Αγαπητέ Ποιητή/ ποιήτρια, Φίλε Λογοτέχνη, Καλλιτέχνη

 Αγαπητέ Ποιητή/ ποιήτρια, Φίλε Λογοτέχνη, Καλλιτέχνη

Εάν επιθυμείτε, ενδιαφέρεστε και θέλετε να προβάλετε το έργο σας, μέσα από τις σελίδες του διαδικτυακού περιοδικού http://apopsilarnaka.blogspot.com/, το οποίο στα τρία χρόνια της ζωής του έχει προσφέρει στα γράμματα, στις τέχνες και στον πολιτισμό ευρύτερα και το οποίο έχουν αγκαλιάσει χιλιάδες αναγνώστες από τριάντα περίπου χώρες, μπορείτε να επικοινωνήστε με τη σύζυγό μου Κα Στρατούλα Τραμουντάνη. 

Σε γενικές γραμμές το κόστος ανέρχεται, ενδεικτικά:
Ολοσέλιδη συνέντευξη, μία σελίδα Α4 και δύο φωτογραφίες, 60 ευρώ
Παρουσίαση βιβλίου, μία σελίδα Α4 και δύο φωτογραφίες, 30 ευρώ

Για περισσότερες λεπτομέρειες στο email: t.estratia@yahoo.com , ή μαζί μου μέσω του face book!
Σας ευχαριστώ!!!
Δημήτριος Γκόγκας

Ο Κυρ Αντώνης πέταξε / Δημήτριος Γκόγκας

 

Εισαγωγή: Πριν από 36 χρόνια σ ΄ ένα χωριό των Σερρών, 

έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, 

ένας υπέροχος άνθρωπος, πατέρας, κι οικογενειάρχης. 

Είχε ζήσει μέχρι τότε μια φτωχική ζωή, 

πότε ως αγρότης και πότε εργάτης.

Κουβαλούσε τον δικό του σταυρό,

όπως ο καθένας από εμάς.  

Είχε ζήσει όμως χωρίς να προλάβει να κάνει όλα όσα ήθελε. 

Πέταξε χωρίς να δει την μοίρα των παιδιών του.  

Κι είναι πάντα στη σκέψη μου.

 

Ο Κυρ Αντώνης πέταξε
 
Μέσα στην άνοιξη προσμένει,
μια ηλιαχτίδα να φανεί.
Μα ο καιρός είν΄ που βαραίνει,
τσιμπολογάει την ψυχή.
 
Ο Κυρ Αντώνης πέταξε!
Πουλί δεν ήταν, μα εχάθη.
Πέρα απ΄το πέρα τ΄ ουρανού.
Μες στην σιωπή του απέραντου.
Ο κυρ Αντώνης πέταξε!
Στην ερημιά, ανθός τ΄ αγκάθι!
 
Ξερό λουλούδι λύγισε.
Ένας λυγμός πικρός με σκίζει!
Τώρα η ανάμνηση πληγή,
το χθες στο μέσα μας μαυρίζει!
 
Ο Κυρ Αντώνης πέταξε!
Σκιά τον βλέπω στ΄ όνειρά μου.
Κάποτε έρχεται μιλά
και μου ανοίγει τα φτερά.
Ο Κυρ Αντώνης πέταξε!
Βρίσκεται ορθός μες στη καρδιά μου!

Στο Πάσχα του Κόσμου / Δημήτριος Γκόγκας

 Είμαστε πλάι και γύρω- γύρω

απ΄τη φωτιά που καίει παντού. 

Λέω: τον πόνο μου θα σπείρω 

για να φυτρώσει σ΄ αλλουνού

τόπο θεού, του Παραδείσου

κήπου που ονόμασαν Εδέμ

κάν΄τον σταυρό σου και κοιμήσου

βυθίσου σ΄ ένα Τεριρέμ. 

Ρωτάς παιδί, εκεί πεινάει;

Και κάποια μάνα καταγής

σχίζει τα στήθη της και πάει 

στη Παναγιά γονυπετής.

Το άστρο της Βηθλεέμ γυρεύει

και τον Ιησού στο Γολγοθά.

Τ΄ αγκάθινο χρόνια στενεύει,

και τα καρφιά ποιος τα μετρά;

Αν ερημώσει το λιβάνι!

Μεταναστεύσει ο Λυτρωτής.

Ποιος θα λιχνίζει το λιβάνι

ν΄ ευλογηθεί ο Ζηλωτής;

Ζω μες στο Πάσχα του καιρού μου, 

την ώρα που το Άγιο Φως, 

καίει το σκιάχτρο του εαυτού μου

και γω βαφτίζομαι σοφός!

Προβάλουνε οι Σταυροφόροι,

αυτοί που αλώνουν τους λαούς, 

αγιογδήτες και εμπόροι,

που χουν μεγάλους τους σταυρούς!

Και γω υψώνω το κερί μου,

μα αργοσβήνει, στη σιωπή. 

Ενός λεπτού οι Άγγελοί μου

κρατούν σιγή για τη ζωή. 

Που χάνεται ανεμοδαρμένη

και παραπαίει δανεική. 

Αιώνες μοιάζει να ναι κλεμμένη

ποτέ δεν έχει επιστροφή. 

Τα ποιήματα που αναγνώστηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου ''ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΝΟΣΤΟΣ" στη Λάρνακα την 15 Απρ 2020

 ΠΕΤΡΕΣ του Χρήστου Αργυρού

ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ του Δημητρίου Γκόγκα

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ της Αγγέλας Καιμακλιώτη

ΜΕΛΙΝΑ ΤΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ του Κώστα Κατσώνη

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ του Λ. Περεντό

ΜΑΚΡΙΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ του Α.Τιμοθέου

Η ΠΙΟ ΠΙΚΡΗ ΣΕΛΙΔΑ της Χρυσούλας Λαμπριανού Παπαιωάννου

Προσφύγων Νόστος : Παρουσίαση της Ανθολογίας Ποίησης Κυπρίων Ποιητών και Τέχνης Κυπρίων Καλλιτεχνών την 15 Απριλίου 2022

\

στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών της Λάρνακας και ώρα 19:15.

Ποιήματα Απαγγέλλουν οι παρακάτω ποιητές και ποιήτριες :

Χρήστος Αργυρού

Δημήτριος Γκόγκας

Αγγέλα Καιμακλιώτη

Κώστας Κατσώνης

Χρ. Λαμπριανού

Λούης Περεντός 

Αθηνά Τέμβριου

Ανδρέας Τιμοθέου

 

Τι είναι ποίηση;

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

     

Πολλοί ποιητές, συγγραφείς, προσπάθησαν να περιγράψουν τον όρο: Ποίηση. Το είδος αυτό του λογοτεχνικού λόγου, που γεννήθηκε μαζί με τον άνθρωπο. Παραμένει δε στην αρχή, παρά το γεγονός ότι πολύ συχνά πολεμάτε.

      Από τον Αργεντινό λογοτέχνη: Χόσε Λουίς Μπόρχες, ο οποίος την προσδιόρισε ως την  «… έκφραση του ωραίου, διαμέσου λέξεων περίτεχνα υφασμένων μεταξύ τους», έως τον Κώστα Καρυωτάκη (Ἡ ποίηση είναι το καταφύγιο που φθονούμε), τον Γεώργιο Σεφέρη (Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα) ή τον Μανόλη Αναγνωστάκη (Η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε, αλλά ὁ καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας) καθώς και πληθώρα ορισμών από σπουδαίους ποιητές, η ποίηση δεν μπορεί παρά να είναι η συνείδηση της ψυχής. Είναι ο ουσιαστικότερος τρόπος με τον οποίο ο κάθε ποιητής βλέπει τη ζωή, τις πτυχές της (αγάπη, έρωτας, ειρήνη, χρόνος, τόπος, κ.ο.κ) από τη δική του σκοπιά. Έτσι πολλές φορές το ερώτημα πως όλα έχουν γραφτεί, τι απομένει; από μόνο του δίνει την απάντηση. Αυτό που πάντα αναμένει είναι να γραφτεί η νέα εκδοχή, ένα καινούργιο ποίημα για κάθε τι που βιώνουμε, που βιώνεται.

     Η επισήμανση ότι είναι ανεδαφική η προσπάθεια ορισμού της ποίησης, καθώς διαπιστώνεται αδυναμία τοποθέτησή της στον χρόνο (πότε ξεκίνησε η γραφή της;) και στο χώρο (που μπορεί να βρεθεί, να καρπίσει;) θεωρείται λανθασμένη. Η ποίηση γέννημα- θρέμμα της ανθρώπινης υπόστασης, ζει αιώνια, είναι απέθαντη. Είναι ένας αναστάσιμος λόγος, πότε λιτός, πότε πυκνός, άλλοτε χυμώδης, που παίζει σημαίνοντα ρόλο στη πνευματική ζωή του ανθρώπου. Περικλείει το σύνολο των συναισθημάτων επί πάντων, ορατών και αοράτων, στη γη και στον ουρανό. Μοιάζει με πνεύμα Θεού, που εκχέει Λιβάνι και Σμύρνα στις καρδιές και στις ψυχές των ανθρώπων. Λειτουργεί ως κινητήριος δύναμη, στην αρχή, σε κάθε στάση και στο τέλος κάθε διαδρομής. Τέλος, κατέχει το κλειδί της γλώσσας σε κάθε αλφάβητο του κόσμου όλου.