Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2020

Τι δεν καταλαβαίνουμε περί λύσης του Κυπριακού προβλήματος;


γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας


Οι προθέσεις της Άγκυρας με την οποία έπρεπε να μιλάμε εξ αρχής καθώς η Τουρκία ήταν και είναι ο εισβολέας στη χώρα μας, δια του νέους της εκπροσώπου - ηγέτη στα κατεχόμα έγιναν γνωστές πριν ακόμα εκλεγεί ο εκλεκτός. Οι προκλήσεις στην περιοχή των Βαρωσίων και γενικότερα στην Αμμόχωστο είναι ενδεικτικές των τελικών αποτελεσμάτων που επιδιώκουν και αν όλα πάνε καλά για αυτούς θα το κατορθώσουν. Ο θύτης παρουσιάζεται πλέον ως θύμα και τείνει να γίνει αυτό αποδεκτό. Όσο και εάν δεν θέλουμε να το κατανοήσουμε η Τουρκία  των 80 και κάτι εκ. κατοίκων είναι μία εκ των πολύ δυνατών παικτών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Μία χώρα που έχει εμπλακεί σε πολέμους στη Συρία, στην Αλγερία, στο Βόρειο Ιράν, στην Γεωργία δεν είναι μια αμελητέα δύναμη, αλλά μία δύναμη που είτε έχει σταθερές και πλάτες είτε είναι ανερχόμενη. Και όποιες και εάν είναι οι διεθνείς όροι επίλυσης προβλημάτων αυτό φοβούνται οι ευπε- δυνάμεις. Την όπλιση της Τουρκίας και την καθιέρωσή της ως σημαντικού παράγοντα επίλυσης διακρατικών διαφορών και την αναγκαιότητα της ύπαρξής της σε τραπέζια διαπραγματεύσεων. 

Δεν είναι τυχαίο που μισόν αιώνα η Άγκυρα αναβάλλει λύσεις ή παρατείνει άνευ λόγου και αιτίας συζητήσεις ή διακόπτει συνομιλίες ή θέτει στο τραπέζι νέους όρους. Το παιχνίδι της είναι γνωστό και κανένας διεθνής παράγοντας δεν είναι διατεθειμένος να το χαλάσει. Τα ευχολόγια υπερ της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι λίγο πολύ γνωστά από συγκεκριμένους διεθνείς οργανισμούς και κράτη και εμείς τα λαμβάνουμε ως επιτυχίες. Απίστευτο. Πως να επιβάλλεις τις θέσεις σου όταν είσαι μία ασήμαντη,μηδαμινή χώρα και με τους δείκτες της διαφθοράς στο ζενίθ. Οι τελευταίες έρευνες σε αυτό τον τομέα μας κατατάσουν είτε στην Ευρώπη είτε στον Διεθνή χώρο ανάμεσα στην 16η και 30η θέση.Πολύ καλά, άριστα για το μέγεθός μας. Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι αποδεικνύεται ότι ο λόγος μας δεν έχει μπέσα ή δεν είναι επαρκής. Εξάλλου με τέτοιους λόγους και αμπελοσοφίες χάνονται εδάφη, τα οποία όπως είναι γνωστό σε άλλη γλώσσα σκληρή κερδίζονται με αίμα στο πεδίο των μαχών. Μα να κάνουμε πόλεμο; Όχι φυσικά, με τίποτα. Ποιος το θέλει.Όταν όμως μία μικρή χώρα εμφανίζεται με διαφορετικές απόψεις και χωρίς ένα σκληρό ενιαίο μέτωπο προς τα έξω για την επίλυση του χρόνιου προβλήματός της πως ο διεθνής παράγοντας θα την πάρει στα σοβαρά; 

Τι δεν καταλαβαίνουμε λοιπόν επί του προβλήματός μας; Ότι η Τουρκία έχει το πάνω χέρι; Ότι αυτή βαρά τον ταμπουρά και εμείς χορεύουμε; Ότι βρίσκεται ένα βήμα πάντα μπροστά; Ότι η διπλωματία της κερδίζει έδαφος; Ότι εμείς βαφτίσουμε επιτυχία κάθε δήλωση που είναι συμβατή με τη νομιμότητα και θεωρούμε πως μας έχουν επιστραφεί τα πάτρια εδάφη; 

Είναι καιρός να ξυπνήσουμε. Και είναι καιρός να δούμε την πραγματικότητα η οποία τυλίγεται ως θηλειά γύρω από τον λαιμό μας. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε τόσο θα παρατείνουμε και την διάρκεια της ζωής μας. Έστω και στην εντατική. 

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020

Πως άραγε θα πρέπει να θυμόμαστε τους ποιητές

 ακόμα και όταν δεν θα έχουν αλλάξει τον κόσμο; Σίγουρα με σεβασμό και εκτίμηση καθώς στο ταξίδι της ζωής, στην πορεία του κόσμου έχει μείνει το αποτύπωμα της προσπάθειά τους. 


Δημήτριος Γκόγκας

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

Τέσσερα Χαικού του Δημητρίου Γκόγκα

 



Το παραπάνω Χαικού έλαβε το Γ΄Βραβείο στον Γ΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Χαιμού έτους 2020 των Πνευματικών Οριζόντων Λεμεσού 





Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

Μη μιλάς, μην ακούς, μη βλέπεις… του Δημητρίου Γκόγκα




Μικρή αναφορά στον Υπουργό ως αρχή: Υπήρξε λογιστής στο επάγγελμα, αργότερα υπουργός μεταφορών και τώρα υπουργός υγείας. Νέος άνθρωπος με ανοικτό μυαλό, έτσι τουλάχιστον λέγανε οι φαρμακερές γλώσσες των διαδρόμων. Λάθεψαν και αυτές. Βλέπετε κάποτε λαθεύουν και οι οχιές.
«Οι συγκυρίες» ψιθύρισε «Οι συγκυρίες με κάνανε υπουργό» Μην προσβάλλει και τον φίλο του, τον Πρωθυπουργό. Οι συνθήκες σε περίοδο δεν ευνοούσαν καριέρα σε μια τέτοια θέση, οπότε γνώριζε ότι ήταν  υπουργός προς κατανάλωση.
Κατά την βασιλεία του στο Υπουργείο Υγείας επιβλήθηκε δια ροπάλου η χρησιμοποίηση της μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους. Όχι ότι το πίστευε αλλά έπρεπε να γίνει και αυτό. Κάποιοι αποφάσιζαν και αυτός ακολουθούσε. Πάντα ακολουθούσε και ήταν πολύ καλός σε αυτό.
«Πώς να μιλήσεις με μάσκα; Πώς να μυρίσεις; Μιλάς λιγότερο. Καλό αυτό. Πολύ καλό. Αρκετά ακούσαμε τους πολλούς να μιλάνε. Τώρα πρέπει να σιωπήσουν. Εξάλλου σοφά λέει ο λαός πως η σιωπή είναι χρυσός. Αλλά για πόσο καιρό. Πόση διάρκεια θα πρέπει να έχει η σιωπή. Έξι μήνες, οκτώ, ίσως ένα χρόνο; Αλλά τελικά αν δεν μιλάς (πολύ ή λίγο πόση σημασία έχει;) δεν είναι αναγκαίο να ακούς. Και εδώ πάλι δεν έχει σημασία, καθόλου σημασία εάν ακούς λίγο ή πολύ. Απλά δεν ακούς. Αν δεν ακούς ας κλείσουμε και τα αυτιά. Ας επεκτείνουμε τη σοφή αλάνθαστη διάγνωση. Η ασθένεια προσβάλλει τον άνθρωπο και από τα αυτιά, Αν δεν μιλάς, αν δεν μυρίζεις, αν δεν ακούς,  τότε γιατί να βλέπεις; Είσαι μουγγός, είσαι κουφός, είσαι ανάπηρος. Δεν σου αξίζει το φως, δεν σου αξίζει να βλέπεις. Τι χρειάζονται λοιπόν ανθρωπάκο τα μάτια; Που θα σε οδηγήσουν; Σε άλλους τόπους όπου οι άνθρωποι δεν μιλούν, δεν ακούν, δεν βλέπουν, δεν μυρίζουν, δεν γεύονται. Μόνο ένα απρόσωπο προσωπείο τους σώζει. Μια πολυπρόσωπη τύφλωση του νου, της γλώσσας, της όρασης, της ακοής, της γεύσης, των αισθήσεων, της άνοιξης, του καλοκαιριού και ίσως και του χειμώνα. Ψύξη! Ένας μηδενισμός του ανθρώπου. Απαξίωση του είναι. Ανήμπορε, πανάθλιε ανθρωπάκο. Σας μιλά ο υπουργός σας και εσείς δεν δίνετε σημασία. Συνεχίστε με αυτό το ρυθμό και ακολουθήστε τη τακτική της αδιαφορίας. Η μάσκα που σας δίνετε δωρεάν, μεγαλόκαρδη προσφορά της πολιτείας, είναι μόνο η αρχή μιας νέας ζωής που ονειρευτήκατε. Ανδρείκελα ε ανδρείκελα.»
Μικρή αναφορά στον Υπουργό ως τέλος: Ο φίλος του πρωθυπουργός ενέδωσε στις πιέσεις. Ο υπουργός υγείας εξοστρακίστηκε από τη θέση του, από την κοινωνία, από την πολιτεία. Εξορίστηκε με ένδειξη ασυμπτωματικός ασθενής, σοβαρά διαταραγμένη προσωπικότητα. Του χορηγήθηκε ασπιρίνη.