Προσοχή (!) παραμονεύουν Απολιτίκ [1]

Αφορμή για τα δυο λόγια που ακολουθούν είναι η παρακάτω παράγραφος από την εισαγωγική ομιλία του πρωθυπουργού της Ελλάδας κον Κυριάκου Μητσοτάκη στην 1η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. 

Διαβάζουμε: 

                 "...Γιατί, πράγματι, βρισκόμαστε σε ένα τοπίο το οποίο δεν το σκιάζουν μόνο διακηρύξεις και, θα έλεγα, σχετικά πρωτοφανείς εξαγγελίες προαναγγέλλοντας και γεωστρατηγικές μεταβολές, αλλαγές στις ζώνες επιρροής. Μπροστά μας διαμορφώνεται και ένα πρωτόγνωρο σκηνικό όπου παγκόσμιοι οικονομικοί παράγοντες διεκδικούν τον ρόλο διαμορφωτή της κοινής γνώμης σε πολλές χώρες, ένα φαινόμενο το οποίο και με τη συνδρομή της ακόρεστης κατανάλωσης fake news πολιορκεί, θα έλεγα, τον δυτικό πολιτισμό του ορθού λόγου και της δημοκρατίας..."

      Όπως καταλαβαίνετε αναφέρθηκε ξεκάθαρα στους μεγιστάνες του πλούτου, που με τον ένα ή άλλο τρόπο έχουν εισχωρήσει στο πολιτικό σκηνικό και προσπαθούν με την δύναμη της αναγνωρισιμότητας και των χρημάτων, να επηρρεάσουν την κοινή γνώμη πολλών κρατών προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Στο θολό αυτό τοπίο έχουν κάνει την εμφάνισή τους και νεαροί γιουτούπερ (σε τουλάχιστον 3 χώρες της ΕΕ έχουν εκλεγεί ευρωβουλευτές γιουτούπερ) που με την δύναμη που παρέχει η εικόνα και ο ήχος των κοινωνικών δικτύων (Χ, FB, TIK-TOK, κτλ) έχουν δημιουργήσει την απόλυτη σύγχυση γύρω από την ορθότητα, την αναγκαιότητα, την δύναμη της πολιτικής στη ζωή του ανθρώπου, στη ζωή των πολιτών. 

    Οι κοινωνίες έχουν επηρρεαστεί, έτσι δείχνουν μέχρι στιγμής τα στοιχεία, και τα αποτελέσματα αυτών των παρεμβάσεων είναι πλέον εμφανή. Αμφισβητήσεις χωρίς όρια, χωρίς στοιχεία και χωρίς αποδείξεις. Αμφισβητήσεις χωρίς γνώση, χωρίς πολιτική χροιά, με δυναμική αποσταθεροποίησης πολιτικών συστημάτων. Κυριαρχεί η αντιπάθεια προς όλες τις πολιτικές παρατάξεις οι οποίες άπτονται των ζητημάτων που στέκονται ως εμπόδια στις προσωπικές φιλοδοξίες αυτών των ατόμων. Χαρακτηρίζεται  ο λόγος τους από κυνικότητα, επιθετικότητα, απάθεια και προσβολές. 

      Προσοχή λοιπόν από όλους αυτούς που έρχονται και κομίζουν δώρα. Συνήθως λάμπουν χωρίς να είναι χρυσός!

[1]Απολιτικότητα ονομάζεται η απάθεια ή αντιπάθεια προς όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Ο όρος μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε καταστάσεις όπου ένα άτομο παρουσιάζει τις συγκρουόμενες απόψεις κομμάτων, χωρίς να ταυτίζεται με καμία από αυτές. Η απολιτικότητα γενικότερα σημαίνει πολιτική ουδετερότητα.