Δημήτριος Γκόγκας: Βιογραφικό σημείωμα επί της σελίδας της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών

 https://serrelib.gr/el/prosopikotita/gkogkas-dimitrios

Ανθολόγιο Ποιήσεως από τις Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ (Καλοκαίρι 2017) (Συμμετοχή του Δημητρίου Γκόγκα)

Στο Ανθολόγιο Ποιήσεως των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ (Καλοκαίρι 2017) συμμετείχα με τα παρακάτω  ποιήματα 

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ


Στεκότανε μ΄ ένα άτολμο μειδίαμα, μα βουβός  κι άκουγε τη καρδιά του. 
Χτυπούσε στις Αλκυονίδες μέρες πιο δυνατά απ΄ το ανάλαφρο του αέρα. 
Ζούσε ακόμα, κι ας προτιμούσε τον γρήγορο θάνατο. 
Στο απέναντι σιδερόφρακτο μπαλκόνι μια λυγερόκορμη κόρη,  
άπλωνε τ΄ ασπρόρουχα της, όμορφη θέα στα μάτια μας. 
Έριχνε κλεφτές ματιές στους άνδρες που διασταύρωναν τον δρόμο. 
Ο μαύρος καφές πάντα πικρός μαλάκωνε ένα ξερόβηχα.
Ότι απέμεινε απ΄ την εποχή της δικτατορίας.
Ούτε αγώνες, ούτε σημαίες, ούτε συνθήματα. 
Μόνο ένας ξερόβηχας που τράνταζε τα σωθικά του. 
Όχι τώρα πως πήγαιναν καλύτερα τα πράγματα.
Στις λαϊκές αγορές, πίσω από τους πάγκους,  
όπου στήνονταν μικρές συνεδρίες, 
μιλούσε πλέον όλο και λιγότερο. 
Φοβότανε.
Το βράδυ ξάπλωνε συνήθως μόνος. 
Κοίταζε τη πρασινογάλαζη θάλασσα που κρεμότανε στο τοίχο.
Στη παραλία πεταμένα φύκια, μισά όξω απ΄ τη κινούμενη άμμο. 
Μια σκουριασμένη βάρκα τσαλακωμένη στο κάδρο
κι ένας γλάρος που ποτέ του δεν πέταγε. 
Κι όμως,  πάντα τον έβρισκε ένα πόντο πιο πέρα.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ

Ότι αγόραζε μισο τιμής,  του χάλαγε σε λίγες μέρες. 
Έτσι ήταν σκέφτηκε. Ότι πληρώνεις παίρνεις. 
Μια ζωή, στα παζάρια της Τρίτης, στα πεταμένα φτηνιάρικα.  
Για σταθερό αποκούμπι κράτησε μια φωλιά από τούβλα στο χωριό του.
Να ΄χει ένα κεραμίδι πριν το τέλος που δεν θ΄ αργούσε. 
«Τι να το κάνει τότε…» μονολόγησε. 
Σαν η καρδιά δεν αγαπά, τι να κάμεις το σώμα; 
Άδειο κιβώτιο σε θάλασσα. Μουλιάζει, σαπίζει, χάνεται. 

Έσκαψε σαν γκρίζος κάστορας την τρύπα του. 
Ζώστηκε τους χρόνους γύρω από τη μέση του. 
Δεν ξεχώριζε τώρα από το υπόλοιπο σώμα. 
Ρύθμισε  τον πυροκροτητή στην ώρα που έπρεπε. 
Όταν βγήκε στην άλλη πλευρά. 
Δείλιασε. 
Πάλι ένα τούβλο και μια κεραμίδα τον περίμεναν. 
Η πολυπόθητη δραπέτευση που σχεδίαζε απέτυχε. 
Στο φως που σβήνει δεν έφτασε ποτέ του. 

Φόβος ....

 Διάβασε πως φοβάται τον θάνατο γιατί δεν πιστεύει στο Θεό. Βλακείες. Φοβάται τον θάνατο γιατί πιστεύει στο Θεό και ο θάνατος θα τον οδηγήσει πιο κοντά του...κι όλα αυτά που έκανε θα βρεθούν ενώπιον της κρίσης του....αυτό φοβάται!

Όνειρο / Δημήτριος Γκόγκας

 

Τ΄ αλμυρό σου δάκρυ,
κάθε Κυριακή,
έσταζε σα μέλι,
πεύκου στη ψυχή.
 
Ξάνθυνε η αυγούλα
πάν΄ στα χείλη σου.
Σβήνω σαν τον ήλιο,
μες στο δείλι σου.
 
Κλείσε αγαπημένη τα ματάκια σου
κι άσε να χαϊδέψω τα μαλλάκια σου.
Κι όλη η ζωή μας, κάπου μόνη της,
πάγωσε και λιώνει στο σεντόνι της
 

Τ΄ άστρο, πεφταστέρι
δίχως διαδρομή,
το κρατάω στο χέρι,
το κρατάς και συ.
 
Ψάχνω στους καημούς μας
ίχνη πριν χαθεί
και στους πειρασμούς μας
την ανάσταση.

Κραυγή / του Δημητρίου Γκόγκα

Στέκομαι ασυνήθιστα μετέωρος,

απέναντι από ένα βαθύ φαράγγι.

Περιμένω μέσα στην άνυδρη εποχή 

να κυλήσει ορμητικά 

το νερό μιας καλοκαιρινής βροχής 

που ονειρεύομαι. 

Θα βγάλω φωνή μεγάλη.

Ποιος θα με ακούσει;

Θα ψιθυρίσω.

Ο εαυτός μου θα γυρίσει πίσω 

να δει ποιος τον ενόχλησε!

Μόνο σκιές -σκιές των άλλων- θα κουνιούνται μπροστά

κάτω από τη δική μου ανύπαρκτη στο γκρίζο των βράχων

Άσμα Σατυρικό και εύπεπτο για τα πεπραγμένα επί του νησιού της Αφροδίτης [ο ποιητής μπροστά στο χρέος του: που σημαίνει παναγιά βοήθα]

 

Το μεγαλύτερο καλό που έχω κάνει,
είναι που έπεισα τον χάρο να πεθάνει.
Πολύ το χάρηκαν οι γέροι κι οι γριές, 
οι αγγλοκυπραίες* κι όλες οι αλλοδαπές.
 
Στο Δημαρχείο μου κρατήσανε μια θέση,
μα γω τους είπα πως πονάει λίγο η μέση.
Θα αγοράσουμε μου λάλουν* μαλακά
μαξιλαράκια, να απλώνεις τα πλευρά.
 
Θα γράφω ποίηση, θα κάνω τον σπουδαίο,
ανάμεσα στις κότες τον ωραίο.
Κι όσα φιλάκια θα μου δίνουν στα κλεφτά,
τα κόβω ξύλα να ανάψει η λαμπρατζιά. *
 
Εγώ θα γίνω ποιητής στις Φοινικούδες, *
θα ψήνω ποιήματα επάνω στις φουκούδες,*
θα παίζω βόλους και λίγο καζαντί. *
Δάφνες στο στόμα να αρχίσουν στοχασμοί.
 
Κι όταν θα έρθουνε οι πρώτοι να με δούνε,
θα βάλει ο Δήμαρχος σειρήνες να βαρούνε.*
Μπροστά στις θέσεις θα καθίσουν βουλευτές
και της πατρίδας μας οι ελευθερωτές.
 
Θα μου πετάξουνε ντομάτες κι αγγουράκια,
θα τραγουδούν οι χορωδίες ποιηματάκια,
που κάποιοι δύσμοιροι τα έγραψαν για μας.
Μα που να πάεις μακριά και η Ελλάς.
 
Κάποια στιγμή θα μου απονέμουνε βραβείο,
γιατί δραπέτευσα κι απ΄ το φρενοκομείο.
Συν-ποιητές με υποκρισία προφανώς,
θα λένε γίναμε ρεζίλι διεθνώς.
 
Μουχτάρηδες*, πρόεδροι, λαοπλάνοι,
ρίχνουνε  λάδι, την πατρίδα στο τηγάνι.
Κάποια στιγμή η εξουσία θα με βρει.
Προς τα πού  πέφτει βρε κουμπάρε* το Μαρί;*
 
Θα συγκεντρώσουνε τα ποιήματα σε κάσα,
θα μ΄ οδηγήσουνε δεμένο Αθαλάσσα. *
Ο Αρχηγός νομίζω τόνισε κι αυτό:
Να μη φωνάζω, να μην βρίζω υπουργό.
 
Τα πρόστιμα βροχή πάν΄ στο κεφάλι,
κυρίαρχε λαέ μου είσαι ένα ρεμάλι.
Πολλοί δεν είμαστε, μα είμεθα και μόνοι,
βγάλτε ένα διάταγμα να γίνουν όλα χιόνι!*
 
Οι περισσότεροι το δήλωσαν με νάζι,
πως μια στα γρήγορα ποτέ δεν τους κουράζει.
Και συ τολμάς, ν΄ απαγορεύεις ευθαρσώς,
να σταματήσει να δουλεύει ο αυνανισμός.
 
Οι ποιητές δεν αυνανίζονται σου λέω,
από τα γέλια δεν προφταίνω πια να κλαίω.
Φίλοι μου είπανε πως έγινα θρασύς,
παρήγγειλε μου διαβατήριο* στιγμής.
 
Όλους τους μήνες αγαπώ μα μόνο ένας, *
θα ήθελα να λέγεται κανένας.
Γιατί οι μνήμες που ξυπνά με εξοργίζουν
κι οι εξουσίες την ψυχή μου την μαυρίζουν.
 
Θα βάλω τέλος στο καλό που έχω κάνει,
ο χάροντας να ζήσει, μην πεθάνει.
Κι οι ποιητές όλου του κόσμου ας συνταχθούμε
και με τον χάροντα να πα να ……αγαπηθούμε!
 
*
ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ:
 
Ø  Οι αγγλοκυπραίες : Οι Κύπριες με διπλή υπηκοότητα
Ø  Λάλουν: λένε
Ø  Λαμπρατζιά: Πασχαλινό έθιμο, κατά το οποίο νεαροί κυρίως ανάβουν μεγάλες φωτιές
Ø  Φοινικούδες: Η λεωφόρος Αθηνών στη Λάρνακα.
Ø  Φουκούδες: Οι μεταφερόμενες ψησταριές
Ø  Καζαντί: Παιχνίδι
Ø  Σειρήνες: Κάθε 15 και 20 Ιούλη ακούγονται σειρήνες για τη θύμηση της τουρκικής εισβολής
Ø  Μουχτάρης: Κοινοτάρχης
Ø  Κουμπάρε: Κοινή προσφώνηση μεταξύ των Κυπραίων
Ø  Μαρί: Κοινότητα, περιοχή της Κύπρου, όπου σημειώθηκε πριν από χρόνια έκρηξη πυρομαχικών και ως αποτέλεσμα είχε τον θάνατο στρατιωτών και πυροσβεστών
Ø  Αθαλάσσα: Περιοχή της Κύπρου γνωστή από το νοσοκομείο ψυχικών νοσημάτων που υπάρχει εκεί.
Ø  Χιόνι: Λέξη που χρησιμοποιείται στην Κύπρο για να χαρακτηριστεί η καθαριότητα
Ø  Διαβατήριο: Τα τελευταία χρόνια κλονίστηκε η Κύπρος από το σκάνδαλο των παράνομων πολιτογραφήσεων
Ø  Μήνας ένας: Αναφορά στον μήνα Ιούλη, κατά τον οποίο έχουν συμπέσει όλες οι συμφορές στο νησί.