κάποιο κεφάλαιο θα βρεθούμε και μεις μέσα του. Δυστηχώς αυτή η πραγματικότητα κρατά εγκλωβισμένους το σύνολο των κατοίκων του νησιού, που θεωρούν ως κέντρο της γης το νησί αυτό και δεν μπορούν να βγάλουν την ακίδα από το μάτι τους για να δουν μια διαφορετική οπτική της ζωής  και να πούνε τα πράγματα με το όνομά τους.

Συγχαρητήρια στον κο  Καίσαρα Μαυρατσά για την πληρότητα της μονογραφίας του. Ένα βιβλίο που πιστεύω ότι μπορεί να διαβαστεί από τον σύγρονο Κύπριο για να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα πάνω στην ΧΩΡΚΑΤΟΣΥΝΗ που κυριαρχεί στην ζωή του

Εισαγωγικό σημείωμα στη Ποιητική Συλλογή: Η Ιθάκη μου, της ψυχής μαργαριτάρι!!! της Παυλίνας Στυλιανού

Εισαγωγικό σημείωμα

Όταν μου ζητήθηκε να αναφερθώ στην Ποιητική Συλλογή της κας Παυλίνας Στυλιανού: «Η Ιθάκη μου της ψυχής μαργαριτάρι!!!» είναι αλήθεια ότι αναζήτησα κάποιον από τους αναγνωστικούς κώδικες προκειμένου να περιπλανηθώ με ασφάλεια στον ποιητικό της λόγο.  Αποδεχόμενος λοιπόν ότι, όποιος πλάθει όμορφους σχηματισμούς με τις λέξεις και τις δίνει χρώμα και ρυθμό έχει την ευλογία του Θεού.  Προσπάθησα με βαθύ σεβασμό και τιμή να σταθώ απέναντι στην οποιαδήποτε αξία των ποιήσεων της συγκεκριμένης συλλογής.

Στα ποιητικά αυτά βήματα ο αναγνώστης συναντά αναζητήσεις και προβληματισμούς της ποιήτριας.  Αναζητήσεις και προβληματισμούς του καθενός από εμάς.  Η ψυχή της ονειροπολεί και τραγουδά συγχρόνως.  Οι λέξεις παίρνουν διάφορες μορφές, σχηματίζουν εικόνες και η προσπάθεια αυτή παίρνει σάρκα και οστά, αναδεικνύουν την αλήθεια και την ομορφιά του κόσμου, του κόσμου μας.  Οι γνώμες, οι απόψεις της ποιήτριας δίνονται μέσα από συγκινησιακές ποιητικές χορδές, κάτι που δεν περνά απαρατήρητο από τον αναγνώστη.

Πολλές φορές δίνεται η εντύπωση μιας ανισότητας στη σύνθεση των ποιημάτων.  Η ποιήτρια μεταπηδά από πτώση σε πτώση και από χρόνο σε χρόνο γιατί φτάνει έτσι πιο εύκολα στον σκοπό της.  Να αποτυπώσει στο λευκό χαρτί την ψυχή, το συναίσθημα, την αγάπη, την λύπη, την χαρά και τον πόνο και να σταθεί δίπλα στον συνάνθρωπο, στους δικούς της ανθρώπους, δίνοντας και την τελευταία σταγόνα δύναμης από την ψυχή της.  Η επιλογή αυτού του τρόπου έκφρασης δεν είναι τυχαία.  Η ποιήτρια αναζητά με αγωνία συμπάσχοντες στις αγωνίες για την ζωή και τον θάνατο, για την παρουσία και την απώλεια και αιτείται να σταθεί ο καθένας από εμάς αρωγός και συνοδοιπόρος στην διαρκή προσπάθειά της για ένα καλύτερο κόσμο.

Η Παυλίνα είναι δημιουργός με εσωτερική έκφραση.  Η ποίησή της είναι απλή και όχι σύνθετη. Γράφει με την πένα της καρδιάς γι’ αυτό και η ποίησή της αντανακλά μια φωτεινή αλήθεια και καταμαρτυρεί την διαρκή ανησυχία της για την πορεία του ανθρώπου.  Στην δική της Ιθάκη ανασαίνει συνεχώς μέσα από στίχους της, μιλώντας ποιητικά και τούτο δεν είναι παρά μια αρετή που την χαρακτηρίζει.

Ο Οδυσσέας Ελύτης είπε: «Η ποίηση έγινε, για να διορθώσει τα λάθη του Θεού ή, εάν όχι, τότε για να δείχνει πόσο λανθασμένα εμείς συλλάβαμε τη δωρεά Του.»  Η ποιήτρια Παυλίνα Στυλιανού, στο δικό της μέτρο, στη συλλογή: «Η Ιθάκη μου, της ψυχής μαργαριτάρι!!!» ξεδιπλώνει την ωριμότητα της καρδιάς και τον ξεχωριστό, ιδιαίτερο χαρακτήρα της.

Γκόγκας Δημήτριος

«Σε κλίμακα Ελάσσονα» ΕΚΑΤΟ ΧΑΙΚΟΥ : Νέα Ποιητική Συλλογή της Μυριάνθης Παναγιώτου Παπαονησιφόρου

 Απόπειρα προσέγγισης

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

Η νέα Ποιητική Συλλογή της ποιήτριας Μυριάνθης Παναγιώτου Παπαονησιφόρου : Σε κλίμακα Ελάσσονα ΕΚΑΤΟ ΧΑΙΚΟΥ  από τις εκδόσεις  : ΓΕΡΜΑΝΟΣ,  αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη στην ποιητική.

Οι εικόνες που αναδύονται μέσα από τους στίχους της ποιήτριας, αποτελούν εξειδικευμένες εικόνες του νου, μα παράλληλα αναδεικνύουν  την ομορφιά της ανθρώπινης πραγματικότητας. Έτσι  λοιπόν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να γεννηθούν συναισθήματα, σκέψεις, πράξεις, γεγονότα κτλ.  Η λακωνικότητα των στίχων, βασικότατο στοιχείο της Ιαπωνικής Ποίησης ΧΑΙΚΟΥ, υπηρετείται με μια θαυμαστή ειλικρίνεια και διαφάνεια από την κα Παπαονησιφόρου. Μέσα από τις θαυμάσιες μεταφορικές εικόνες, μεγιστοποιείται η δυναμικών των στίχων και το συγκινησιακό συναίσθημα λαμβάνει πρωτεύοντα θέση στο προσκήνιο.

Από τεχνικής απόψεως η Ποιητική Συλλογή, των 100 ΧΑΙΚΟΥ, σε προδιαθέτει για την γλυκύτατη περιδιάβαση ανάμεσα στους στίχους. Και η  επιλογή ενός δένδρου Μπονσάι για την κόσμηση του εξωφύλλου είναι τόσο χαρακτηριστική…… Η Συλλογή χωρίζεται  στις παρακάτω θαυμάσιες ενότητες, όπου η ποιήτρια αποτυπώνει με την παραστατική γραφή της και κατορθώνει με απόλυτη ευκρίνεια τον στόχο της.

Τα  κλασσικά

ü  Της φύσης και των εποχών

Στον άσπρο κρίνο

Ψίθυροι και μυστικά,

Η πεταλούδα

ü  Της νύχτας

Στην ανηφόρα

Το λαμπερό φεγγάρι

Φλέγουσα μνήμη

ü  Των πουλιών

Φυλακισμένο

Το πουλί μες στο κλουβί

Μη με κοιτάς!

Τα σύγχρονα

ü  Κραυγές

Σε περιμένω

Της νύχτας της αγρύπνιας

Και της συλλογής

ü  Ερωτικά

Όταν σωπαίνεις

Ουρανοί χαμογελούν

Βαθειά τα μάτια

ü  Επίλογοι

Καινούργιοι κόσμοι

Μα τα δικά μου ρούχα

Έχουν παλιώσει

Στην πρώτη ενότητα, έχει ετοιμάσει ένα ποιητικό παιχνίδι με την φύση και τις εποχές, στα Χαϊκού της  νύχτας πρωταγωνιστούν όλα τα φεγγάρια μας, στην ενότητα των πουλιών  οι φυλακισμένες ψυχές μας με την αγωνία της φυγής και της λύτρωσης.

Θα κάνω μια μεγαλύτερη στάση στην ενότητα κραυγές. Μικρές ηχητικές κραυγές. Ίσως και να είναι οι δικές μας κραυγές ή οι κραυγές του κόσμου όλου. Η ποιήτρια παίζει με τους ήχους των στίχων κι είναι σαν να ανεβαίνουν τα στήθια και να κραυγάζουν, σαϊτεύοντας την κάθε ψυχική κατάσταση διαφορετικά.

Στα ερωτικά της η δυνατότητα που  δίνεται είναι αυτή των επαναληπτικών αναγνώσεων. Ξανά και ξανά, μέχρι ότου η δράση του έρωτα να ανθίσει  στα χείλη μας, μια ηλιοφώτιστη άνοιξη. Τέλος οι επίλογοί της είναι το τέλος μιας κατάστασης και η αισιόδοξη έναρξη του καινούργιου.

Αγαπητοί αναγνώστες της ποίησης

Η νέα Ποιητική Συλλογή της ποιήτριας Μυριάνθης Παναγιώτου Παπαονησιφόρου, αξίζει μια αξιοπρόσεκτη θέση στον κατάλογο των ελληνικών βιβλίων που αποτελούν τη βάση για την εξέλιξη του χαικού στην Ελλάδα και στη Κύπρο.

Σημείωση: Στην Κύπρο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι πρωτοπαρουσιάστηκαν Χαικού από τον Παύλο Κριναίο ο οποίος έγραψε 10 τρίστιχα, με τίτλο: «Χάι-.Κάι», στο περιοδικό «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλο- παίδεια» (Δεκέμβριος του 1926). Από τότε πολλοί έχουν προσπαθήσει να προσεγγίσουν αυτό τον ποιητικό τρόπο γραφής με ιδιαίτερη επιτυχία. Όπως η  ποιήτρια Ρούλα Ιωαννίδου-Στάυρου, και ο ποιητής Άθως Χατζηματθαίου αλλά και άλλοι. 

2η Σύναξη Κυπρίων Ποιητών : 02 Μαρτίου 2016

Πραγματοποιήθηκε χθές 02 Μαρτίου 2016, με επιτυχία η 2η Σύναξη Κυπρίων Ποιητών. Την εκδήλωση οργάνωσε   το Grammar School Nicosia, το Literary Society του European University Cyprus με την στήριξη των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, στην Αίθουσα Ωμέγα. 

Στην εκδήλωση προλόγισε η κα  Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου, Β. Διευθύντρια The Grammar School Nicosia, ενώ χαιρετισμούς απήυθυναν ο  Δρ Σταύρος Καραγιάννης, (Associate Professor and Managing Editor of Cadences: a Journal of Literature and the Arts in Cyprus) European Universtity Cyprus και η  Δρ Νάντια Στυλιανού, Ανώτερη Μορφωτική Λειτουργός των Πολιτιστικών  Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού. 

Ακολούθησε Παρουσίαση του περιοδικού Cadences και cd 24 ποιητών της σύγχρονης κυπριακής ποίησης από τον Δρα Σταύρο Καραγιάννη ενώ την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικά,  σύνολο από μαθητές του Grammar School Nicosia, τους οποίους  δίδαξε ο καθηγητής Μάριος Χαραλάμπους

που τραγούδησαν μελοποιημένη Ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, αλλά και του Οδυσσέα Ελύτη. 

Στο κυρίως μέρος της εκδήλωσης οι ποιητές που συμμετείχαν, απήγγειλαν με αλφαβητική σειρά από ένα ποίημα, τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο μέρος της σύναξης. Μάλιστα οι απαγγελίες του 1ου μέρους μαγνητοφωνήθηκαν για τη δημιουργία ενός cd. Πρώτοι απήγγειλαν οι νεοσυμμετέχοντες στη σύναξη ενώ ακολούθησαν ό ποιητές που είχαν λάβει μέρος στην εκδήλωση του προηγούμενου έτους. 

Στην φετινή εκδήλωση το παρόν έδωσαν και Τουρκοκύπριοι Ποιητές, οι οποίοι απήγγειλαν τα ποιήματά τους  στη Τουρκική και Αγγλική Γλώσσα. Εδώ τονίστηκε και η ανάγκη από την επόμενη σύναξη να υπάρξει δυνατότητα μετάφρασης των ποιημάτων τόσο από τη Τουρκική όσο και από την Αγγλική γλώσσα. 

Οι Ποιητές που έλαβαν μέρος στην εκδήλωση ήσαν: 

Nafia Akdeniz

Zeki Ali

Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου

Δημήτρης Γκόγκας

Αγγέλα Καϊμακλιώτου

Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης

Gürgenç Korkmazel

Μαρία Παπαστεφάνου

Μαρία Σιακαλλή

Ειρήνη Σιδερά

Αντρέας Τιμοθέου

Βασίλκα Χατζήπαπα

Χρήστος Χατζήπαπας

Neşe Yaşın

Αλεξάνδρα Γαλανού

‘Αννα Κουππάνου

Λίλη Μιχαηλίδου

Γιώργος Μολέσκης

Νόρα Νατζιαριάν

Νάσα Παταπίου

Μόνα Σαββίδου Θεοδούλου

Αθηνά Τέμβριου

Νένα Φιλούση

Γιώργος Χριστοδουλίδης

Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου

Δυο κουβέντες για τη Ποιητική Συλλογή «modus Vivendi» της ποιήτριας Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου από τον Κο Δημήτριο Γκόγκα

Κρατώ στα χέρια μου το τελευταίο βιβλίο της Κας Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου. Ένα βιβλίο ποίησης όπου η αναγνωρισμένη συγγραφέας και ποιήτρια τολμά και τις απλές σκέψεις μας, αυτές που μας συντροφεύουν τις μοναχικές ώρες των βασανισμένων χρόνων μας,  να τις μεταλλάξει και να τις μετατρέψει σε όμορφα ποιήματα. 

Τα ποιήματα  της συλλογής, Μodus Vivendi, μας παρασέρνουν στο πολυσύνθετο του πεδίου, μέσα από το οποίο αντλεί τα θέματά της η Ποιήτρια. Εκεί προσπαθούμε με την αμέριστη βοήθειά της, όχι να εμπλακούμε σε εκείνη την περιβόητη ρήση που ηχεί στα αυτιά του κάθε αναγνώστη «μα καλά τι θέλει να πει ο ποιητής» αλλά να αναζητήσουμε τη σημασία,  το γιατί η Ποιήτρια ενέπλεξε τόσα πολλά αξιόλογα θέματα σε μια περισπούδαστη αλφαβήτα, αλλά κυρίως να ερμηνεύσουμε μέσα από τη συνετή απλότητα, την ταπεινότητα των στίχων, την ομορφιά της ποίησης, που δεν είναι άλλη από την ομορφιά της ιδίας ζωής μας.  

Υπάρχουν ποιήματα που ξεχωρίζουν για την ανάλαφρη αύρα που αποπνέουν, ποιήματα αγάπης, υπέροχες προσεγγίσεις της καρδιάς, στίχοι που κινούνται στα μονοπάτια της χαράς και της λύπης, στους παρόδους της ευτυχίας.

Φυσικά και ως γνήσια Κύπρια, όπου η εισβολή των Τούρκων άφησε ανεξίτηλα τη σφραγίδα της στη ζωή σε ένα δοκιμασμένο και ανθεκτικό από κακουχίες νήσο, δεν αφήνει ποιητικά ασχολίαστες, πτυχές αυτής της περιόδου.

Στο 1^ο ποίημα της συλλογής « ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟ ΣΤΙΧΑΚΙ», ένα ποίημα που φιλοξενείται και στο οπισθόφυλλο, επισημαίνεται με πολύ εύστοχο τρόπο η προσπάθεια κάθε ποιητή να επαναφέρει στη μνήμη του ένα «αγνοούμενο στίχο» Ποιος άλλωστε ποιητής δεν το παθαίνει τούτο και δεν αγωνιά μέχρι την τελική επαναφορά του;

Από την άλλη η καρδιά, με τα προβλήματα των ερώτων, της αγάπης, με τις τακτικές που ακολουθεί αποτελεί μια σοβαρή ενασχόληση που όμως στα χέρια της Ποιήτριας, γίνεται καθημερινό δίκοπο μαχαίρι, όπου τα συναισθήματα όμορφα συμπλέκονται με σταυροβελονιά,  και άλλοτε δίνονται λύσεις και άλλοτε όχι. Στο τέλος πάντοτε κυριαρχούν αιώνια ανθρώπινα ερωτήματα.

Στο ποίημα : ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΜΕΝΗ ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ (σελ11)αναφέρει χαρακτηριστικά: Δεν είναι καθόλου τυχαίο/ που δεν ξαναπήγαν σ΄ εκείνη τη πόλη. / Ξέρουν πως θα τους ρωτήσει γι΄ αυτήν/ πως θα επιμένει να μάθει «γιατί» και τι «έγινε»  ενώ παραδέχεται έμμεσα την ήττα των ανθρώπων γράφοντας για τη καρδιά: …ότι και να σου κάνουμε/ εσύ δεν τιθασεύεσαι καρδιά! Ακολούθως στο Ποίημα Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (σελ 33)  λέει: Στο τέλος- τέλος/ το εκδικείται η καρδιά το μυαλό./ Όταν εκείνη πάψει να χτυπά./ Πεθαίνει μαζί της κι αυτό.

Υπάρχουν και άλλες μικρο- ενότητες ποιημάτων, που κοσμούν αυτό το ποιητικό περιβόλι, όπως οι ερευνητικές ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ. Δεν παραλείπεται ούτε μια ποιητική ρίζα που θα μπορούσε να ανθίσει μέσα σε τούτη την ποιητική παραζάλη, όπου για να μάθεις πως κινείται η ποιήτρια, θα πρέπει  απλώς πρέπει να γνωρίζεις τα βασικά βήματα της αρμονίας και της αξιοπρέπειας  στην ποίηση.

Εκείνη όμως η ενότητα που ξαφνιάζει, συνταράζει, ανοικοδομεί τα έγκατά μας. είναι ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ (σελ 14). Γράφει συγκεκριμένα, στη μνήμη των αγαπημένων της γονέων, που στην ανάγνωση του καθενός θα πάρουν θέση οι δικοί του γονείς, κάπου εκεί ανάμεσα στους άσπρους αμμολόφους του παραδείσου:  «Άραγε, θα σας αναγνωρίσω;/Άραγε, εσείς θα με αναγνωρίσετε;/Κι αν δεν σας βρω;/Κι αν δεν μπορέσω/να σας πω εκείνο το «Ευχαριστώ»/που τόσα χρόνια σας  χρωστω;/Εκείνο το «Ευχαριστώ»/που τόσα χρόνια το κρατώ, πατέρα/και το προσέχω από ήλιο και βροχή, μητέρα/από άνεμο και καταιγίδες, γονείς μου αγαπημένοι/αν δεν σας βρω;/Τώρα που φτάσαμε ως εδώ/να μην μπορέσω να το πω;/Αυτό το «Ευχαριστώ»/που τόσα χρόνια/σας χρωστώ!»

Τέλος στο ποίημα ΔΥΟ ΜΙΚΡΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ- 1974 ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ (σελ 19) μας θέτει όλους μας ενώπιον των ευθυνών μας. «… Δυστυχώς δεν υπήρχε πρόνοια από την Πολιτεία για τα όνειρά σας…»

Κυρίες και Κύριοι, φίλοι αναγνώστες

Για να κατανοήσετε πλήρως τα ποιήματα της κας Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου, δεν απαιτείται να είστε σε έκσταση και περισπούδαστοι της ποιητικής. Ανοίξτε το βιβλίο όπως είστε, χωρίς προβιές και πανοπλίες, χωρίς στρουθοκαμηλισμούς και λεοντή στη πλάτη, καλέστε την πιο αγαπητή γυναίκα της ζωής σας και αφήστε να σας κεράσει γλυκό του κουταλιού μια Κυριακή πρωί, ανοίξτε τη καρδιά σας στις νοσταλγικές κουβέντες του παρελθόντος κι αφήστε να σας φυσήξει το μεθυστικό αεράκι της Θάλασσας. Γίνεται οι ίδιοι μία οργωμένη σκάλα, όπου οι στίχοι της θα γίνουν σπόροι σιταριού και θα ανθίσει μέσα από τη Λύπη η Χαρά, μέσα από τη Δυστυχία η Ευτυχία, και από το απαισιόδοξο θα προβάλλει ένα δυνατό φως.

Δημήτριος Γκόγκας

                                                                                                                                Ποιητής


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όσοι ενδιαφέρονται για το βιβλίο μπορούν
να επικοινωνήσουν με τη ποιήτρια  στο email: roulastav@gmail.com Δεν διατίθεται στα βιβλιοπωλεία