Όταν γυρίσω απ΄ τον πόλεμο μητέρα / Δημήτριος Γκόγκας

 

Όταν γυρίσω απ΄ τον πόλεμο μητέρα, 
ίσως να είμαι πιο νεκρός. 
Σιωπή η φωνή μου στον αιθέρα
και πίσω της ένας θεός.
 
Το όπλο μου πάνω στον ώμο
κι η τελαμώνα χιαστί.

Ξερνά το σκότος σ΄ έναν δρόμο
κι η ειρήνη τρέχει να κρυφτεί. 
 
Να βρω στρωμένο το τραπέζι.
Απέναντι μου ο Χριστός!
Το φως ψηλά να τρεμοπαίζει.
Ας φάει μαζί μου ο εχθρός!
 
Όταν γυρίσω θα χουν φύγει:
Όνειρα, πόθοι, αγκαλιές.
Βλέπω τον χρόνο μου να λήγει
κι όλοι οι σταυροί να ναι θηλιές!

Μια παράμετρος του Τικ-Τοκ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΑΣ 

Πριν πό λίγε ημέρες έγραψα στο Τικ-Τοκ το παραπάνω κείμενο και το έκανα υπό τύπου βίντεο.

" Λαμπιόνια, λαμπιόνια και φώτα παντού. Σε λίγο θα ξαναγεννηθεί ο Χριστός, θα γεννηθεί η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για όλους τους ανθρώπους. Χαρές και πανυγήρια. Όμως αλήθεια τι αξία έχουν όλα αυτά, εάν δίπλα μας και πολύ κοντά μας, γίνονται πόλεμοι και γυναικόπαιδα συνωστίζονται για ένα πιάτο φαγητό, για μια φέτα ψωμί. Τι αξία έχουν όλα αυτά, όταν 20χρονα παιδιά σκοτώνονται υπηρετώντας τις αλλοπρόσαλλες φιλοδοξίες ορισμένων ηγετών; Πρέπει να δοθεί ένα τέλος από κάποιον που θα θέσει τον άνθρωπο, πάνω από τον άνθρωπο!"

Το Τικ-Τοκ το διέγραψε στέλνοντάς μου μύνημα ότι το κείμενο μου ξεφεύγει από την πολιτική που υπηρετεί. Δηλαδή (με βάση ότι βλέπω) την πολιτική (μεταξύ άλλων πραγματικά σωστών μυνημάτων) της χυδιαότητας, του γυμνού και της βλακείας!

...από τον παλιό στον νέο κόσμο!

                                                      γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

    

Ο παλιός μου κόσμος δεν ξέρω πότε άρχισε να φθείρεται. Μάλλον λίγο πριν τελειώσω το λύκειο, εκεί που άρχισα να ανδρώνομαι. Ήρθε η είσοδος στην Στρατιωτική Σχολή και δεν πέρασε πολύ χρόνος που ξαφνικά, τελείως ξαφνικά χάθηκε ο πατέρας. Μια βδομάδα αργότερα γνώρισα τη Στρατούλα που έμελλε να γίνει η γυναίκα μου και μέχρι σήμερα ο όρκος καλά κρατεί, παρά τις δεκάδες αντιξοότητες και πολλαπλά προβλήματα που βρέθηκαν στο δρόμος μας.

    Στο πέρασμα του χρόνου θυμάμαι τους θανάτους του παππού μου Δημήτρη και της γιαγιάς μου Πασχαλίνας, την δεκαετία του 80. Και ενώ μέχρι και το 1982, υπήρχε ένα παρθένο περιβάλλον ζωής με μάλλον αγνές ιδέες και συνήθειες, οι συχνές μεταθέσεις λόγω του επαγγέλματος άλλαξαν τα δεδομένα. Αυλώνα, Ξάνθη, Διδυμότειχο, Κομοτηνή, Αμύνταιο, Θεσσαλονίκη, Κως, Κάσος είναι μερικές από τις πόλεις και τις περιοχές που έζησα μαζί με την οικογένειά μου. Μια γυναίκα κι ένα παιδί που έπρεπε να προσαρμόζονται στις νέες καταστάσεις που συναντούσαμε στους νέους τόπους. Και μια εργασία κυνική, πιεστική και ανθρωπίνως βάρβαρη.

   Στο διάστημα αυτό, έφυγαν από τη ζωή ο Θείος Διονύσης και αργότερα η σύζυγό του, ο Θείος Αποστόλης και η θεία Άννα, ο παππούς Βενέτης και η γιαγιά Καλλιόπη και η κόρη του, η  θεία μου Δόμνα. Μας άφησε ο πεθερός μου ο Αναστάσης, ξεπροβοδίσαμε τον άνδρα της αδελφής της Στρατούλας, τον Θανάση. Χάθηκαν και άλλοι. Θείοι και Θείες αγαπημένοι. Ο θείος Θωμάς.  Έμειναν μόνες στα πατρικά, οι μανάδες μας: Η κυρά Βασιλική και η Νεραντζούλα. Μοναχικές φιγούρες. Όπως και η θεία Χρυσάνθη. Τα αδέλφια, ο Βενέτης και η Λίνα, παντρεύτηκαν, έκαναν παιδιά, έφυγαν για άλλα κράτη, οικονομικοί μετανάστες, στέριωσαν εκεί! Κάποια ανίψια που ήμασταν οι αγαπημένοι θείοι μας ξέχασαν. Κρίμα αλλά τα έχει αυτά η ζωή. 

  Οι νέες πόλεις όπου έζησα με απομάκρυναν από το περιβάλλον της γενέτειρας. Ξεχάστηκαν οι παλιοί γνωστοί και φίλοι, αραίωσαν οι επισκέψεις. Το Στρυμονικό αλλά και οι Τοξότες τα δύο χωριά που σημάδεψαν τη ζωή μας όλο και ξεθωριάζουν. Η νέα μας φωλιά χτίστηκε και πάλι με δυσκολίες στη Λάρνακα της Κύπρου. Εκεί που βρήκαμε -ίσως- την θαλπωρή της μοναξιάς που τελικά επιθυμούσαμε. Μακριά από τοξικότητες που τόσο μα τόσο μας ταλαιπωρούσαν και μας πίεζαν. Ίσως και να μας πιέζουν.

   Εδώ βίωσα στο πετσί μου μια αγάπη, την ποίηση, από εδώ η Στρατούλα έζησε τη σημαντικότερη απώλεια της,   εδώ ο γιος μου ο Αντώνης στέριωσε και άνοιξε τα φτερά του.

   Κι όσο κυλά ο χρόνος, ο παλιός μας κόσμος απομακρύνεται, οι φωτογραφίες μένουν σε κουτιά στις ντουλάπες και τα συρτάρια και βλέπονται μια φορά στο τόσο. Η μνήμη εξασθενίζει, ξεχνάμε μορφές, πρόσωπα, φωνές. Ξεχνάμε γεγονότα. Μετά στρίβουμε μπροστά το κεφάλι μας και βλέπουμε τριγύρω καινούργια πρόσωπα, νέους ανθρώπους που ήρθαν από το πουθενά και συμμετέχουν στο χτίσιμο ενός νέου περιβάλλοντος ζωής. Καλό ή κακό κατά πολλής εξαρτάται και από εμάς.

   Αυτό που μένει,  έτσι το αισθάνομαι είναι η αγάπη και η ασφάλεια που δένει εμένα με την γυναίκα και το παιδί μου. Προχωρώντας μπροστά, προχωρώντας βήμα με το βήμα, από τον παλιό στον νέο κόσμο!

Η ιστορία του Ιησού Χριστού

 γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας 

 

    

Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Κοινότητα της Βηθλεέμ της Ιουδαίας το έτος -7 π.Χ, ή το -6 π.Χ ή κατά άλλους το -4 π.Χ. κατά την μετάβασή της οικογένειας εκεί,  λόγω της απογραφής που διατάχτηκε από τον Καίσαρα Αύγουστο. Η μητέρα του Μαρία ( οι γονείς της: Ιωακείμ και Άννα) από 3 ετών και για 12 έτη μεγάλωσε και ανατράφηκε στο κτίριο του ιερατείου των Ιεροσολύμων υπό την ευθύνη των Αρχιερέων και Πρεσβυτέρων. Στα 15 της χρόνια το ιερατείο την αρραβώνιασε με τον Ιωσήφ, μαραγκό στο επάγγελμα, από την πόλη της Ναζαρέτ, ο οποίος είχε χάσει την πρώτη του γυναίκα από την οποία είχε αποκτήσει 6 παιδιά. ( Ιάκωβος, (πέθανε με λιθοβολισμό το 62μ.χ, υπήρξε πρώτος επίσκοπος της Ιερουσαλήμ) Ιωσής, Ιούδας, (ένας από τους 71 αποστόλους)Σίμων, (Δεύτερος επίσκοπος Ιερουσαλήμ) Εσθήρ, Θάμαρ ή Μάρθα). Η μητέρα του σε ηλικία 15 ετών έμεινε έγκυος με τη «δύναμη του Αγίου Πνεύματος» [Κατά Ματθαίον 1,18].

 

      Γνωρίζουμε ότι από μικρός και μέχρι την ηλικία των 12ετών, ζούσε με τους γονείς του και ασχολήθηκε  και εκείνος με το επάγγελμα του ξυλουργού δίπλα στον πατέρα του. Από την ηλικία εκείνη και μέχρι την ηλικία των 29 ετών δεν γνωρίζουμε τίποτα για την ζωή του Ιησού Χριστού. Υπάρχουν μόνο εικασίες περί της μετάβασής του στην Αίγυπτο, την μαθητεία του δίπλα στον Μέγα Πνευματικό των Εσσαίων ή την περιδιάβασή του μέχρι και την Αγγλία δίπλα στον Ιωσήφ από την Αριμαθαία πλούσιο έμπορο της περιοχής και φίλο της οικογενείας.

 

       Όταν γίνεται 30χρονών, περί το 23 -24 μ.Χ ξεκινά τη διδασκαλία του από την περιοχή της Γαλιλαίας. Η διδασκαλία του επικεντρώνεται στον άνθρωπο και στην συνεχή προσπάθειά του να πράξει το σωστό, το καλό και το αγαθό ώστε να κατακτήσει την βασιλεία του θεού. Αναφερόταν στον εαυτό του ως «Υιός του ανθρώπου» «Υιός του Θεού». Μιλούσε στο λαό με παραβολές ώστε να γίνεται πλήρως κατανοητός. Υπήρξε μέγας θεραπευτής του ανθρώπινου πόνου (θαύματα) και ως υιός του θεού κατόρθωσε να φέρει τον άνθρωπο ενώπιον των αμαρτιών του και απέναντι από τον θεό. Μίκραινε απόλυτα την απόστασή τους.

 

      Ήρθε σε απόλυτη ρήξη με την κάστα των Γραμματέων, Φαρισαίων και του Ιερατείου καθώς στηλίτευε την συμπεριφορά του απέναντι στον λαό των Ιουδαίων με αποτέλεσμα ύστερα από μια δίκη παρωδία (που βασίστηκε πάνω σε ψεύτικες κατηγορίες) να οδηγηθεί στον θάνατο δια σταυρώσεως. (26 ή 37 μ.Χ). (Απόφαση του Πόντιου Πιλάτου, ύστερα από πίεση του ιερατείου των Ιεροσολύμων). Την 3^η ημέρα μετά την σταύρωσή του και αφού ενταφιάστηκε, αναστήθηκε (εμφανίστηκε στου μαθητές του) και αναλήφθηκε στους ουρανούς. Η διδασκαλία του και το χαρμόσυνο άγγελμα της αναστάσεως έγινε η βάση της Χριστιανικής Θρησκείας.

 

 

 

 

 

Ας διαβάσουμε τώρα τα σημεία αναφοράς της  γέννησης του Ιησού

στα 2 από τα 4 ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, καθώς στα Ευαγγέλια «Κατά Μάρκον» και «Κατά Ιωάννη» δεν γίνεται αναφορά στα γεγονότα της γέννησης αλλά ξεκινούν με το κήρυγμα του Ιωάννη του βαπτιστή, την μαρτυρία του για τον Ιησού Χριστό και τη βάπτισή του.

 

Ευαγγέλια:	Κατά Ματθαίον	Κατά Λουκάν
Προφητείες περί της γεννήσεως	«Η παρθένος θα μείνει έγκυος και θα γεννήσει γιο που θα του δώσεις το όνομα Εμμανουήλ που σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας» Παρ:1,23   ** Κι εσύ Βηθλεέμ, στην περιοχή του Ιούδα δεν είσαι διόλου ασήμαντη ανάμεσα στις σπουδαιότερες πόλεις του Ιούδα, γιατί από σένα θα βγει αρχηγός που θα οδηγήσει το λαό μου, τον Ισραήλ. Παρ:2,6	«
Προαγγελία της γέννησης του Ιησού		Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ ο Θεός έστειλε τον άγγελο Γαβριήλ στην πόλη της Γαλιλαίας Ναζαρέτ σε μια παρθένα…Η παρθένα λεγόταν Μαριάμ..»  «…ο Άγγελος της είπε: μη φοβάσαι Μαριάμ…θα μείνεις έγκυος, θα γεννήσεις γιο και θα τον ονομάσεις Ιησού…» Παρ. 1,26-38
Τόπος και σημείο γεννήσεως	Βηθλεέμ της Ιουδαίας Παρ: 2,0 ** «Όταν μπήκαν στο σπίτι, είδαν το παιδί με τη Μαρία…» Παρ: 2,11	«Ανέβηκε κι ο Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ… για να απογραφεί στη πόλη Δαυίδ που ονομάζεται Βηθλεέμ…» Παρ: 2,4 ** «Τον σπαργάνωσε και τον ξάπλωσε σ΄ ένα παχνί γιατί δεν βρήκαν μέρος στο πανδοχείο» Παρ: 2,7
Χρόνος γεννήσεως	«…στα χρόνια του βασιλιά Ηρώδη…» Παρ:2,0	«Τις ημέρες εκείνες ο Καίσαρας Αύγουστος έβγαλε διαταγή να απογραφεί όλη η οικουμένη… έπαρχος της Συρίας ήταν ο Κυρήνιος» Παρ: 2,2-3
Πρόσωπα που αναφέρονται κατά τη γέννηση	Ιωσήφ Μαρία Ηρώδης Μάγοι από την ανατολή	Ιωσήφ Μαρία Καίσαρας Αύγουστος Έπαρχος Κυρήνιος Βοσκοί
Δώρα που προσφέρθηκαν από τους Μάγους	Χρυσάφι Λιβάνι Σμύρνα
Αξιοσημείωτα φυσικά και μη φαινόμενα κατά τη γέννηση	Εμφάνιση ανατέλλοντος άστρου	Ουράνια στρατιά αγγέλων

 

 

Η γέννηση του Ιησού Χριστού συνοπτικά των 2 Ευαγγελίων

 

     Η Μαρία, η μητέρα  του Ιησού Χριστού, ήταν αρραβωνιασμένη με τον Ιωσήφ. Ύστερα από την επίσκεψη του αγγέλου Γαβριήλ που της ανακοινώθηκε ότι θα καταστεί έγκυος καθώς έτσι ήταν το θέλημα του Θεού, η Μαρία έμεινε έγκυος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Ο Ιωσήφ επειδή δεν είχε συζυγικές σχέσεις με την αρραβωνιαστικιά του, θέλησε να διαλύσει τον αρραβώνα, αλλά άγγελος Θεού τον απέτρεψε ανακοινώνοντας τον ότι το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι ο σωτήρας του λαού από τις αμαρτίες του. Με τον τρόπο αυτό αποτράπηκε ο χωρισμός.

      Τις ημέρες εκείνες διατάχθηκε να γίνει απογραφή όλου του πληθυσμού της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Καίσαρα Αύγουστο(Οκταβιανός), όταν ήταν στην Συρία έπαρχος ο Κυρήνιος και στην Ιουδαία βασίλευε ο Ηρώδης. Κάθε πολίτης έπρεπε να μεταβεί στη γενέτειρά του. Έτσι και ο Ιωσήφ πήρε την Μαρία και μετέβησαν στην Βηθλεέμ. Όμως δεν μπόρεσαν να βρουν κατάλυμα με αποτέλεσμα η Μαρία να γεννήσει εντός ενός στάβλου και να σπαργανώσει το παιδί της μέσα σε ένα παχνί. (ο Ματθαίος αναφέρεται σε σπίτι). Εκεί δέχτηκαν την επίσκεψη τριών Μάγων από την Ανατολή, οι οποίοι αφού επισκέφτηκαν τον Βασιλιά Ηρώδη και του ανέφεραν τον λόγο της επίσκεψής τους, οδηγούμενοι από λαμπερό άστρο, προσκύνησαν τον Ιησού και του πρόσφεραν δώρα : Σμύρνα, Χρυσό και Λιβάνι. Στην εξοχή σε βοσκούς παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου που τους μετάφερε την θεϊκή εντολή και το χαρμόσυνο μήνυμα της γεννήσεως του σωτήρα. Τότε παρουσιάστηκε στον ουρανό στρατιά αγγέλων που υμνούσε τον Θεό. Ακολούθως πήγαν και αυτοί στο στάβλο, προσκύνησαν και είπαν στους γονείς το μήνυμα του Αγγέλου.

 

 

Πρόσωπα της γέννησης

 

 

 

Μαρία (η μητέρα του Ιησού) : η Αγία των Πάντων, η Παναγία

 

 

      Με δεδομένο το γεγονός και τις σύγχρονες επιστημονικές εκτιμήσεις ότι ο Ιησούς Χριστός δεν γεννήθηκε ούτε το 0, ούτε το 4 π.χ όταν απεβίωσε ο βασιλιάς Ηρώδης, αλλά το 6 ή το 7 π.χ, η Μαρία η μητέρα του, καθώς τον απέκτησε σε ηλικία 16 ετών, γεννήθηκε το 22 ή το 23 π.χ.

       Για την καταγωγή της υπάρχουν θεωρίες που την επισημαίνουν στις κοινότητες της Ναζαρέτ, Σεπφωρίδας ή στην πόλη της Ιερουσαλήμ. Γονείς της ήταν ο Ιωακείμ και η Άννα, οι οποίοι την απέκτησαν σε μεγάλη ηλικία και σύμφωνα με τις γραφές καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα να την μεγαλώσουν και να την φροντίσουν, σε ηλικία τριών (3) ετών την παρέδωσαν στον Ναό των Ιεροσολύμων προκειμένου να την φροντίσει το ιερατείο. Ονομάστηκε Μαριάμ που σημαίνει: Κυρία και ελπίδα. Θα πρέπει λοιπόν να υποθέσουμε ότι το Ιερατείο των Ιεροσολύμων, είχε στη διάθεσή του  χώρους, όπου μπορούσαν να προσφέρουν φροντίδα και προστασία σε ανήμπορα παιδιά των Ισραηλιτών.  Σε ηλικία εννέα (9) ετών χάνει τους γονείς της (13 ή 14 π.χ). Στο ιερατείο η Μαρία έμεινε δώδεκα (12) χρόνια μέχρι και την ηλικία των 15 ετών, όταν αποφασίστηκε να την παντρέψουν με τον Ιωσήφ από το γένος του Δαυίδ, ένα χήρο, μεγάλο όπως προκύπτει από τις αναφορές σε ηλικία άνδρα (πιθανό 75 ετών), θεοσεβούμενο και πιστό στις αρχές του Ισραήλ. Ο Ιωσήφ είχε αποκτήσει άλλα παιδιά από την πρώτη γυναίκα του και αναφέρονται στα ευαγγέλια στα ευαγγέλια και φυσικά είναι τα ετεροθαλή αδέλφια του Ιησού Χριστού: Ιάκωβος, Ιωσής, Ιούδας, Σίμων, Εσθήρ, Θαμάρ ή Μάρθα και η Σαλώμη. Ορισμένα ονόματα αναγράφονται στα ευαγγέλια, ενώ άλλα έχουν μεταφερθεί δια μέσω της παράδοσης και των λεγόμενων απόκρυφων ευαγγελίων.

 

      Σε ηλικία 16 ετών, με τον τρόπο που αναφέρεται στα ευαγγέλια (θεϊκή παρέμβαση στη σύλληψη) αποκτά τον Ιησού Χριστό. Τον γεννά σε σπήλαιο ή σε φάτνη αλόγων ή σε κάποιο σπίτι κατά την προσπάθεια της οικογενείας να φτάσει στη Βηθλεέμ όπου θα έπρεπε να μεταβεί για να καταγραφεί, καθώς είχε διαταχθεί γενική απογραφή των πληθυσμών όλης της τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.  Καίσαρας Αύγουστος, Έπαρχος Συρίας Κυρήνιος ,Βασιλιάς Ιουδαίας Ηρώδης.. Δεν θα επιμείνουμε σε ανάλυση του σημείου της γέννησης καθώς το θεωρούμε ως σημαντικό στοιχείο μυθοπλασίας που δηλώνει με σαφέστατο τρόπο την ταπεινότητα της γέννησης ενός μελλοντικού βασιλιά.

    Η Μαρία δεν είναι σίγουρο εάν απέκτησε άλλα παιδιά. Αναφέρεται ότι δεν είχε έρθει σε επαφή με τον Ιωσήφ μέχρι και την απόκτηση του μονογενή υιού της. Προκύπτει εύλογα το ερώτημα εάν αργότερα είχαν συζυγικές σχέσεις και φυσικά εάν απέκτησαν άλλα παιδιά. Αν και τούτο θα ήτο ιδιαίτερα δύσκολο καθώς ο Ιωσήφ είχε προχωρημένη ηλικία. Από τις διηγήσεις των ευαγγελίων προκύπτει ότι η Παναγία ακολουθούσε τον Ιησού Χριστό στις περιοδείες του. Ανήκε λοιπόν στην ομάδα των «γυναικών που τον ακολουθούσαν» όχι μόνο ως μητέρα αλλά και ως πιστή στις αρχές και το δόγμα της «Νέας Ζωής και Βασιλείας του Θεού» που δίδασκε το παιδί της. Οι αναφορές των ευαγγελιστών υποθέτουμε πως θα έπρεπε να είναι περισσότερες και πιο συγκεκριμένες πάνω στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Εμείς διαπιστώνουμε ότι ήταν παρούσα στον «γάμο στη Κανά», στην «Σταύρωση», στην «Ανάσταση», στην «Ανάληψη» και την «Πεντηκοστή»

    Μετά τον Θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού, η Μαρία έμεινε κοντά στον αγαπημένο μαθητή του Ιησού, τον Ιωάννη. Είναι γνωστή η αναφορά του Ιησού λίγο πριν πεθάνει στη μητέρα του, καθώς την παραδίδει στον Ιωάννη: «Γυναίκα, να ο γιός σου». Με τον Ιωάννη μένει  μέχρι και την ηλικία των 59-60 οπότε και αναλήφθηκε στους ουρανούς με βάση την παράδοση και ύστερα από 3ήμερη ταφή το έτος 37 ή 38 Μ.Χ . Παρόντες στην κοίμησή της ο Απόστολος Παύλος, ο Διονύσιος ο Αεροπαγίτης και ο Ιερόθεος ο πρώτος επίσκοπος των Αθηνών. Ο τάφος της βρίσκεται στον κήπο της Γεσθημανής. (στην Κοιλάδα των Κέδρων). Κάποιοι ιστορικοί αναφέρουν την θέση «Καπουλή Παναγιά» κοντά στην Έφεσο. Αυτή η άποψη προκύπτει από το γεγονός ότι στην Έφεσο απεβίωσε ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος είχε και την ευθύνη της φροντίδας της Παναγίας μέχρι και τον θάνατό της.

 

Ιωσήφ ο κτήτωρ

 

   Ο Ιωσήφ ήταν ξυλουργός  και κατοικούσε στη Ναζαρέτ. Καταγόταν από την βηθλεέμ και ήταν απόγονος του βασιλιά Δαβίδ.

   Μεγάλος στην ηλικία και χήρος, μνηστεύθηκε την Παρθένο Μαρία, η οποία με παρέμβαση πνεύματος Κυρίου  γέννησε τον Ιησού Χριστό. Από τον προηγούμενο γάμο είχε 6 παιδιά

( Ιάκωβος, (πέθανε με λιθοβολισμό το 62μ.χ, υπήρξε πρώτος επίσκοπος της Ιερουσαλήμ) Ιωσής, Ιούδας, (ένας από τους 71 αποστόλους)Σίμων, (Δεύτερος επίσκοπος Ιερουσαλήμ) Εσθήρ, Θάμαρ ή Μάρθα).Παραβρέθηκε στη γέννηση του Ιησού στη Βηθλεέμ και οδήγησε τη Θεοτόκο με το Θείο Βρέφος στην Αίγυπτο για να τους διαφυλάξει από τους διωγμούς του Ηρώδη.

Κοντά στον Ιωσήφ παρέμεινε ο Χριστός, κατά την παιδική του ηλικία. Πέθανε λίγα χρόνια μετά τη μετάβαση του δωδεκαετούς Ιησού στο Ναό.

 

Οι τρεις Μάγοι

 

Η Αγία Γραφή δεν τους αναφέρει

 

 Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τους αγιοποίησε και τους δίνει παραδοσιακά τα εξής ονόματα:

Μελχιόρ ή Μελιχιόρ, ένας Πέρσης σοφός

Κασπάρ ή Γ(κ)ασπάρ ή Γκαθάσπα, ένας Ινδός ή Άραβας σοφός

Βαλτάσαρ ή Βαλθάσαρ ή Βιθισάρεα, ένας Βαβυλώνιος σοφός.

 

Τα δώρα των 3 Μάγων

 

•         Ο Μελχιόρ έφερε τον χρυσό (πανάκριβο μέταλλο), που συμβόλιζε ότι το μωρό θα γινόταν βασιλιάς.

•         Ο Γκασπάρ έφερε το λιβάνι(αρωματική ρητίνη, χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς και Παρασκευή του θυμιάματος) , σύμβολο της θείας καταγωγής του Ιησού

•         Ο Βαλτάσαρ έφερε τη σμύρνα (ρετσίνι δέντρου, πανάκριβο. Χρησιμοποιούνταν για θεραπευτικούς σκοπούς) , η οποία συμβόλιζε τον πρόωρο θάνατο του Ιησού.

Ηρώδης ο Μέγας

 

Βασιλιάς των Ιουδαίων. Κυβέρνησε την περιοχή από το 37 πΧ έως και 4 π.Χ.

 

Καίσαρας Αύγουστος Οκταβιανός

 

Ρωμαίος Αυτοκράτορας από το 27 π.Χ μέχρι και το 14 μ.Χ

 

Έπαρχος Κυρήνιος

 

Ο Κυρήνιος έγινε έπαρχος της Συρίας το 6-9 μ.Χ

 

 

Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ / ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΚΟΓΚΑΣ

 

 
Κι ήρθε η εποχή του έρωτα
κι έγιναν τα βουνά και θάλασσες μια γλώσσα που πάνω της ταξίδεψα.
Στα σπίτια με τους πελαργούς μιλούσαν για τα ρήματα
που ‘χαν τα σχήματα των αστερισμών
Μουρμούριζαν τα θαυμαστικά
και στ΄ αποσιωπητικά χτίζανε στο άγνωστο το μέλλον.
Απέραντες εποχές σαν κάμποι πλούσιοι και μεστοί,
γευότανε πότε τη γλύκα κάθε λέξης και  πότε την αλμύρα της.
Πότε σε κάποιο ακρογιάλι του Αιγαίου και πότε στα καλντερίμια της Ηπείρου.
Άλλοτε πάλι Όμηρο κι άλλες στιγμές στην άνοιξη του Ελύτη,
στο καλοκαίρι του Σεφέρη και στο χνώτο του Ρίτσου.
Η καρδιά μου το ήξερε!
Το σώμα μου σαθρό, φθαρτό, μα η ψυχή μου ζούσε αιώνια ένα ταξίδι,
ξεκινώντας από τις αγκάλες των προ – Ελλάδας, μυρίζοντας μέντα και δυόσμο,
λειτουργώντας με το δενδρολίβανο στις στροφές των τραγουδιών,
υμνώντας τη λευτεριά και τον χάροντα,
για να γίνει η ρίζα μιας ελιάς και φύλλο μιας ειρήνης.
Κι αν εγώ α- πέθανα κι αν εγώ α-ποθάνω,
μπροστά στον ήλιο θα σταθεί άφθαρτη και ωραία
ως μια πατρίδα πάνσοφη, η γλώσσα μου.
 

Το παραπάνω ποίημα, συμμετείχε και διακρίθηκε στον 13οΔιαγωνισμό Ποίησης και Πεζόμορφου Στοχασμού (2024) με τίτλο “Η Γλώσσα μου, η δύναμή μου” που διοργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου. Ανακοινώθηκε πως θα συμπεριληφθεί στην έντυπη ποιητική ανθολογία που θα εκδοθεί. 
 

Ποιος είναι ο Μετανάστης, ο Λαθρομετανάστης και ποιος ο Πρόσφυγας

 
    
 

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

 
 
      Στη σημερινή εποχή που τα μεταναστευτικά κύματα των ανθρώπων γιγαντώνονται αρμόζει στον καθένα από εμάς να γνωρίζει τους όρους:  Μετανάστης, Λαθρομετανάστης, Πρόσφυγας και να μην τους συγχέει. Η λογική ότι όλοι είναι άνθρωποι, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για την ίση μεταχείριση τους από τις κρατικές υπηρεσίες. Σίγουρα και είναι ηθικό να δείχνουμε την ανθρώπινη πλευρά μας σε κάθε περίπτωση, είναι όμως απολύτως λογικό να τηρούμε τους νόμους του κράτους προκειμένου να προστατεύουμε την οντότητά του, χωρίς να εκτιθέμεθα στο διεθνές χώρο, με σεβασμό στις πιθανές συμβάσεις που έχουμε υπογράψει και πρέπει να υπακούμε.
 




Μετανάστης:

    Ο όρος μετανάστης προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική γλώσσα: < μετά + ναίω (κατοικώ, διαμένω, βρίσκομαι)
 
    Είναι αυτός που αλλάζει τόπο κατοικίας με την συνηθέστερη αιτία την εύρεση μιας νέας εργασίας. Ο Μετανάστης εισέρχεται στο νέο τόπο που επιθυμεί να ζήσει, στην καινούργια χώρα που επέλεξε να κατοικήσει και να  εργαστεί, από τις νόμιμες πύλες εισόδου. Ως νόμιμες πύλες εισόδου σε μια χώρα, σε ένα τόπο λογίζονται τα αεροδρόμια, οι συνοριακοί σταθμοί ελέγχου, τα λιμάνια.

    Από τα βασικά χαρακτηριστικά του μετανάστη είναι η προσαρμογή στις συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου που έχει επιλέξει να ζήσει και ο σεβασμός τους. Ο σεβασμός επεκτείνεται και προς το πολίτευμα, την κοινωνία αλλά και το διοικητικό σύστημα που βρίσκει στη νέα του χώρα. Παράλληλα, δηλώνει την επιθυμία του να έχει το δικαίωμα να ασπάζεται τη θρησκεία του, χωρίς να προκαλεί τις τοπικές κοινωνίες.
    Ο μετανάστης μπορεί να είναι εσωτερικός και εξωτερικός. Εσωτερικός αυτός που αλλάζει περιοχή εντός της πατρίδας του και εξωτερικός αυτός που μεταβαίνει σε άλλη χώρα.
    Συνώνυμα του Μετανάστη είναι: ο Αποδημητής, ο Μέτοικος, ο Εμιγκρές, ο Απόδημος
    Στη σημερινή εποχή η μετανάστευση εντός της ΕΕ γίνεται με απλές διαδικασίες, ενώ εκτός της με τη λήψη Βίζας ή άλλων εγγράφων που καθορίζονται από διμερείς δύο κρατών ή από σχετικές συμφωνίες συμμαχιών.
Στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη διαβάζουμε πως ο Μετανάστης είναι αυτός που εγκαταλείπει με τη θέλησή του την πατρίδα του για να εγκατασταθεί επί μακρόν σε άλλη χώρα. Συνήθως η μετοίκιση αυτή γίνεται για οικονομικούς λόγους και έχει ως προοπτική την επιστροφή του στην πατρίδα του.
 
 
Λαθρομετανάστης:
 
      Η Λέξη λαθρομετανάστης είναι σύνθετη και αποτελείται από τις λέξεις :
Λάθρο + μετανάστης = Δημοτική κοινή: λαθρο- < αρχαία ελληνική λαθραῖος < λάθρα < λανθάνω (κάτι που γίνεται στα κρυφά, μη νόμιμα + μετά + ρήμα : ναίω (κατοικώ, διαμένω)
      Συμπερασματικά είναι το άτομο που έχει μετακινηθεί σε χώρα στην οποία δεν είναι νόμιμος υπήκοος, χωρίς να έχει τηρήσει τις διαδικασίες που ορίζουν οι νόμοι της χώρας υποδοχής. Ο παράτυπος και παράνομος μετανάστης. Ο όρος είναι μειωτικός
     Το 2018 η Ελλάδα με απόφαση του Αρείου Πάγου ζητούσε από τις υπηρεσίες του να μη χρησιμοποιείται ο όρος λαθρομετανάστης, αλλά οι όροι «παράτυπα εισερχόμενος στη χώρα», «πρόσφυγας», «μετανάστης», «οικονομικός μετανάστης», «αιτών άσυλο», με δικαιολογία την αποτροπή χρήσης μειωτικών για την προσωπικότητα όρων και την αποφυγή φαινομένων ξενοφοβίας και ρατσισμού:
       ※  Έγγραφο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κοινοποίησε η εισαγγελία Πρωτοδικών Ηρακλείου στις διευθύνσεις Εκπαίδευσης, για την απάλειψη του μειωτικού όρου «λαθρομετανάστης» από τα υπηρεσιακά έγγραφα.*
 
       Διαβάζουμε στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη: Λαθρομετανάστης είναι το πρόσωπο  που μετακινείται και εγκαθίσταται σε χώρα άλλη από αυτή της καταγωγής του, χωρίς να πληροί τους απαραίτητους όρους ή χωρίς να έχει περάσει από τις νόμιμες διαδικασίες.
 
      Από τη στιγμή λοιπόν που δεν κινούνται οι νόμιμες διαδικασίες εισόδου στην χώρα, ο λαθρομετανάστης καταπατά την εδαφική ακεραιότητα της.
 
              * Η απόφαση του Αρείου Πάγου αναφέρει: Από τις διατάξεις αυτές, προκύπτει ότι θεσμοθετείται αδίκημα υπαλλακτικώς μικτό, τελούμενο με οποιονδήποτε από τους προβλεπόμενους τρόπους, από τα πρόσωπα τα οποία αποδέχονται να μεταφέρουν στην Ελλάδα αλλοδαπούς που δεν έχουν δικαίωμα να εισέλθουν στο έδαφός της, ή τους προωθούν στο εσωτερικό της χώρας, ή διευκολύνουν την μεταφορά ή την προώθησή τους, γνωρίζοντας τη αυθαίρετη είσοδο τούτων ως λαθρομεταναστών. (Απόφαση 1485 / 2010 )
 
 
Πρόσφυγας:
 
 

 Πρόσφυγας είναι το άτομο που αναγκάζεται να φύγει από τη χώρα του επειδή κινδυνεύει η ζωή του λόγω πολέμου, εμφύλιας σύρραξης, γενοκτονίας, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων κτλ. Και θεωρείται πρόσφυγας μόνο στην πρώτη ασφαλή χώρα που μεταβαίνει, αιτώντας εφ΄ όσον το επιθυμεί και πολιτικό άσυλο.

    Η ετυμολογία της λέξης: πρόσφυγας < (ελληνιστική κοινή) πρόσφυξ < προσφεύγω < πρός + αρχαία ελληνική φεύγω
   Υπάρχουν περιπτώσεις χωρών όπως πχ η Κύπρος, που έχουμε εσωτερικούς πρόσφυγες. Δηλαδή πολίτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και να εγκατασταθούν σε άλλη περιοχή εντός της χώρας τους λόγω πολέμου κτλ. Τέλος υπάρχουν και οι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους λόγω φυσικών καταστροφών.
    Στην Κύπρο βάσει του νόμου :2000 (6(I)/2000) (περί προσφύγων νόμος)
ο πρόσφυγας λογίζεται όπως τα παρακάτω άρθρα:
     3.-(1) Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής, ή πρόσωπο, που δεν έχει ιθαγένεια, το οποίο, ενώ είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του ως αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο να επιστρέψει σ’ αυτή και στο οποίο δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 5.*
        (2) Στην περίπτωση προσώπου, το οποίο έχει περισσότερες από μία ιθαγένειες, ο όρος “χώρα ιθαγένειας”, που αναφέρεται στο εδάφιο (1), σημαίνει κάθε μια από τις χώρες των οποίων έχει την ιθαγένεια, και πρόσωπο δε θεωρείται ότι δεν έχει την προστασία της χώρας της ιθαγένειας του, αν, χωρίς οποιοδήποτε βάσιμο φόβο για καταδίωξη του, δεν έχει χρησιμοποιήσει την προστασία μιας από τις χώρες, της οποίας είναι πολίτης.
 
           *(5) Αιτητής αποκλείεται από το καθεστώς του πρόσφυγα-
 
                    (α) σε περίπτωση που τυγχάνει ήδη διεθνούς προστασίας ή συνδρομής από όργανα ή οργανισμούς ή γραφεία των Ηνωμένων Εθνών άλλα από την Υπάτη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες∙ εάν η εν λόγω προστασία ή συνδρομή έχει παύσει για οποιοδήποτε λόγο, χωρίς να έχει διευθετηθεί οριστικά η κατάσταση τέτοιου προσώπου σύμφωνα με τα οικεία ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τέτοιο πρόσωπο δικαιούται αυτοδικαίως τα ευεργετήματα του παρόντος Νόμου∙ ή
 
                  (β) σε περίπτωση που αναγνωρίζεται από τις αρμόδιες αρχές της χώρας όπου έχει μετοικήσει ως έχων τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την κατοχή της ιθαγένειας της εν λόγω χώρας ή τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις αντίστοιχα προς αυτά∙ ή
 
                  (γ) σε περίπτωση που υπάρχουν σοβαροί λόγοι ότι (καταζητείται ως δολοφόνος, πολιτικά αδικήματα, ηθικός αυτουργών ποινικών πράξεων κ.α)
 
Στο λεξικό του Γεωργίου Μπαμπινιώτη διαβάζουμε:
πρόσφυγας (ο/η) {(θηλ. γεν. πρόσφυγος) | προσφύγων} το πρόσωπο
που εξαναγκάζεται σε φυγή από τον μόνιμο τόπο εγκατάστασης του
ή την πατρίδα του, κυρ. για να αποφύγει διωγμούς από την επίσημη ε-
ξουσία: οι ~ τής Μικρασιατικής Καταστροφής | τής Κύπρου | τού Πό-
ντου || πολιτικός ~ || κύμα | συνοικισμός | στρατόπεδο προσφύγων ΦΡ.
οικονομικός πρόσφυγας βλ. λ. οικονομικός.
[ΕΤΥΜ. < μτγν. πρόσφυξ, -υγος < αρχ. προσφεύγω, πβ. κ. φυγάς - φεύ-
γω].