* είχε την τύχη να λάβει 4ο έπαινο στον 3ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό (2021) του περιοδικού ΚΕΦΑΛΟΣ στην σχετική κατηγορία Ενηλίκων
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2021
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021
Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021
Ανθολόγιο Ποιήσεως από τις Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ (Καλοκαίρι 2017) (Συμμετοχή του Δημητρίου Γκόγκα)
Στο Ανθολόγιο Ποιήσεως των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ (Καλοκαίρι 2017) συμμετείχα με τα παρακάτω ποιήματα
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ
Στεκότανε μ΄ ένα άτολμο μειδίαμα, μα βουβός κι άκουγε τη καρδιά του.
Χτυπούσε στις Αλκυονίδες μέρες πιο δυνατά απ΄ το ανάλαφρο του αέρα.
Ζούσε ακόμα, κι ας προτιμούσε τον γρήγορο θάνατο.
Στο απέναντι σιδερόφρακτο μπαλκόνι μια λυγερόκορμη κόρη,
άπλωνε τ΄ ασπρόρουχα της, όμορφη θέα στα μάτια μας.
Έριχνε κλεφτές ματιές στους άνδρες που διασταύρωναν τον δρόμο.
Ο μαύρος καφές πάντα πικρός μαλάκωνε ένα ξερόβηχα.
Ότι απέμεινε απ΄ την εποχή της δικτατορίας.
Ούτε αγώνες, ούτε σημαίες, ούτε συνθήματα.
Μόνο ένας ξερόβηχας που τράνταζε τα σωθικά του.
Όχι τώρα πως πήγαιναν καλύτερα τα πράγματα.
Στις λαϊκές αγορές, πίσω από τους πάγκους,
όπου στήνονταν μικρές συνεδρίες,
μιλούσε πλέον όλο και λιγότερο.
Φοβότανε.
Το βράδυ ξάπλωνε συνήθως μόνος.
Κοίταζε τη πρασινογάλαζη θάλασσα που κρεμότανε στο τοίχο.
Στη παραλία πεταμένα φύκια, μισά όξω απ΄ τη κινούμενη άμμο.
Μια σκουριασμένη βάρκα τσαλακωμένη στο κάδρο
κι ένας γλάρος που ποτέ του δεν πέταγε.
Κι όμως, πάντα τον έβρισκε ένα πόντο πιο πέρα.
ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ
Ότι αγόραζε μισο τιμής, του χάλαγε σε λίγες μέρες.
Έτσι ήταν σκέφτηκε. Ότι πληρώνεις παίρνεις.
Μια ζωή, στα παζάρια της Τρίτης, στα πεταμένα φτηνιάρικα.
Για σταθερό αποκούμπι κράτησε μια φωλιά από τούβλα στο χωριό του.
Να ΄χει ένα κεραμίδι πριν το τέλος που δεν θ΄ αργούσε.
«Τι να το κάνει τότε…» μονολόγησε.
Σαν η καρδιά δεν αγαπά, τι να κάμεις το σώμα;
Άδειο κιβώτιο σε θάλασσα. Μουλιάζει, σαπίζει, χάνεται.
Έσκαψε σαν γκρίζος κάστορας την τρύπα του.
Ζώστηκε τους χρόνους γύρω από τη μέση του.
Δεν ξεχώριζε τώρα από το υπόλοιπο σώμα.
Ρύθμισε τον πυροκροτητή στην ώρα που έπρεπε.
Όταν βγήκε στην άλλη πλευρά.
Δείλιασε.
Πάλι ένα τούβλο και μια κεραμίδα τον περίμεναν.
Η πολυπόθητη δραπέτευση που σχεδίαζε απέτυχε.
Στο φως που σβήνει δεν έφτασε ποτέ του.
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2021
Φόβος ....
Διάβασε πως φοβάται τον θάνατο γιατί δεν πιστεύει στο Θεό. Βλακείες. Φοβάται τον θάνατο γιατί πιστεύει στο Θεό και ο θάνατος θα τον οδηγήσει πιο κοντά του...κι όλα αυτά που έκανε θα βρεθούν ενώπιον της κρίσης του....αυτό φοβάται!
Όνειρο / Δημήτριος Γκόγκας
Τ΄ αλμυρό σου δάκρυ,
κάθε Κυριακή,
έσταζε σα μέλι,
πεύκου στη ψυχή.
πάν΄ στα χείλη σου.
Σβήνω σαν τον ήλιο,
μες στο δείλι σου.
κι άσε να χαϊδέψω τα μαλλάκια σου.
Κι όλη η ζωή μας, κάπου μόνη της,
πάγωσε και λιώνει στο σεντόνι της
δίχως διαδρομή,
το κρατάω στο χέρι,
το κρατάς και συ.
ίχνη πριν χαθεί
και στους πειρασμούς μας
την ανάσταση.
Κραυγή / του Δημητρίου Γκόγκα
Στέκομαι ασυνήθιστα μετέωρος,
απέναντι από ένα βαθύ φαράγγι.
Περιμένω μέσα στην άνυδρη εποχή
να κυλήσει ορμητικά
το νερό μιας καλοκαιρινής βροχής
που ονειρεύομαι.
Θα βγάλω φωνή μεγάλη.
Ποιος θα με ακούσει;
Θα ψιθυρίσω.
Ο εαυτός μου θα γυρίσει πίσω
να δει ποιος τον ενόχλησε!
Μόνο σκιές -σκιές των άλλων- θα κουνιούνται μπροστά
κάτω από τη δική μου ανύπαρκτη στο γκρίζο των βράχων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)